Przez cały kraj, jak długi i szeroki przelała się fala protestów przeciwko "nadmiernemu" opodatkowaniu wydobywanego przez KGHM srebra i miedzi.
Po pierwszych drastycznych wystąpieniach opozycji, a nawet rządowych parlamentarzystów z Dolnego Śląska, jak było to do przewidzenia, premier w tej sprawie nie ustąpił. Sejm ustawę przyjął i jest wielce prawdopodobne, że podobnie uczyni Senat i prezydent RP podpisze ją bez żadnych oporów.
Najwięcej przeciwko niej zdziałał poseł SLD i jednocześnie prezes Związku Zawodowego Pracowników Miedzi w KGHM - Ryszard Zbrzyzny. Dzielnie w tym dziele wspierał go Józef Czyczerski i jego związek zawodowy NSZZ "Solidarność". Efektem całej akcji oporu było przesunięcie o około miesiąc wejścia w życie ustawy, co skutkuje o ok. 200 milionów złotych mniejszym w tym roku opodatkowaniem firmy. To wszystko, co było możliwe do zrobienia w tej sprawie.
Prezes KGHM był chyba zaskoczony gwałtowną akcją związkowców wspierających jego "opór". Po pierwsze - nie prosił ich o to, a po drugie - musiał niezręcznie, mimochodem oraz w sposób całkowicie marginalny poprzeć swoich związkowców. Przynajmniej tak to wyglądało w odbiorze medialnym.
Akwizycja
Nijako w cieniu tego podatku przeprowadzano transakcję przejęcia kanadyjskiej spółki górniczej Quadra FNX. Koszt tej operacji był pięciokrotnie większy niż, co by nie mówić, jednak należne podatki. O ile jednak nad podatkami trwała prawie że burza polityczna i medialna, to nad akwizycją był powszechny entuzjazm. Wszyscy są za. Pojawiają się jakieś marginalne głosy krytyki, które w tej sytuacji śmiało można zlekceważyć.
Ciekawa jest też argumentacja. Oto nareszcie mamy firmę globalną, co samo w sobie jest już warte wydania na ten cel miliardów dolarów. Przejmujemy górnicze firmy w kraju o stabilnej polityce i dużej tradycji górniczej. Efektem tego wszystkiego jest już czwarta światowa pozycja posiadacza zasobów złóż miedzi. Wreszcie ostatecznym celem jest osiągnięcie produkcji 700 tys. ton miedzi rocznie, 10 ton złota i tysiące ton innych metali szlachetnych. Jest to w tym kontekście transakcja oszałamiająca. Nareszcie jesteśmy choćby tylko w jednym produkcie w ścisłej światowej czołówce. Lekką ręką zapłacono za to ok. 10 miliardów złotych.
To jednak dopiero początek ekspansji KGHM na rynkach światowych. Na razie nie wiadomo jeszcze, czym się ona skończy i czy w ogóle się skończy. Związki zawodowe nadal trzymają się swego oporu w sprawie podatku od kopalin, choć tak naprawdę temat ten jako przesądzony, co do wielkości przestał już kogokolwiek interesować.
Całą kampanię akwizycji związki zawodowe milcząco wspierają licząc na zatrudnienie w Kanadzie i w Chile na warunkach tam panujących dużo wyższych płac. O tym, że tamtejsi związkowcy nie dopuszczą żadnej konkurencji, w KGHM nikt nawet nie chce słyszeć.
Konferencja
Na wtorkowej konferencji prasowej (6 marca) w stolicy prezes KGHM Herbert Wirth nie krył swego zadowolenia z przeprowadzonych transakcji. Podał on, że ich celem jest osiągnięcie produkcji miedzi na poziomie 700 tysięcy ton, przy obecnej własnej produkcji ok. 430 tys. ton i ok, 120 tys. ton z zakupionego złomu. Produkcja ta ma być osiągnięta w 2018 roku.
Po to, aby cel ten osiągnąć, trzeba dokonać jeszcze jednego przejęcia innej firmy górniczej o tej samej skali produkcji jak Quadra FNX. Na razie w przyszłym miesiącu KGHM zamierza wydać kolejne "skromne" 35 milionów dolarów na powiększenie swego udziału w kanadyjskim projekcie Afton Ajax. Posiada w nim 51 procent udziałów i chce za tą sumę zwiększyć je do 80 procent. Stać go na to! O to dwa tej samej skali "pomioty stoją w drzwiach i pukają". Krótko mówiąc, co za komfortowa sytuacja!
