Przepisy przewidują możliwości skorzystania z wcześniejszej emerytury górniczej w następujących przypadkach: 1. Emerytura bez względu na ukończony wiek – pod warunkiem udokumentowania 25 lat pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią. 2. Emerytura po ukończeniu 50 lat – pod warunkiem udokumentowania 25 lat pracy górniczej pod ziemią (łącznie z pracą równorzędną), w tym co najmniej 15 lat tzw. pracy pod ziemią. 3. Emerytura po ukończeniu 55 lat - pod warunkiem udokumentowania 25 lat pracy górniczej pod ziemią (łącznie z pracą równorzędną), w tym co najmniej 10 lat pracy pod ziemią. W przypadku emerytury górniczej z wieku (czyli po ukończeniu 50 lub 55 lat), do wymaganego stażu 25 lat niektóre okresy zaliczane są w wymiarze półtorakrotnym – chodzi konkretnie o okresy pracy przodkowej bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku lub w drużynach ratowniczych, czyli okresy, dla których stosowany jest przelicznik 1,8. Dniówki w wymiarze półtorakrotnym zaliczane są w oparciu o zaświadczenie wystawiane przez pracodawcę z powołaniem się na właściwe przepisy prawa. To pracodawca jest odpowiedzialny za sporządzenie wykazu dniówek przepracowanych w wymiarze półtorakrotnym, na podstawie którego ZUS może zastosować korzystniejszy przelicznik pracy górniczej. Wykaz zawiera pełne przepracowane dniówki. Nadmieniam, że sporządzanie wykazu dniówek przepracowanych w wymiarze półtorakrotnym należy do kompetencji płatnika składek. Jeżeli z dokumentacji prowadzonej przez pracodawcę wynika, że wykonywana praca nie jest pracą przodkową, bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku (lub w drużynach ratowniczych), wówczas nie może być uwzględniona w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do emerytury z wieku. Proponuję zatem zwrócić się do pracodawcy o wyjaśnienie, w jaki sposób jest ewidencjonowana wykonywana praca, czy spełnia ona warunki pracy przodkowej, bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku.