Na Sylwestra, jak powszechnie wiadomo, prawie wszyscy wypiją co najmniej kieliszek szampana (cokolwiek pod tą nazwą się kryje – byle miało bąbelki). A co pije się w Polsce nim nadejdzie nowy rok i chwilę po tym, gdy już przyszedł? Ano zasadniczo wódkę. A dlaczego nie wino? Tylko które? Białe, różowe, czerwone? Francuskie, włoskie, hiszpańskie, z Nowego Świata? To jest krótki poradnik dla tych, którzy mają takie wątpliwości.
Tanie czy drogie?
Jeśli nie jesteś „winiarzem”, daruj sobie kupowanie win w cenie od 40 zł do góry. Z pewnością odczujesz różnicę między którąś z wariacji „Fresco” lub „Sophii”. Każdy odczuje, chyba że ma coś nie tak z kubkami smakowymi. Lepiej kupić wino, które jest dobre, ale jest tanie, niż takie, które jest też dobre, ale jest drogie, a dla konsumenta jedno i drugie jest takie samo.
Białe czy czerwone?
Rzadko komuś, kto nie pije wina, albo pije je od wielkiego święta, smakuje wino czerwone (zasadniczo półwytrawne lub wytrawne). Przy sylwestrowo-winnych szaleństwach należy pamiętać, że gdy się wypije o jeden kieliszek wina czerwonego za dużo, to na drugi dzień skutki mogą być mocno odczuwalne. Dzieje się to nie za sprawą samego alkoholu, ale siarczynów i związków tanicznych (są także w koniaku i whisky). Kac i ból głowy murowany. Po butelce na głowę za noc wypitą nie powinno odczuwać się skutków picia wina. Jest też pośrednie wyjście z sytuacji i nazywa się ono wino różowe. Czasem bywa takiego koloru, czasem nie. Zasadniczo jest to wino nie tak pełne tanin, jak czerwone, ani też całkowicie ich pozbawione.
Kwaśne czy słodkie?
Nowicjusz nie zauważa, że wino jest: słodkie, półsłodkie, wytrawne, półwytrawne. Jest albo dobre, bo słodkie, albo kwaśne, bo niesłodkie. A to nie jest prawdą. Nie polecam (przynajmniej na początek) win czerwonych wytrawnych, bo pijący je (jeśli da radę wypić), stwierdzi, że to kwas, który wykrzywia twarz. Jeśli już ktoś chce zaryzykować, to niech trenuje na winach ze szczepów Merlot (na etykietach piszą, że jest ono wytrawne, a przy tych z Cabernet sauvignon są one jak herbata z łyżeczką cukru przy herbacie nieposłodzonej). Zatem proponuję półwytrawne. Czy białe, czy czerwone – to już Wasz wybór. Drobna techniczna uwaga: mołdawskie wina wyprodukowane z tych samych szczepów są o działkę słodsze od innych europejskich odpowiedników. Mołdawskiemu merlotowi bliżej do słodyczy niż wytrawności, gdy tymczasem francuski jest (najczęściej) półwytrawny. Są wyjątki. Żeby nie było siermiężnie – Chateau Petrus (Francuz z Bordeaux) to wino w 100 proc. z merlota. Jeśli ktoś by Wam to wino zaproponował, nie odmawiajcie. Butelka kosztuje u nas od 8000 zł. Widziałem na ebay-u rocznik 1945 za prawie 7000 euro. Jak wygram w totka, to sobie kupię, czego i Wam w nowym roku życzę.
Z jakiego kraju?
Nieważne. Ważne, żeby było dobre i niedrogie (patrz wyżej). Jest jednak ryzyko kupowania wina niedrogiego i związku przyczynowo-skutkowego z krajem jego pochodzenia. Omijam wina do 20 zł z Bułgarii. Mołdawskim z hipermarketów też się nie pokłonię. Oba kraje robią też dobre wino, ale jest ono na tyle drogie, że za takie pieniądze (30-70 zł) można kupić w ciemno wino z apelacją (jakościowe) z Włoch, Hiszpanii czy Francji, nie wspominając o tzw. Nowym Świecie. Uważam, że kupując tanie wino francuskie czy hiszpańskie (do 30 zł) szansa, że nabędzie się jakąś ćmagę, jest minimalna. Przy włoskich ryzyko jest nieco większe. Kupując wino bułgarskie (poniżej 15 zł) mam jak w banku, że drugi raz po nie nie sięgnę. Uwaga praktyczna: ryzyko kupienia kiepskiego wina czerwonego jest wielokrotnie większe niż w przypadku kupna białego. Byle jakie białe wino od biedy da się wypić. Byle jakie czerwone nadaje się (i to nie zawsze) do podlania pieczeni.
Śliwki i wanilia do wina?
Nie. Z wina. Takie między innymi aromaty wydobywają się z wina, czego nie da się doświadczyć racząc się nawet najdroższą gorzałką. Zakręć kieliszkiem (spokojnie, plamy z czerwonego wina najlepiej wywabia się… białym winem). Nie bój się, włóż nos do kieliszka, wciągnij powietrze nosem i ustami. Pij nie jak wódkę, ale jak… gorącą herbatę. Nie połykaj od razu. Niech poleży na języku. Żeby dostrzec różnicę, wypij duszkiem: zobaczysz, co tracisz.
Ciepłe czy zimne?
Wódka musi być zimna, najlepiej zmrożona. Wino białe (i różowe także) lubi zimno (6-10 st. C), bo ciepłe jest straszne. Odwrotnie jest z czerwonym (16-18 st. C). Idzie o to, że wówczas wino pracuje i wydziela aromaty, ma odpowiednią kwasowość i taniczność. W przypadku czerwonych win dobrze jest otworzyć butelkę na 1-2 godziny przed tzw. konsumpcją. Nazywa się to dekantacją wina i powoduje szybsze wydzielanie się aromatów. Wystarczy spróbować wina przed napowietrzaniem i po. Różnica jest widoczna. W ekspresowym tempie można ją przeprowadzić przelewając kilkanaście razy wino z jednego naczynia do drugiego.
Co na ząb do wina?
Wódka lubi śledzie, a wino lubi... wszystko. Polska to nie Francja i u nas wino nie występuje codziennie w charakterze kompotu. Jak ktoś lubi je pić nie jedząc - jego sprawa. Wino z jedzeniem tworzą efekt synergii, na którym jedno i drugie zyskuje. Jakie wino do jakiego jedzenia? Tu jestem zwolennikiem francuskiej szkoły ortodoksyjnej. Wg tradycjonalistów jedynym winem do każdego jedzenia jest szampan. No to...
Do Siego Roku!
* in vino veritas - łac.: w winie prawda
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
