W sensie dosłownym kryzys taki nie istnieje. Aluminium jest dosyć. Jednak, jego wykorzystanie przemysłowe wymaga dodatków nadających mu pożądane właściwości. Jednym z najbardziej poszukiwanych jest magnez. Jego wydobycie zostało zmonopolizowane przez Chiny.
Polegało to na tym, że kraj ten posiada odkrywkowe złoża magnezu o łatwym i tanim jego wydobyciu. Przy zasobach ocenianych, jako wystarczających na 100 lat światowego zapotrzebowania na ten metal, Chiny były poza wszelką konkurencją. Przez ostanie kilkanaście lat, dostarczały one całemu światu magnez dla potrzeb produkcji aluminium.
Aluminium to drugi po żelazie najczęściej stosowany metal w wielu gałęziach przemysłu, ponieważ łączy w sobie unikalną kombinację wielu pożądanych właściwości.
Aluminium, jako metal jest równie cenione , jak miedź. Jednakże ze względu na powszechne jego występowanie w przyrodzie (trzeci po tlenie i krzemie) jest znacznie tańsze. Niezwykłą jego zaletą jest to, że może być nieskończenie modelowane i jest odporne na korozję.
Po odpowiednim przetworzeniu metal ten jest niezbędny do funkcjonowania wielu działów współczesnej gospodarki, takich jak lotnictwo wojskowe i cywilne, służba zdrowia, przemysł stoczniowy kosmiczny i na końcu może najbardziej istotny przemysł zbrojeniowy. Jest to jeden z kluczowych surowców, bez którego żadne państwo nie może się obejść.
Kryzys magnezowy
Wydobywany w Chinach magnez jest jednym z tych dodatków do aluminium, dzięki któremu posiada on doskonałe właściwości techniczne.
Prawie jednocześnie UE i Chiny zareagowały na braki w jego dostawach. Sytuacja ta, jest o tyle groźna, że może to jeszcze w tym roku spowodować wstrzymanie prac wielu hut aluminium w krajach UE.
Zaniepokojeni tym europejscy przywódcy, prowadzą rozmowy z Chinami, które dostarczają do bloku około 95 proc. srebrzystobiałego metalu wykorzystywanego do produkcji aluminium. Dotąd nie było problemu, teraz jednak w Chinach zarządzono zamknięcie około 35 z 50 hut magnezu w celu oszczędzania energii.
Oznacza to, że obecne europejskie zapasy wyczerpią się do końca listopada. Najbardziej zagrożony jest czeski i niemiecki przemysł samochodowy. Jest to problem o tyle istotny, że zapasów nie da się magazynować ponieważ po trzech miesiącach magnez się utlenia i procesu tego nie można zatrzymać.
Interwencje podjęły najwyższe władze tych państw. Jeżeli problem ten nie zostanie rozwiązany, zagraża tysiącom firm w całej Europie, całym ich łańcuchom dostaw i milionom miejsc pacy. Sytuacja ta doprowadziła do rekordowych cen magnezu obecnie notowanych na poziomie 4700 USD za tonę. To ponad dwukrotnie więcej, aniżeli było to na początku tego roku. W Europie kształtują się one na poziomie od 10 000 do 14 000 USD za tonę, w porównaniu z 2000 USD za tonę na początku tego roku.
Chińska odpowiedź – albo magnez, albo dwutlenek węgla
Kilka dni po interwencji UE, Chiny opublikowały wyjaśnienia, z których wynika, że nic się w tej sprawie nie da zrobić. Jak się okazuje, w Chinach na produkcję magnezu wpłynęły niedobory energii i konieczność redukcji emisji dwutlenku węgla. Dzieje się tak, ponieważ produkcja magnezu wymaga intensywnego zużycia energii elektrycznej i powoduje znaczną emisję dwutlenku węgla.
Według niektórych szacunków do wyprodukowania jednej tony magnezu potrzeba 35-40 megawatogodzin energii elektrycznej. Aby ograniczyć zużycie energii podczas niedawnego kryzysu energetycznego, chińskie władze w zeszłym miesiącu wezwały do wstrzymania produkcji wielu producentów magnezu w Yulin, w prowincji Shaanxi w północno-zachodnich Chinach, głównej bazie produkcyjnej magnezu w tym kraju.
Podczas gdy większość firm wznowiła działalność od początku października, poproszono je o pracę z około 40 procentami normalnej wydajności. Z biegiem lat Zachód przyzwyczaił się do oskarżania Chin o nadmierne zużycie paliw kopalnych i jednego z największych emitentów dwutlenku węgla na świecie, ale niedobór magnezu może być przykładem wyjaśniającym, jak chińska konsumpcja energii i emisja dwutlenku węgla są ze sobą powiązane z globalnymi łańcuchami dostaw. Teraz, mając ambitne cele dotyczące szczytu emisji i neutralności, Chiny niewątpliwie zaangażują się w większe wysiłki, aby je osiągnąć, co z pewnością wpłynie na produkcję i dostawę niektórych produktów.
Ponieważ globalne łańcuchy dostaw stoją w obliczu wyzwań związanych ze zmianami klimatycznymi, wysoką inflacją i przeszkodami logistycznymi, nierealistyczne jest oczekiwanie, że Chiny w pełni zaspokoją pilne potrzeby rynku europejskiego. Chiny uważają, że zmierzając do stawienia czoła tym wyzwaniom są one odpowiedzialne i ich decyzje należy uszanować.
We własnych sidłach
Po prostu, UE w sprawach dostaw z Chin magnezu niezbędnego do produkcji aluminium musi sobie radzić sama. Tu Chiny jasno stawiają sprawę, albo dwutlenek węgla i klimat, albo magnez. Ponieważ dla UE klimat jest najważniejszy, nie może od Chin oczekiwać realizacji swoich magnezowych zamówień. To kolejny przykład niszczenia tym razem europejskiego przemysłu aluminiowego dla iluzorycznych celów klimatycznych.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
