Każda emerytura górnicza ustalana jest według starych zasad. Oznacza to, że jednym z podstawowych elementów potrzebnych do obliczenia jej wysokości jest postawa wymiaru emerytury. Podstawę wymiaru emerytury ustalamy na podstawie uzyskanych zarobków z 10 lub 20 lat kalendarzowych wybranych z lat przypadających przed złożeniem wniosku. Dlatego dla uproszczenia podstawę wymiaru składek nazywamy zarobkami. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika stanowią przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, czyli wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz pieniężna wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty (bez względu na źródło ich finansowania). W szczególności są to wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, a także świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przy ustaleniu podstawy wymiaru za dany rok przyjmiemy wynagrodzenia do roku, za który przysługują niezależnie kiedy były wypłacone. Jeśli np. otrzymał Pan nagrodę z Zakładowego Funduszu Nagród tzw. 13-tkę za 2009 r., to przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury nagrodę tę doliczymy do zarobków za 2009 r., mimo że została ona wypłacona w 2010 r. i w 2010 r. opłacono od niej składkę na ubezpieczenie emerytalne. Ustalając obowiązek opłacania składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe stosujemy przepisy obowiązujące w okresie, z którego wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru. Pracodawca w zaświadczeniu i wynagrodzeniu powinien wykazać wszystkie składniki wynagrodzenia, które stanowiły podstawę wymiaru składek (m. im . nagrodę z Zakładowego Funduszu Nagród tzw. 13-tka, nagrodę z okazji Dnia Górnika, czy deputat węglowy). Przypomnę, że podstawę wymiaru możemy przeliczyć wyłącznie na podstawie formalnie złożonego wniosku.