Jakie to życie bywa popieprzone. Tylko rzecz dziwna: popieprzone potrawy są na ogół lepsze. A popieprzone życie... No, sami Państwo wiecie. Ale co miałem na myśli, zaczynając od tak filozoficznej refleksji? Otóż przeważnie dokucza nam niedostatek gotówki. No chyba że akurat należymy do tego jednego procenta ludzkości, co to trzyma w garści co najmniej połowę światowego bogactwa. Ale zakładam, że nie. Zakładam też, że nie jesteśmy w nieco liczniejszej grupie dobrze opłacanych menedżerów, doradców, polityków, bankierów etc., którzy dbają o to, by temu jednemu procentowi się przypadkiem nie pogorszyło. Dalej zakładam, że nie należymy też do grupy średniego biznesu, który w tym jednym procencie ludzkości co prawda się nie mieści, ale też ma nie najgorzej i ani o pieniądze, ani o pracę martwić się nie musi, bo inni to robią za niego. Zaś on może spokojnie sprawdzać, czy go przypadkiem nie ma w atrakcyjnych kurortach, ekskluzywnych restauracjach lub wypasionych brykach. O, przepraszam: eleganckich samochodach.
Zakładam, że należymy do znakomitej większości społeczeństwa, które ma trochę za dużo, żeby umrzeć albo wywołać rewolucję, ale za mało, żeby przyzwoicie żyć. Przyzwoicie, to znaczy bez luksusów, ale też bez strachu o najbliższe płatności. Będąc w tej grupie, niestety sami bardzo często pogarszamy swoje i tak już kiepskawe położenie. Pogarszamy je, kupując całą masę niepotrzebnych rzeczy. Jakichś faramuszek, kolejnych wyprodukowanych w Chińskiej Republice Ludowo-Demokratycznej butów z kiepskich, materiałów, ale wyglądających odjazdowo, prawie jak te firmowe - też zrobione w Chinach, ale z trochę lepszego surowca. Musimy to wszystko kupować, żeby "się pokazać". Bo inni już mają, to jakżeż byśmy mogli odstawać.
Jeszcze nasze dziecko w piaskownicy byłoby mniej trendy niż dziecko sąsiadów, a do tego w żadnym przypadku dopuścić nie można. Tym bardziej, że oni podążają według dokładnie tego samego drogowskazu. I tak nawzajem się napędzamy, a tak naprawdę to napędzamy kolejne zera na kontach tego jednego procenta właścicieli świata i ich wiernych sług, wymienionych wyżej. Oni zaś zrobią wszystko, żeby nas do dalszego wysiłku w tym kierunku zmobilizować.
A gdy już nie będziemy mogli wydolić, to nam jeszcze kredyt dadzą. To nic, że nie będziemy mogli go spłacić. Deficyt w bankach uzupełni państwo ze swojego budżetu. A budżet państwo uzupełni z naszych podatków, podwyższając je do stosownej wysokości. Najbogatszym podwyższać się nie opłaca, bo wpływy z tego są bardzo małe. Poza tym mogliby się obrazić i nie zainwestować. Na przykład w kampanię polityków, którzy by im taki numer wycięli. Podsumowując: zgadzamy się na byle jakie, pod każdym względem, traktowanie nas w pracy, żeby zarobić pieniądze, które wydajemy na mnóstwo zupełnie niepotrzebnych rzeczy, żeby zaimponować ludziom, których najczęściej nie znosimy. Kiedyż wreszcie zmądrzejemy? Ale czy ja przypadkiem nie jestem teraz propagatorem jakiejś zakazanej ideologii?
Jurek Ciurlok "Ecik"
W Marklowicach, Wąchocku i gdzie indziej...
Jakie są wiry na rzece w Wąchocku?
Takie, że jak koń sołtysa pił wodę, to mu łeb ukręciło...
TAKIE TAM, RÓŻNE
Tym razem lekcja zarządzania od naszej czytelniczki, Pani Bernadety.
Lekcja 5
Pewien indyk bardzo chciał wzlecieć aż na czubek drzewa.
- Mam za mało energii - skarżył się swojemu przyjacielowi, buhajowi.