Światowe firmy górnicze same proszą się o to, aby kupił je KGHM! Dlaczego? Zapewne dlatego, że tylko KGHM może uratować je od bankructwa! Wychodzi na to, że nasi biznesmeni są znani z operatywności i skutecznego zrządzania górnictwem na rynkach światowych. Aż wierzyć się nie chce! Tu w kraju nic im nie wychodzi, a tam tylko jak przekroczą granicę Kanady, już są specjalistami z najwyższej światowej półki biznesu. Tak to przynajmniej wygląda z przedstawionej na tej konferencji relacji prezesa KGHM.
Na nowe zakupy KGHM nie ma już jednak kasy. Prezes zaznaczył, że pieniądze to on na ten cel pożyczy. Wszak nie brakuje ich w zaprzyjaźnionych bankach. Jednocześnie prezes dał do zrozumienia, że ten cały podatek "od niektórych kopalin" to dla firmy "mały pikuś", którym najwięcej przejmują się tylko związki zawodowe. Natychmiast jego stanowisko spotkało się z pełnym poparciem ministra skarbu.
Mało tego, oświadczył on, że na interesie tym zyska nauka polska oraz cały przemysł krajowy, który będzie dla KGHM wykonywał jego zagraniczne zlecenia. Minister wykluczył jakiekolwiek spekulacje na temat odwołania obecnego prezesa KGHM. Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej. Nikt o nic nie pyta, bo jak tu, o coś pytać, kiedy są same sukcesy? Od tych sukcesów można wręcz dostać zawrotu głowy.
Jedno z pytań dotyczy magicznej liczby 700 tysięcy ton produkcji miedzi w 2018 roku. Dlaczego 700 tysięcy, a nie 750, czy też 600 lub 800 tysięcy? Nikt nie pyta się, czy cała ta impreza będzie opłacała? Bo cóż z tego, że produkcja będzie gigantyczna, kiedy może w konsekwencji okazać się nieopłacalna, lub zaciągnięty dług nie będzie mógł być spłacony. Wszak bankrutowały już znacznie większe firmy niż KGHM. Tego jednak nikt nie chce brać pod uwagę.
Jako memento dla tej wypowiedzi prezesa KGHM może być reakcja giełdy, która na jego zachwyty zareagowała "czarnym wtorkiem", obniżając cenę miedzi o ok. 3 procent w ciągu tylko jednego dnia.
Nowe "Kongo"?
Jak wynika z relacjonowanej konferencji i wypowiedzi prominentnych ministrów, cała sprawa z podatkiem od "niektórych kopalin" była wcześniej ściśle z KGHM skoordynowana. Tylko naiwni związkowcy uwierzyli, że był to "rabunek", itd. W zamian za ten podatek, rząd wyraził zgodę na wszelkie "szaleństwa" zakupowe KGHM poza granicami naszego kraju. Jak wiadomo, wydawanie pieniędzy wprawia wszystkich w euforię. Trwa ona dotąd, dokąd są pieniądze. Teraz jeż ich nie ma. Trzeba zaciągać miliardowe pożyczki na zakup nowych złóż.
Tymczasem tak reklamowane złoże miedzi Sierra Garda w Chile jest w tej chwili na etapie budowania baraków dla załogi. Wymaga to dalszych nakładów w miliardach dolarów. Wszak ma być to kopalnia odkrywkowa o głębokości ok. 600 metrów i powierzchni ok. 12 km kwadratowych z możliwością podwojenia jej powierzchni. To wszystko wymaga nakładów rzędu ok. 10 miliardów dolarów. Współudziałowcem jest japońska firma Sumimoto, która ma przygotowane na ten cel fundusze.
Jak wyglądają zobowiązania w tej materii KGHM nikt nie wie? Podejmowanie wielu na raz zadań na poziomie wydatków w miliardach dolarów, jest wielce ryzykowne, nawet jeżeli pieniądze te zostaną przez banki oddane do dyspozycji KGHM.
Jak zapowiedział minister skarbu, do realizacji tego projektu może być zaangażowanych około 20 polskich przedsiębiorstw. Tego rodzaju obietnice padały już nie jeden raz. Za nasz udział w wojskowej stabilizacji w Iraku mieliśmy dostać kontrakty naftowe, obiecywane nam przez USA. Nic z tego nie wyszło poza tym, że żołnierze polscy stracili tam życie. Być może, że tym razem nie będzie to tak dramatyczna cena za nasze zagraniczne "usługi", ale ostrożności w działaniach KGHM nie widać nawet za przysłowiowy grosz.
Na czym polega pułapka zastawiona na entuzjastów w kupowaniu zagranicznych złóż, być może wkrótce się już dowiemy. Zachodzi jednak uzasadniona obawa, że jest to ta sama operacja jak w "Kongo", tylko pod każdym względem znacznie lepiej przygotowana.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
