Przepisy przewidują dwa rodzaje emerytur górniczych: - bez względu na wiek, - w wieku 50 lub 55 lat. Obydwa rodzaje różnią się warunkami, jakie trzeba spełnić, aby uzyskać prawo do tych świadczeń. Aby przejść na emeryturę górniczą bez względu na wiek (przed 50 rokiem życia), trzeba udowodnić 25 lat pracy pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W tym przypadku do wymaganego stażu zalicza się tzw. czystą pracę górniczą. Oznacza to, że wiek nie będzie miał znaczenia, jeżeli udowodni Pan 25 lat pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Emerytura górnicza w wieku 50 lat: przysługuje górnikowi, który ukończył 50 lat, jeżeli posiada 25 lat pracy górniczej, liczonej łącznie z okresami pracy równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat czystej pracy górniczej (tj. wykonywanej w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią). Natomiast emerytura górnicza w wieku 55 lat: przysługuje górnikowi, który ukończył 55 lat, jeżeli posiada 25 lat pracy górniczej, liczonej łącznie z okresami pracy równorzędnej, w tym co najmniej 10 lat czystej pracy górniczej. Okres 10 i 15 lat pracy górniczej dotyczy lat liczonych pojedynczo, natomiast do okresu 25 lat (tylko w przypadku uprawnień do emerytury górniczej z wieku 50 i 55 lat) okresy pracy w przodku lub pracy w charakterze członka drużyny ratowniczej zaliczamy w wymiarze półtorakrotnym (czyli jeden rok takiej pracy traktujemy jako 1,5 roku). Okresy zwolnienia chorobowego nie są zaliczane do okresów pracy górniczej. I nie ma tutaj znaczenia, czy chodzi o emeryturę bez względu na wiek, czy z wieku 50 czy 55 lat. W każdym przypadku, jeśli górnik ma np. 25-letni okres zatrudnienia, to przy obliczaniu okresów pracy górniczej odliczymy czas, kiedy przebywał na zwolnieniu chorobowym. Aby zatem udokumentować wymagany staż pracy górniczej, te niezaliczone okresy trzeba będzie „odrobić”. Jedynie w przypadku ubiegania się o emeryturę górniczą bez względu na wiek do okresów pracy górniczej zaliczymy okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy albo z tytułu choroby zawodowej, co oznacza, że nie trzeba ich „odpracować”.