- To jedz moją karmę - poradził przyjaciel.
- Jest bardziej treściwa i wysokokaloryczna.
Indyk posłuchał rady i następnego dnia podfrunął na najniższy konar. Następnego dnia poleciał nieco wyżej. Na trzeci dzień był już w połowie drzewa. Aż po kilku dniach wzleciał aż na czubek wysokiego drzewa. Ale przy okazji na treściwej karmie nieźle się utuczył. Gdy tak sobie siedział na szczycie drzewa, zauważył go myśliwy.
- Jakiż dorodny indyk - pomyślał.
- Będzie niezła wyżerka.
I zastrzelił ptaka.
Morał z tej historii: dzięki kombinatorstwu możesz szybko się dostać na szczyt, ale długo na nim nie posiedzisz.
No, chyba jednak dyskutowałbym z tym wnioskiem...
LIMERYK
Autorstwa Pewnego Chutliwego Starca, a jakże...
Młody tenor śpiewał w Izmirze,
Zaś cudzej żonie grywał na lirze;
Lecz za całe to staranie
Mąż mu spuścił straszne lanie.
Nie wiadomo, czy się wyliże.
Z TASZY LISTONOSZA
Praktyczna lekcja
Policjant zatrzymał kierowcę "wypasionej" beemki, ponieważ ten nie zatrzymał się przed znakiem "stop".
- Poproszę prawo jazdy.
- Ale czy mógłby pan powiedzieć, co ja takiego zrobiłem? - zaczyna kierowca dość bezczelnym tonem.
- Nie zatrzymał się pan przed znakiem "stop".
- A po co miałem się zatrzymywać? Nie widziałem żadnego samochodu w odległości kilometra.
- Nic nie szkodzi, przepisów trzeba przestrzegać.
- No, ale gdy dojeżdżałem do znaku, to zwolniłem gdzieś do 20 kilometrów na godzinę i gdy zobaczyłem, że nie ma żadnego samochodu, pojechałem dalej.
- Wszystko jedno: trzeba się było zatrzymać - odparł dość mocno już poirytowany policjant.
- Czy nie ma pan nic innego do roboty, tylko wlepianie mandatów za nic? Lepiej idź pan sobie pączka zjeść! - podniesionym głosem zaczął pyskować kierowca.
- Udam, że nie słyszałem ostatniego komentarza. A teraz prawo jazdy poproszę - przez zaciśnięte zęby odpowiedział policjant.
- Skoro taki z pana mądrala, to niech pan mi najpierw wytłumaczy, co by to zmieniło, gdybym się zatrzymał, a nie tylko zwolnił, bo nadal nie rozumiem, czemu nie wystarczy zwolnić?
- Chętnie panu wytłumaczę - tym razem już nie na żarty zdenerwowany policjant wykrzyknął do kierowcy, a następnie otworzył drzwi beemki, wyciągnął tupeciarza na zewnątrz i przyłożył mu kilka razy pałką, po czym zapytał z uśmiechem: - Czy chce pan żebym zwolnił, czy żebym się zatrzymał???
O strachu i oczach
W bardzo wysokich górach, drogą wijącą się po skalnych półkach nad przepaścią, jedzie autokar z turystami.
- I co? Boicie się państwo? - spytała przewodniczka.
- Tak! - chórem krzyknęli pasażerowie.
- To proszę robić to, co nasz kierowca! - zaproponowała przewodniczka z rozbrajającym uśmiechem.
- A co robi kierowca? - zaczęli dopytywać pasażerowie.
- Zamyka oczy...
Ale odlot!
W tanich liniach lotniczych kapitan wita pasażerów. Po kilku rutynowych informacjach, dotyczących długości i warunków lotu, stwierdza:
- Z przyjemnością informujemy też państwa, że wśród naszej załogi są najlepsi stewardzi i stewardessy w branży... Niestety, nikt z nich dzisiaj z nami nie leci...
MYŚLI WIELKICH, MĄDRYCH, NIE ZAWSZE ZNANYCH
Prawo jest jak płot: żmija się prześlizgnie, tygrys przeskoczy, a bydło przynajmniej się nie rozłazi...
Pyrsk!!!
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
