Na stronach internetowych Prezydenta RP ukazała się informacja o jego wizycie w Mongolii 24 - 26 kwietnia. Jest ona istotna dla polskiej polityki surowcowej w kraju i na świecie. Dowodem naszego zainteresowania geologią i górnictwem Mongolii jest udział w tej wizycie prezesa KGHM i Głównego Geologa Kraju.
Cel ten potwierdził prezydent w wypowiedzi na ten temat.
- Zawarte właśnie umowy międzynarodowe dotyczą kwestii rozwojowych na najbliższe lata, współdziałania w dziedzinach, które dzisiaj nas najbardziej interesują: wspólnych działań geologicznych, a w przyszłości – mamy nadzieję – także wspólnych działań górniczych – zaznaczył Andrzej Duda.
Polskie zainteresowanie
Przy tej okazji warto przypomnieć polskie zainteresowanie tym krajem. Od kilkunastu lat Mongolia zalicza się do krajów najszybciej rozwijających się na świecie Dzieje się tak dlatego, że kraj ten jest pilnie potrzebny do dalszego, bezpiecznego i taniego rozwoju sąsiedniego mocarstwa jakim są Chiny. Mongolskie uprzedzenia do chińskiego sąsiada coraz bardziej stają się historycznym wspomnieniem. Przyczyniła się do tego aktywna chińska dyplomacja, której celem jest wzajemnie korzystna współpraca zamiast dawnych metod agresji, podporządkowania i politycznej dominacji.
Zasady te Chiny stosują w sposób uniwersalny w stosunku do wszystkich sąsiadów i państw, z którymi zamierzają prowadzić współpracę gospodarczą. Sama przyroda w Mongolii sprzyja takiemu porozumieniu. Pustynia Gobi, która dzieli oba te kraje, jest niezwykle bogata we wszelkiego rodzaju surowce. Bogactwo to jest jednak szczególne, gdyż zalega na powierzchni ziemi, a jego eksploatacja jest niezwykle tania. Dlatego węgiel kamienny wydobywany tu odkrywkowo z pokładów o grubości kilkunastu metrów i z zasobami liczonymi w miliardach ton, będzie zawsze opłacalny.
Jednocześnie niezwykle szybko rośnie rola polityczna tego kraju zarówno w Azji, jak i na całym świecie. Polskie zainteresowania Mongolią mają ciekawą historię. Tym bardziej wartą przypomnienia, że do dzisiaj wielu mieszkańców tego kraju biegle włada językiem polskim i zna nasz kraj.
Skarby Ungera
Najlepsze jak dotąd dzieło o Mongolii w języku polskim napisał Ludwik Bazylow (1815- 1965), profesor historii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego „Historię Mongolii” czyta się jednym tchem. Ścisłość i dokładność naukową łączy on z doskonałą narracją, trzeźwą oceną faktów i wszechstronną znajomością tematu.
Pozostawiając wszystkim zainteresowanym zapoznanie się z tą pracą warto przypomnieć obszernie omówiony tu polski wątek związany z walką Mongolii o niepodległość. Dwaj pisarze polscy Ferdynand Ossendowski (1878 – 1945) i Kamil Giżycki (1893- 1956) byli towarzyszami barona Romana Ungera, zdobywcy Mongolii w 1920 roku, który przez niespełna rok utrzymał tu swoje wpływy. Dodać do tego można, że baron został schwytany i wydany wojskom operującego tam Konstantego Rokossowskiego.
Z historią barona Ungera związana jest opowieść o jego skarbach. Miało tego być 84 pudy (1376,5 kg) złotych monet próby 900. Rozpad oddziału wojskowego Ungera miał spowodować, że skarby te zostały gdzieś w zakopane w mongolskich stepach. Kamil Giżycki, mieszkający do końca życia we Wrocławiu, wielokrotnie nachodzony był i przesłuchiwany przez służby specjalne PRL, ale nic konkretnego nie wydobyto od niego. Temat ten ze względu na niemieckie pochodzenie Ungera i jego polskich towarzyszy w obu tych krajach jest stale aktualny.
Polska tradycja w Mongolii
Tsakhiagiin Elbegdorj, prezydent Mongolii, przybywając do Polski 10 lat temu zażartował, że jest tu z wizytą przyjaźni. Było to nawiązanie do mongolskiej inwazji z 1241 roku i pamiętnej bitwy pod Legnicą. Od tego czasu wzajemne stosunki nabrały tak sympatyczny charakter, że Polacy są jednym z najbardziej pozytywnie postrzeganych narodów w Mongolii.
W czasach PRL wielu studentów mongolskich uczyło się na naszych wyższych uczelniach. Język polski jest przez znaczących w tym kraju ludzi znany i pamiętany. Polska pomoc dla tego kraju była wtedy pod każdym względem bardzo znacząca. Ich wyrazem były światowe sukcesy polskiej paleontologii, jakie odniosła w odkryciu największych jurajskich gadów żyjących na Pustyni Gobi.
Polscy geolodzy przez dziesiątki lat sporządzali mapy tego kraju. Tak było aż do 1989 roku, kiedy Polska swoje zainteresowania w całości zwróciła w kierunku państw Zachodu. Dziesiątki polskich specjalistów pracujących w Mongolii do dzisiaj dobrze wspominają przebyty tam okres swoich pionierskich poszukiwań, prac kartograficznych, geologicznych i mineralogicznych.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
