Górnicza emerytura na zasadach określonych w art. 50a ustawy emerytalnej przysługuje pracownikowi, który spełnił łącznie następujące warunki: - ukończył 55 lat i ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej liczonej pojedynczo, albo - ukończył 50 lat i ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej liczonej pojedynczo. Ustalając łączny staż pracy górniczej - 20/25 lat ubezpieczonym ubiegającym się o przyznanie górniczej emerytury ze względu na wiek, uwzględnieniu podlegają także okresy pracy zaliczane w wymiarze półtorakrotnym (np. praca w przodkach węglowych lub praca w drużynach ratowniczych). 1800 dniówek przodkowych (jeżeli przypadają po 31.12.1980r.) to dodatkowy okres pracy górniczej, który w ilości ok. 3 lat i 4 miesięcy może uzupełnić brakujący do 25 lat okres pracy górniczej. Natomiast w przypadku górniczej emerytury bez względu na wiek i zajmowane stanowisko (art. 50e ustawy emerytalnej), która przysługuje pracownikom wykonującym pracę górniczą pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 25 lat – do okresów pracy górniczej zalicza się także: • okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, • czasowego oddelegowania pracowników do zawodowego pogotowia ratowniczego - bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy. Pozostałe okresy niezdolności do pracy, które nie pozostają w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową – nie są uwzględniane do okresów pracy górniczej.