Po wielu latach intensywnych działań zakończono prace nad wnioskiem o wpisanie tarnogórskich zabytków poprzemysłowych na listę UNESCO. Dokument trafił już na biurko polskiego Komitetu ds. Światowego Dziedzictwa Kulturowego i jest poddawany wnikliwej analizie. W ramach promocji projektu 26 maja organizowana jest w Warszawie wystawa poświęcona drodze Tarnowskich Gór do tego prestiżowego wyróżnienia.
Podziemia Tarnogórskie (zwane także Podziemiami Tarnogórsko-Bytomskimi) to największy, podziemny system w Polsce o szacunkowej długości ponad 300km. To systemów podziemnych wyrobisk, będący pozostałością po wielowiekowej eksploatacji kruszców srebronośnych w obrębie Garbu Tarnogórskiego. Jednym zdaniem: coś, co nie jest w świecie powszechne.
Na przestrzeni ostatnich pięciu stuleci pod Tarnowskimi Górami i okolicą funkcjonowało kilka tysięcy kopalń. W większości były to małe przedsiębiorstwa z kilkoma szybami górniczymi. Pod koniec XVIII wieku uruchomiono na obecnych terenach miasta największą w historii tarnogórskiego górnictwa kruszcowego państwową Fryderyk działającą od 1784 do 1912 r.
Największą atrakcją są zachowane w bardzo dobrym stanie, niemal w pełni autentyczne wyrobiska kopalniane z systemem sztolni odwadniających. Niewielka ich część, która pochodzi z końca XVIII oraz z pierwszej połowy XIX w. została udostępniona turystom (Zabytkowa Kopalnia Srebra i Sztolnia Czarnego Pstrąga).
Obszerny wniosek wraz z dokumentacją został przesłany do zaopiniowania przez Komitet ds. Światowego Dziedzictwa Kulturowego w Polsce. Jest to ciało pomocnicze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Obecnie Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, które opracowało wniosek , czeka na oficjalną odpowiedź z Warszawy. Składanie wniosku koordynuje Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
