UMIESZ LICZYĆ, NIE LICZ NA NIKOGO...
Jednostka niczym, jednostka zerem - napisał kiedyś rewolucyjny poeta. Skądinąd poeta znakomity, awangardowy, który - jak wielu - uwierzył w lepszy świat, a ten świat okazał się tylko inny. O wielkim znaczeniu jednostki w dziejach zapisano hektary pergaminu i papieru. Równie wiele napisano o jej znikomości. Mowa oczywiście o jednostce ludzkiej, a nie miarach i wagach czy siedzibie wojsk.
Jedne poglądy każą jednostce być tylko którymś z elektronów na orbicie gigantycznego atomu, jakim jest społeczeństwo, ewentualnie protonem albo neutronem w jądrze tegoż atomu. Wszystkie jednostki kręcą się, przyciągają, odpychają, czasem przeskakują ze swoich orbit albo są z nich wypychane, ale poza tym układem są niczym, zerem. Inni woleliby widzieć jednostki jako zbiór wolnych elektronów - by pozostać przy atomowej metaforyce - które robią, co chcą, gdzie chcą, kiedy chcą i z kim chcą.
Pomiędzy tymi skrajnymi poglądami jest cały obszar rozwiązań pośrednich, z których ten, kto może, korzysta, jak mu pasuje. Dziwne, lecz na ogół nie ma tu jedności słów i czynów. Tzn. ci, co usta mają pełne słów o niezależności jednostki, zwanej też osobą ludzką, w rzeczywistości starają się ograniczyć jej swobodę, ile się tylko da. Zaś ci, którzy mówią o podporządkowaniu jednostki nadrzędnym celom, no to rzeczywiście podporządkowują ją, ile się tylko da. Ach! I teraz zauważyłem, że wszyscy starają się robić to samo, mówiąc co innego. To się chyba nazywa polityka...
Wracając do jednostki i jej praw. Otóż jeśli za życia potrafi ona jakoś zadbać o nie, no to po śmierci inne jednostki mogą już zrobić z tymi prawami i samą jednostką, co im się żywnie podoba. Choć oczywiście deklarują głęboki szacunek dla woli i samej osoby. Im więcej mówią o tym szacunku, tym bardziej mają go "w poszanowaniu". Bo przecież "wiedzą lepiej" i w "imię wyższego dobra" i tu okazuje się niespodziewanie, że rewolucyjny poeta miał rację. I to ostatecznie wyjaśnia, dlaczego księdza poetę profesora Twardowskiego, arbitralną decyzją prymasa, pochowano w betonowych katakumbach dopiero budowanej Świątyni Opatrzności, a nie na cmentarzu - jak sam sobie zastrzegł. Ale co tam ksiądz profesor i poeta na dodatek. Zresztą, jako poeta, pewnie zrozumiałby, że to tylko urzeczywistnienie myśli poetyckiej swojego rewolucyjnego kolegi po piórze. Przecież tak samo potraktowano wolę papieża Jana Pawła II: zamiast do ziemi, jak sobie życzył, to do betonu - czyli katakumb. No ale on też poeta, to może też by zrozumiał. Jednakowoż czy zrozumiałby, dlaczego najbardziej zaufany współpracownik frymarczy jego osobistym dziennikiem, który kazał zniszczyć? Tego nie jestem pewien - chociaż... Jako poeta... Bo jest pewien precedens literacki. Podobnie postąpiono z dziennikami Franza Kafki - na swój sposób też rewolucyjnego pisarza. Dziś miłośnicy literatury cieszą się, że mają tak znakomite dzieło, którego nie pochłonęły płomienie w kaflowym piecu. A sam Kafka? No cóż, "jednostka niczym, jednostka zerem". I w tym miejscu każdy już powinien wiedzieć, że ci, którzy frymarczą zmarłymi, za nic mając ich wolę, to nie są wiarołomcy i niegodziwcy. Nie. To są po prostu znawcy literatury i wyznawcy rewolucyjnej myśli.
Jurek Ciurlok "Ecik"
Z TASZY LISTONOSZA
Szkoła przede wszystkim!
