Pracownik, który przepracował pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej 25 lat, może przejść na emeryturę górniczą i może to nastąpić na przykład po ukończeniu 46 lat. Praca na stanowisku nadsztygara górniczego pod ziemią, jest pracą na stanowisku wyższego dozoru ruchu zakładu górniczego, wymienioną w Zarządzeniu Nr 9 Ministra Przemysłu i Handlu z 23 grudnia 1994 r. Co do zasady jest pracą górniczą wykonywaną częściowo pod ziemią i częściowo na powierzchni i uprawnia do przejścia na emeryturę ze względu na wiek 50 lub 55 lat, po spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie emerytalnej. Pracownik zatrudniony na stanowisku nadsztygara górniczego pod ziemią, może nabyć prawo do emerytury górniczej bez względu na wiek. Wówczas na podstawie miesięcznego wykazu zjazdów pod ziemię powinien wykazać, że w każdym miesiącu w okresie 25 lat, wykonał zjazdy pod ziemię w takiej ilości, ile obowiązywało w danym miesiącu dni roboczych. Przy założeniu, że w danym miesiącu było np. 21 dni roboczych i pracownik wykonał w tym miesiącu 21 zjazdów pod ziemię, cały miesiąc będzie zaliczony do pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ilość czasu spędzonego na dole nie ma znaczenia, gdyż zjazd pod ziemię traktuje się jak dniówkę roboczą. Każdy zjazd pod ziemię w dni wolne od pracy np. w soboty, niedziele i święta, wlicza się do łącznej liczby zjazdów pod ziemię w danym miesiącu. Ponadto do tak zwanych dniówek zjazdowych zalicza się między innymi dni urlopu wypoczynkowego, delegacji służbowych lub szkoleń pozostających w związku z wykonywaną pracą. Przy ustalaniu wysokości emerytury górniczej, do okresów pracy na stanowisku nadsztygara górniczego pod ziemią z równoczesnym pełnieniem funkcji ratownika w drużynie ratowniczej, możliwe jest zastosowanie przelicznika 1,8.