Prywatyzacja Pracownicza Ministerstwa Gospodarki

Interesy pracowników i tych samych akcjonariuszy są identyczne. Wszak, jak rozumiem człowiek nie może mieć różnych interesów w tej samej sprawie to znana polska specjalność: jestem za, a nawet przeciw. Lecz zgadzam się, co istnienia związków zawodowych i ich roli w tych firmach, jako zrzeszających pracowników nie będących akcjonariuszami. Choć z drugiej strony jest to podział rzeczowy, a nie prawny i dlatego mogą być związkowcami też akcjonariusze. Nie uważam tego jednak za konieczne, niebędne itp. Po prostu jest wolność przynależności do związków zawodowych. O absurdalności zdanie podtrzymuję, choć rzeczywistość może byc inna z wymienionych powodów. Jest jeszcze jedna sprawa, która dotyczy funkcjonowania związków zawodych w tych firmach. Mają one na ogół setki lat swojej tradycji i nie tak jak w Polsce zwalczają akcjonariat. Być może, ze tam są nawet inicjatorami tego rodzaju własności pracowniczej. Stąd ich rola tam może być całkiem inna. Zgadzam sę, że może zbyt radykalnie spojrzałem na rolę związków zawodowych w oparciu o raczej smutne doświadczenia krajowe.

Otóż, już sam fakt,że MG wprowadza program prywatyzacji pracowniczej tylko i wyłącznie na życzenie pracowników, jest najbardziej istotnym elementem różnicy pomiędzy nim, a pozostałymi dotąd projektami, wprowadzanymi odgórnie w sposób prawie totalitarny. Po drugie to ja osobiście i na własną odpowiedzialność doceniam ten program. Jak wynika z materiałów MG ma on do niego stosunek może nie sceptyczny, ale przynajmniej bardzo powściągliwy, co w moim tekście jest zarzutem pod adresem MG. Własnością pracowniczą zajmuję się od wielu lat, więc mam prawo do osobistej jego oceny opartej jednak na rzeczowych przesłankach i zagranicznych doświadczeniach. Tych doświaczeń zagranicznych w krajach kapitalistycznych w pozostałych przogramach nie ma w sensie pozytywnym. To upoważnia mnie do poparcia i do apelu o dalszy rozwój tej formy własności. O roli i istnieniu związków zawodowych nic nie słyszałem w tych firmach. Natomist wiem o zz i ich negatywnym stanowisku w Polsce, o czym również pisałem na tych stronach np. w KGHM. Teoretycznie związki zawodowe w tych firmach musiałyby walczyc same ze sobą, co jest raczej mało twórcze, aby nie powiedzieć, że wręcz absurdalne.

Szczytnych motywów to tutaj nie ma. I dobrze. W wielkich firmach o światowym zasięgu akcjonariat pracowniczy jest częściowy np. 30, 40 procent. Choć i są tu giganty całkowicie w rękach pracowników. Proszę jednak zauważyć, czym różni się u nas nawet biegły polityk w przebijaniu sie do mediów od pierwszego lepszego robotnika. Moim zdaniem polityk jest tylko bardziej bezczelny i bezwzględny. Czy to taka istotna różnica? Rozumu w nim nie ma więcej niż u przeciętnego Kowalskiego. Może nie idealizujmy polityki i wynajętych przez nich menadżerów na swój wzór i podobieństwo. Natomiast MG moim zdaniem stara się zatrzymać wzrost bezrobocia, a minister przy tej okazji upiecze swoją wyborczą kiełbasę. Jednakże nie widzę w tym niczego złego. Od tego jest minister, aby dbał o innych, ale też i o siebie.

Zgadzam się z Panem. Polscy interlokutorzy nie potrafią dyskutować, od razu wyciągają cięźką artylerię do dość spokojnych argumentów. Własność pracownicza w polskiej rzeczywistości postkomunistycznej wydaje się dobrą drogą dla niewielkich firm aby zachęcić do zaangazowania pracowników w zarządzanie w prosty sposób. Przyświeca temu idealistyczne podejście , ze posiadając udział w przedsiębiorstwie człowiek się zmieni i będzie mu zalezało na dobru wspólnym. Pytanie , które sobie trzeba zadać , dlaczego nie interesuje go los przedsiebiorstwa obecnie przed zmianą? Co takiego się stanie po przejęciu pracowniczym szczególnie w tych ogromnych firmach , które Pan przytacza z Francji czy Austrii? Jaka jest róznica między posiadaniem akcji w spółce giełdowej a udziałem we własności pracowniczej? Obie muszą być zarządzane przez wykwalifikowanych menadzerów i nadzorowane przez nominowanych dyrektorów. Zgadzam się, ze w przypadku małych i średnich firm Własność pracownicz jest OK, w większych się nie sprawdzi na długą metę.

Manierą dziennikarzy, pokazana w tym artykule niestety, jest nazywanie ludzi o innym podejściu do gospodarki jako" skrajni liberałowie i globaliści". Co Pan rozumie jako „skrajny”? Czy marginalny? Akuratnie nie jest to margines bo warto spojrzeć na strukturę własnościową w całości gospodarek w USA i krajach europejskich. Skrajny i marginalny jest udział własności pracowniczej.