Małego Abramka wywalili ze szkoły za brak postępów w nauce i nieposłuszeństwo. Przenieśli do go innej szkoły, ale po kilku miesiącach i z tej wyleciał z tych samych powodów. W kolejnej stało się to samo, a w mieście nie było więcej żydowskich szkół. Został więc umieszczony w katolickiej. Po tygodniu dyrektor wezwał tatę Abramka i oznajmił mu, że syn jest wspaniałym uczniem: grzecznym, bystrym i w ogóle najlepszym w szkole. Tata zbaraniał, a po powrocie do domu zapytał Abramka:
- Abramek, co się z tobą stało?
Co oni z tobą zrobili?
- Tate, pierwszego dnia taki jeden pan w czarnym ubraniu zaprowadził mnie do ciemnego pokoju, w którym wisiał jakiś biedak przybity do krzyża i powiedział: "Abramek, to jest Jezus Chrystus. On też był Żydem". I wtedy zrozumiałem, że żarty się skończyły...
Szlachetne zdrowie
Ze stuletnią babcią przeprowadzono wywiad. Pytano oczywiście o tajemnicę długowieczności i o sposób na zachowanie zdrowia. Babcia podzieliła się taką oto praktyczną radą:
- Ja na dobre trawienie piję piwo. Na poprawę apetytu białe wino, a czerwone, gdy mam za niskie ciśnienie. Gdy mam za wysokie, piję koniak. No a na przeziębienie śliwowicę. Przy grypie czysty spirytus. A jak mi coś zaszkodzi na żołądek, to nalewkę z piołunu. Na dobry sen piję rum. Na kaszel nalewkę na sośninie, a na serce nalewkę na głogu. Profilaktycznie piję też orzechówkę, a na deser ajerkoniak...
- A kiedy pije pani wodę? - zapytali zaskoczeni reporterzy.
- O! - zawołała babcia z przerażeniem - takiej strasznej choroby to ja jeszcze nie miałam.
Cudowna kuracja
- Ten lekarz jest niesamowity! W kilka sekund wyleczył moją żonę z wszystkich dolegliwości!
- Jak to zrobił?
- Powiedział, że to objawy nadchodzącej starości...
Dawne dzieje
Było to w czasach, jak się zwykło mówić, "słusznie minionych". Na Moście Przyjaźni na Olzie spotykają się dwa psy. Czeski pies, który maszeruje do Polski, pyta tego, który idzie z Polski do Czechosłowacji:
- Po co idziesz do Czech?
- No wiesz, u nas głodno i chłodno, kiełbasy bym sobie pojadł, więc idę do was - tłumaczy się polski pies i dodaje, ciekawy: - a ty po co idziesz do Polski?
- A, poszczekać sobie trochę.
Dlatego nie odśnieżyli...
Po ataku ostrej zimy na jednej z dróg policjant zatrzymał ciężarówkę i ruga kierowcę:
- Panie kierowco! Już nie wiem, który raz pana zatrzymuję i mówię, że gubi pan towar!
- A ja panu stale powtarzam, że jeżdżę piaskarką!!!
PRZYSŁOWIA I POWIEDZONKA
Kup se grzibowego nasiynio - to bardzo skomplikowane...
Kupił bez piniyndzy - to jeszcze bardziej skomplikowane.
Kupił kota w miechu - a to dość powszechne.
Kura niy bydzie przigrzybać do kupki, ino z kupki - oj, niektórzy ludzie też!
Kurki szukoł, gynś utracił - to się raczej nie wzbogacił.
Labuj duszo, piekło gore - no właśnie!!!
W MARKLOWICACH, WĄCHOCKU I GDZIE INDZIEJ...
Jak ostry był pies sołtysa z Marklowic?
Taki ostry, że gdy zdechł, to jego łańcuch jeszcze przez tydzień szczekał...
A jaki sznur do wieszania prania miała żona sołtysa?
Taki dobry, że jak go zdjęła, to pranie jeszcze przez tydzień wisiało...
BOJTLIK Z FRASZKAMI
Pieśń o piwie z 1609 r. (cd.)
6
Jakoż go nie mamy pić
I nim mózgu podchmielić,
Gdyż umie podweselić.
Dobre piwo
Jako żywo.
7
Piwo się u nas rodzi,
Piją je starzy, młodzi,
I do zwady przywodzi.Dobre piwo żywo.
8
Chmiel w nim kręta potwora,
Choć nie bywa u dwora,
Zbłaźni mistrza doktora.
Dobre piwo
Jako żywo.
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH...
Nie sztuka pokonać przeciwnika w walce, sztuka pokonać go bez walki!
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
