Zapraszamy do lektury tekstów, które ukazały się w „Trybunie Górniczej” dokładnie 30 lat temu, czyli w 1995 r. O czym wówczas pisaliśmy?
16 lutego 1995 r. ukazał się 7 (37) numer „Trybuny Górniczej”. Czołówkowy tekst miał tytuł „Nie tak ostro” i dotyczył likwidacji kopalni Pstrowski.
„Dokument o przedłużeniu eksploatacji kopalni Pstrowski do 31 grudnia 1995 r., został podpisany w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w obecności notariusza 19 lutego, a więc 18 dni przed „godziną 0”. Termin ostatecznej technicznej likwidacji kopalni Pstrowski wyznaczono na połowę 1997 r. Tego terminu nikt dotąd nie zmienił i najpewniej nie zmieni. Zabiegi kierownictwa kopalni w ostatnim półroczu dotyczyły przedłużenia możliwości kontynuowania eksploatacji. W przeciwnym razie ostatni dzień lutego byłby dniem ostatniej tony wywiezionej na powierzchnię” - pisaliśmy w siódmym numerze TG z 1995 r.
Dziennikarz informował, że decyzja wprowadzająca korektę trybu prowadzenia procesu likwidacyjnego jest pozytywna. „To znaczy że termin likwidacji nie ulega zmianie, natomiast możliwie będzie utrzymanie części pozostałej jeszcze załogi, do czasu połączenia resztek, zasobów Pstrowskiego z kopalnią Miechowice” - informowaliśmy.
Argumenty w sprawie Pstrowskiego były rzeczowe. „Kopalnia przedstawiła aktualną analizę techniczno-ekonomiczną uzasadniającą celowość eksploatacji pokładu 620 w trakcie likwidacji, wykonaną przez katowickie Biuro Studiów i Projektów Górniczych wraz z opinią ekspertów PAWK. Wnioski autorów analiz były następujące: stan rozcięcia pokładu 620 robotami górniczymi jest taki, że można w nim w stosunkowo krótkim czasie prowadzić dalszą eksploatację; stwierdza się, że w wyniku realizacji przyjętych założeń techniczno-ekonomicznych kopalnia nie przynosi obecnie strat na sprzedaży węgla. Poprawa wyników w 1995 r. w stosunku do roku poprzedniego jest realna przy wzroście wydobycia z jednej ściany z 660 t/d do 1100 t/d, wzroście średniej ceny zbytu węgla w wyniku zwiększenia udziału wydobycia z dobrego jakościowo pokładu 620, zmniejszeniu zatrudnienia przy robotach eksploatacyjnych ze stanu średniorocznego w 1994 - 2617 pracowników do stanu średniorocznego zatrudnienia w 1995 r. - 1540 pracowników, czyli o około 1000 pracowników, zmniejszeniu kosztów stałych przez wyłączenie z ruchu likwidowanych obiektów kopalni oraz skutków procesu restrukturyzacji powierzchni. W wyniku przedłużenia eksploatacji w 1995 r. w znacznym stopniu łagodzimy skutki społeczne związane z likwidacją poprzez utrzymanie zatrudnienia przy wydobyciu 800 pracowników” - pisał nasz dziennikarz.
W tym numerze gazety pisaliśmy, że nowy etap restrukturyzacji rozpoczął się w spółce „Kopalnie Rudzkie”, której jedynym udziałowcem jest Rudzka Spółka Węglowa. „Spółka „Kopalnie Rudzkie”, która przejęła niemal całą sferę pozaprodukcyjną kopalń koncernu węglowego w roku 1995, rozpadnie się na mniejsze podmioty gospodarcze prowadzące samodzielną działalność. W spółce zostaną jedynie trzy zakłady: zakład ochrony mienia, zakład p. pożarowy oraz zakład usług turystycznych bazujący na ośrodkach sezonowych” – wyliczaliśmy.
Donosiliśmy również, że Nadwiślańska Spółka Węglowa zakończyła 1994 r. dodatnim wynikiem finansowym. Jest on wprawdzie niewielki, bo wyniósł 1 951 200 nowych złotych, jednakże jeżeli weźmiemy pod uwagę, że rok 1993 przyniósł stratę, która wyniosła 174.495,457, nowych złotych, to jest się z czego cieszyć. Można więc stwierdzić, że działania kierownictwa spółki w zakresie konsekwentnie prowadzonej restrukturyzacji oraz kontrola kosztów produkcji dają pożądane efekty” - można przeczytać w siódmym numerze TG.
Zajrzeliśmy także do Jastrzębskiej Spółki Węglowej. „Więzi łączące Jastrzębie z górnictwem są obecnie czymś w rodzaju nierozkuwalnych kajdan, choć powoli zmniejsza się poziom zatrudnienia mieszkańców miasta w zakładach Jastrzębskiej Spółki Węglowej i wynosi już „tylko” 60 proc. Jednak nie tylko ta okoliczność ogranicza swobodę ruchów restrukturyzacyjnych w tej spółce, gdyż równie hamującym czynnikiem jest duży procent załóg dojeżdżających z regionów o podobnym braku miejsc pracy. Dotyczy to głównie kopalń najmłodszych, a więc Pniówka, Krupińskiego i Morcinka, do których dojeżdża (odpowiednio) 58,32 oraz 28 proc. załogi” – informowaliśmy.
Nasz dziennikarz wyjaśniał, że tłumaczy to także opór, jaki towarzyszy wszelkim formom przekształceń własnościowych, pociągających zmianę pracodawcy: do tej pory do podmiotów gospodarczych tworzonych w oparciu o majątek kopalń przeniosło się 7 proc. pracowników spółki z ogólnej liczby 1709 osób, które w 1994 r. odeszły z jej zakładów. „Największa część tej grupy, bo aż 55 proc. przeszła na emerytury i renty, a 38 proc. zwolniło się na własną prośbę i skorzystało z osłon socjalnych. W liczbach bezwzględnych ostatnia grupa stanowi 649 osób” – pisał dziennikarz o JSW.
W rubryce „Górnicza statystyka” podaliśmy, że od początku roku do 14 lutego wydobyto 17 538 898 t węgla (plan zakładał 17 694 820 t); w tym okresie wyeksportowano 4 091 609 t, a na zwałach zalegało 1 215 367 t węgla.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
