Geograficzna i polityczna sytuacja Mongolii położonej między Rosją a Chinami, na dodatek bez dostępu do morza - wydaje się być beznadziejna. Tym bardziej, że pod względem ludnościowym jest to kraj, którego populacja 3,4 mln ludzi jest mniejsza niż nowojorski Brooklyn i którego PKB w 2021 r. wyniósł 15 mld USD, czyli około jednej czwartej PKB stanu Rhode Island w USA. Jednak jego znaczenie w polityce światowej jest nieporównywalnie większe od wskaźników cywilizacyjnych i gospodarczych tego kraju.
Jednym z elementów decydujących o tym, jest żywa w tym kraju tradycja wielkiego wodza, jakim był Czyngis – Chan, który na przełomie XII i XIII wieku stworzył największe w historii imperium Mongołów sięgające od Pacyfiku do Morza Śródziemnego. Co najciekawsze nie potrzebowało ono przemocy i terroru dla jego istnienia, gdyż żyjące z handlu narody tego imperium bogaciły się wraz z mongolską potęgą.
Kres temu imperium położyła plaga dżumy, która zniszczyła ówczesny handel między Wschodem i Zachodem. Wydaje się, że w całkiem innych współczesnych okolicznościach Mongolia nawiązuje do tej tradycji. O ile w tych historycznych czasach oferowała ona zachodowi futra, jedwab i chińską porcelanę, to obecnie w to miejsce stawia niewyczerpywane zasoby węgla kamiennego, miedzi, złota i tak poszukiwanych pierwiastków zim rzadkich.
Starając się nie naruszyć swoich dobrych układów biznesowych i politycznych z sąsiadami, dąży ona do zrównoważenia ich roli rozwojem zagranicznych kontaktów z państwami Zachodu. Od chwili uzyskania niepodległości w 1990 roku, zwraca uwagę szczególne zainteresowanie tym krajem ze strony Stanów Zjednoczonych i ich zachodnich partnerów. Świadczą o tym liczne wizyty wysokich dygnitarzy politycznych, wojskowych i gospodarczych USA, którzy odwiedzają ten kraj. Bierze w tym udział również dyplomacja polska.
W kwietniu tego roku wizytę w tym kraju złożył prezydent RP Andrzej Duda wraz ekipą ekspertów gospodarczych. Podpisano umowy dotyczące współpracy w takich obszarach jak geologia, górnictwo, rolnictwo oraz współpraca edukacyjna.
W niedzielę, 21 maja, podczas pierwszej w historii wizyty urzędującego prezydenta Francji w Ułan Bator, Emmanuela Macrona, Mongolia zgodziła się dostarczać Francji metale krytyczne, których potrzebuje ona w ramach przejścia na gospodarkę mniej emisyjną oraz rudy uranu dla jej przemysłu energetyki jądrowej. Ostatnim tego rodzaju wydarzeniem jest wizyta premiera Mongoli Luvsannamsraina Oyun-Erdene'a w USA, która miała miejsce 3 sierpnia br. Przyjęty został z najwyższymi honorami przysługującymi głowie państwa. W wyniku rozmów przeprowadzonych z wiceprezydent USA Kamalą Harriss oraz z sekretarzem stanu USA Antonym Blinkenem ustalono, że Mongolia pogłębi współpracę ze Stanami Zjednoczonymi w zakresie wydobycia metali ziem rzadkich i innych minerałów o zaawansowanych technologicznie zastosowaniach.
Osobne spotkanie zorganizował sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych Lloyd J. Austin III, który złożył kurtuazyjną wizytę mongolskiemu premierowi i wymienił poglądy na temat współpracy obronnej. Premier L. Oyun - Erdene wyraził wdzięczność rządowi USA za współpracę we wzmacnianiu zdolności mongolskich sił zbrojnych oraz za wsparcie w umożliwieniu Mongolii zwiększenia udziału w operacjach pokojowych ONZ.
Przypomnieć trzeba, że w Mongolii łatwiej można powiedzieć, czego tam nie ma, niż co jest. Zasoby węgla są szacowane na 150 mld ton, czyli trzy razy więcej niż szacuje się dla Polski. Są one stosunkowo tanio wydobywane odkrywkowo. Zasoby złota, srebra i miedzi oceniana się na 400 mld USD, a ogólna wartość wszystkich surowców znajdujących się w mongolskiej ziemi przekracza 1 bln USD. Nic dziwnego, że to bogactwo, plus dobra opinia o standardach politycznych kraju, przyciągnęło wiele zagranicznych firm, których liczba jest oceniana na ponad 1,5 tysiąca.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
