Zbliża się 53. rocznica największej tragedii w historii kopalni Makoszowy. 28 sierpnia 1958 roku w pożarze, który wybuchł 300 metrów pod ziemią zginęło 72 górników, kolejnych 87 poważnie zatruło się gazami. Z tej okazji rodziny poległych górników oraz przedstawiciele kopalni i Kompanii Węglowej z prezes Joanną Strzelec-Łobodzińską złożą pod pomnikiem pamięci poległych górników wiązanki kwiatów i zapalą znicze.
Najmłodszy górnik, który zginął pod ziemią 53 lata temu miał 18 lat, najstarszy - 64. Jedni wiele lat przepracowali pod ziemią, najmłodszy stażem - zaledwie miesiąc. Pożar w kopalni wybuchł tuż przed godziną 1 w nocy w przekopie IV na poziomie 300 metrów. W strefie zagrożenia znalazło się ponad 330 górników. Byli oni wyposażeni w aparaty ucieczkowe, których wydolność obliczono na 20 minut. Jednak dla wielu z nich czas ten okazał się niewystarczający.
Wśród osób składających kwiaty pod pomnikiem będzie Stefania Majchrzyk, córka Jerzego Steina, górnika, który był jedną z ofiar tego największego w historii kopalni pożaru. W 1958 roku miała zalewie 3 latka. Jej ojciec pracował w kopalniach, najpierw w Concordii, a potem Makoszowy, w sumie 21 lat.
- To był pierwszy dzień pracy mojego taty, po urlopie. Trzy dni po jego 48. urodzinach. Niewiele z tamtych dni pamiętam. Najbardziej sceny z cmentarza w Kończycach, gdzie w jednym rzędzie stało kilkadziesiąt trumien górników. Moja starsza o 6 lat siostra też najbardziej zapamiętała, to co działo się na cmentarzu- wspomina dziś Stefania Majchrzyk.
Chociaż o tej tragedii niewiele się mówiło, zwłaszcza w okresie PRL. Córka Jerzego Steina pamięta, że przez kilka lat na grobach poległych górników w Zabrzu Kończycach w rocznicę pożaru pojawiały się znicze. Potem jednak o ofiarach pożaru zapomniano. Pomimo tak bolesnych przeżyć rodzina Stefanii Majrzchyk nie zerwała swoich kontaktów z kopalnią Makoszowy. Pracował w niej mąż, a wkrótce zacznie pracować syn. W kopalni pracuje również sama pani Stefania.
Specjalna komisja pod kierownictwem wicepremiera Piotra Jaroszewicza ustaliła, że przyczyną pożaru było niezgodne z przepisami prowadzenie prac spawalniczych. Natomiast za główną przyczynę śmierci 72 górników uznano m.in. późne zauważenie zaprószonego ognia, spóźnioną reakcję dyspozytora, a także brak śmiałej decyzji dozoru, co do wprowadzenia pod szyb ludzi zgromadzonych na poziomie 175 metrów, gdzie zginęło 42 górników.
Z katastrofy wyciągnięto wiele wniosków. Znalazły one niemal natychmiast praktyczne zastosowanie w całym polskim górnictwie. Przede wszystkim zdecydowano o wprowadzeniu oświetlenia elektrycznego w miejsce dotychczasowych lamp karbidowych, wprowadzono obowiązek stosowania pochłaniaczy oraz zaostrzono zasady i wymogi przewietrzania kopalnianych wyrobisk.
W 2008 roku z inicjatywy dyrektora kopalni Sośnica-Makoszowy Romana Waltera przed głównym wejściem do kopalni ustawiono pomnik upamiętniający wydarzenia sprzed 50-laty. Głaz, na którym umieszczono tablicę z nazwiskami poległych, otaczają trzy łuki obudowy podziemnego chodnika przypominające zarys wnętrza świątyni. Wokół niego z postumentu wyłaniają się stalowe płomienie. Pomnik zaprojektowała uczennica zabrzańskiego liceum sztuk plastycznych Oliwia Dabioch.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
