Zapraszamy do lektury tekstów, które ukazały się w „Trybunie Górniczej” dokładnie 30 lat temu, czyli w 1995 r. O czym wówczas pisaliśmy?
21 września 1995 r. ukazał się 38 (68) numer „Trybuny Górniczej”. Czołówkowy tekst miał tytuł „Dopóki była nadzieja” i dotyczył relacji z akcji ratunkowej w kopalni Nowy Wirek.
11 września 1995 r. o godz. 13.57 w pokładzie 502 na poziomie 711 metrów nastąpiło bardzo silne tąpnięcie. W wyniku zawału życie straciło pięciu górników w wieku od 21 do 43 lat, a akcję zakończono dopiero 16 września, po prawie pięciu dobach. Siłę detonacji specjaliści określili równą detonacji 40 tonom trotylu.
Na konferencji w Wyższym Urzędzie Górniczym podkreślono, że „tąpania mogą być w przyszłości jednym z istotnych kryteriów przesądzających o dalszym istnieniu kopalni, gdyż zagrożenie tąpaniami występuje wprawdzie aż w 41 kopalniach polskich, a z rejonów w których to niebezpieczeństwo istnieje pochodzi 43 mln ton węgla z rocznego wydobycia polskiego górnictwa, to jednak tylko 13 mln ton uzyskuje się z wyrobisk o najwyższym, III stopniu zagrożenia, a więc takim jakie było w rejonie, gdzie nastąpił wypadek” – pisaliśmy 30 lat temu.
W tekście „Najważniejsze jest życie” pisaliśmy: „Dramat 35 rodzin, które w tym roku w kopalniach straciły swoich bliskich, musi stać przed oczyma tych, którzy chcą górnictwo ulepszyć, chcą doprowadzić do tego, by było i opłacalniejsze, i wydajniejsze, i bezpieczniejsze. O tym muszą też myśleć ci teoretycy, którzy przedkładają spełnienie wymogów zmuszających do wybrania z pokładu wszystkiego - do ostatniego kęsa węgla - nad bezpieczeństwo. Bo w tym samym rachunku zawsze najważniejsze jest życie ludzi”.
Związkowcy u prezydenta. Górnicy przedstawili swe zastrzeżenia
„Związkowcy u prezydenta” – taki tytuł miał tekst o wizycie liderów górniczej „Solidarności” u prezydenta Lecha Wałęsy. „Było to drugie spotkanie - relacjonuje główne jego wątki jeden ze związkowców - z prezydentem, dotyczące nieprawidłowości w handlu węglem. Przedstawiliśmy nasze zastrzeżenia co do działań mających zlikwidować ten proceder. Koncentrują się one jedynie na skutkach, nie zaś na przyczynach tego zjawiska. Co prawda są już protokoły NlK-u w tej sprawie, trwa około 180 postępowań prokuratorskich, lecz to nie wszystko co można zrobić. Zamyka się płotki, a nie rzeczywistych bonzów węglowej mafii” – pisaliśmy w 38 numerze TG.
Związkowcy przedstawili też głowie państwa propozycję, by dokonać kapitałowego połączenia kopalń węgla energetycznego z elektrowniami, zaś producentów węgla koksującego z koksowniami i hutami.
W tym numerze gazety wspomnieliśmy też o procesie likwidacji kopalń. „Ocenie stanu realizacji wniosków z przebiegu procesów likwidacji zakładów górniczych lub ich części w pierwszym półroczu br. sformułowanych przez Biuro Likwidacji Kopalu PAWK poświęcony był cykl narad, które odbyły się w dniach 14-19 bm. w siedzibie Agencji. Uczestniczyli w nich dyrektorzy i przedstawiciele kierownictw kopalń: Saturn, Porąbka-Klimontów, Jan Kanty, Pstrowski, Jaworzno, Paryż, Żory, Jowisz, Barbara-Chorzów, Siemianowice, a także przedstawiciele spółek węglowych” – pisał nasz dziennikarz.
Poza tym opublikowaliśmy rozmowę z Januszem Bajorskim, ówczesnym dyrektorem kopalni Dębieńsko. „Mimo że mamy takie niskie pokłady skoncentrowaliśmy się maksymalnie na wydobyciu. Mamy wydajność na 1 pracownika przekraczającą 6 tysięcy kilogramów, co daje nam dobre miejsce w Gliwickiej Spółce Węglowej. Wcale nie odbiegamy od innych kopalń, które mają grubsze pokłady, czyli praktycznie mają większe możliwości w tym zakresie. Jeszcze 2 lata temu mieliśmy osiem ścian, teraz tylko cztery. A do tego bardzo dobry park maszynowy w zakresie urabiania na ścianach, bardzo dobre polskie - co chciałbym szczególnie podkreślić - kombajny: KGS 345 i KGS 245 produkcji katowickiego Famuru – mówił dyrektor.
„Dreptanie w miejscu” – taki tytuł miał z kolei tekst o restrukturyzacji górnictwa. „Narastające problemy ze zbytem węgla z coraz większym trudem tłumione protesty załóg górniczych, stają się faktem. Trudna obecnie sytuacja polskiego górnictwa węgla kamiennego nie jest jednak wynikiem wyłącznie pozostałości po „starym”, czy też nieudolności kadr kierowniczych i sporów między aktorami społecznymi a zarządzającymi. Problem natury podstawowej, to brak zrozumienia po roku 1989 przez kierownictwo polityczne i gospodarcze państwa faktu, że przekształcenia strukturalne górnictwa węgla kamiennego nie mogą być zrealizowane siłami własnymi górnictwa” – pisaliśmy.
W rubryce „Górnicza statystyka” podaliśmy, że od początku roku do 19 września wydobyto 96 652 987 t węgla (plan zakładał 100 081 768); w tym okresie wyeksportowano 24 920 800 t, a na zwałach zalegało 3 473 790 t węgla.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
