Emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który ukończył 50 lat, jeśli udokumentuje 25 lat pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą, w tym 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art.50c ust.1 ustawy emerytalnej. W przypadku emerytury górniczej z wieku 50 lat, przy ustalaniu wymaganego stażu 25 lat pracy górniczej łącznie z okresami pracy równorzędnej, niektóre okresy zaliczane są w wymiarze półtorakrotnym. Chodzi tutaj o pracę w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku, czy pracę w drużynach ratowniczych. Wskazana przez Pana ilość dniówek w przodku tj. 4800 nie w każdym przypadku zabezpieczy 25 lat pracy górniczej. Każdy przypadek jest indywidualny i zależy od przepracowanego okresu pracy górniczej, ilości różnego rodzaju nieobecności i zwolnień lekarskich. Okresy, w których nie była wykonywana praca górnicza, np. dni wolne związane z krwiodawstwem, czy zwolnienia chorobowe, nie są zaliczane do okresów pracy górniczej, potrzebnych do uzyskania prawa do emerytury górniczej. I nie ma tutaj znaczenia, czy chodzi o emeryturę bez względu na wiek (po przepracowaniu 25 lat pod ziemią stale i w pełnym wymiarze), czy z wieku 50 czy 55 lat. W każdym przypadku, jeśli górnik ma np. 25-letni okres zatrudnienia, to przy obliczaniu okresów pracy górniczej odliczymy ten czas. Aby zatem udokumentować wymagany staż pracy górniczej, te niezaliczone okresy trzeba będzie „odrobić”. To, jakie przedziały czasowe (okresy) nie zostaną zaliczone do pracy górniczej zależy od tego, czy chodzi o pracę pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, czy też chodzi o pracę mieszaną. Jeżeli pracownik jest zatrudniony np. w kopalni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią na stanowisku robotniczym, to z okresów pracy górniczej odlicza się dni niezdolności do pracy z tytułu choroby czy dni wolne związane z krwiodawstwem, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy. Taki pracownik musi zatem odrobić konkretną liczbę dni, które nie zostały zaliczone. Inaczej jest w przypadku pracy mieszanej, wykonywanej częściowo pod ziemią, i częściowo na powierzchni. W tych przypadkach okresy pracy górniczej zliczamy na podstawie miesięcznych wykazów dniówek lub zjazdów pod ziemię. W pierwszej kolejności ustala się, czy w danym miesiącu pracownik wykonał wymaganą liczbę dniówek lub zjazdów pod ziemię. Jako miesiąc pracy górniczej zaliczymy ten miesiąc, w którym praca pod ziemią była wykonywana przez co najmniej połowę obowiązujących dni roboczych w miesiącu danego roku (wraz z urlopem, delegacjami związanymi z pracą oraz dniami na badania okresowe). Jeżeli w danym miesiącu było np. 20 dni roboczych, to aby taki miesiąc uwzględnić jako miesiąc pracy górniczej należy posiadać 10 zjazdów lub np. 5 zjazdów i 5 dni urlopu taryfowego. W przypadku 21 dni roboczych jako połowę przyjmuje się 11 dni. Jeśli w jakimś miesiącu zabraknie tej połowy dniówek zjazdowych, np. ze względu na 2 dni związane z krwiodawstwem, to taki miesiąc nie może zostać zaliczony do okresów pracy górniczej. Przykład: W miesiącu, w którym jest 20 dni roboczych, pracownik udokumentował 5 dni urlopu, 2 dni wolnego ze względu na krwiodawstwo, 3 dni zjazdowe, 10 dni na powierzchni. W takim przypadku ze względu na 2 dni krwiodawstwa taki miesiąc nie może zostać zaliczony do okresów pracy górniczej i musi zostać odrobiony w całości.