Leon XIV ma wszystkie swoje wystąpienia dobrze przygotowane i rzadko zmienia
wcześniej przygotowane teksty. Tym razem tak się właśnie stało. Jego słowa nie tylko
wybrzmiały, ale wręcz zagrzmiały.
Na czas wakacji papieskich świat się nie zatrzymał, a sytuacja na Bliskim Wschodzie stawała
się coraz bardziej napięta i krytyczna aż do dnia, kiedy ostrzelano jedyną parafię katolicką w
Gazie. Od odłamków uszkodzonej fasady zginęło troje ludzi przebywających na terenie
kościoła. Przeżył, choć został lekko ranny, proboszcz parafii, wieloletni misjonarz, i to on
powiadomił służby dyplomatyczne Watykanu o ostrzale.
Dzień później do przebywającego w Castel Gandolfo papieża zadzwonił premier Izraela, Benjamin Netanjahu, z informacją, że
kościół ostrzelano przez pomyłkę i zapewnił, że sprawę wyjaśni śledztwo. Wedle komunikatu
Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, papież w rozmowie zaapelował o negocjacje,
zawieszenie broni i zakończenie wojny i podkreślił, że jest zaniepokojony dramatyczną sytuacją
humanitarną ludności Gazy, zwłaszcza dzieci, osób starszych i chorych. Zażądał ochrony miejsc
kultu. Komunikat był standardowym przekazem Watykanu w sytuacjach, gdzie wymagany i
stosowany jest stonowany język dyplomacji, który dla przeciętnego zjadacza chleba może
wydawać się mało dosadny. Takimi prawami rządzi się jednak dyplomacja.
Tym razem jednak historia miała swój dalszy ciąg, bo po pierwsze ucierpiała świątynia katolicka,
a po drugie – i to wydaje się przełomem w tej sprawie – do Gazy pojechał łaciński patriarcha
Jerozolimy. Kardynał jest postacią znaną (to jeden z „papabili" poprzedniego konklawe). Wraz z
Pierbattista Pizzaballą był w Gazie w ramach wyrazu solidarności zwierzchnik grecko-
prawosławnego patriarchatu Jerozolimy Teofil III. W świat poszedł obraz tej 48-godzinnej wizyty
i wywarł wrażenie nawet na tych, którzy „bombardowani" krótkimi informacjami w dziennikach
stali się niemal obojętni, wypierając z wyobraźni obrazy. W późniejszych wypowiedziach
kardynał Pizzaballa podkreślał, że koczujący tam w namiotach nie mają dokąd uciec i że
sytuacja moralnie jest nieakceptowalna. Zdjęcia agencyjne ukazywały aktualny obraz miasta.
Mojemu pokoleniu kojarzy się on z obrazem stolicy po Powstaniu Warszawskim w 1944 roku.
Łaciński Patriarcha Jerozolimy, który wielokrotnie odwiedzał wcześniej te tereny, tym razem
powiedział, że dotąd nie widział tam tylu zniszczeń i tak wielkiej przestrzeni pełnej namiotów, w
których w bardzo złych warunkach mieszkają ci, którzy potracili domy.
Trzy dni po ostrzale, 20 lipca, po modlitwie Anioł Pański głos zabrał papież. I to właśnie o tym
jego wystąpieniu piszę w pierwszym zdaniu tego felietonu. Podkreślił, że to jeden z wielu
ataków militarnych wojska izraelskiego wymierzonych przeciwko ludności cywilnej i miejscom
kultu, wezwawszy do zaprzestania wojny, niemal wykrzyczał „Ponawiam apel o natychmiastowe
zakończenie barbarzyństw tej wojny". Leon XIV wezwał też międzynarodową społeczność do
obserwacji przestrzegania prawa humanitarnego i respektowania obowiązku ochrony ludności
cywilnej i bezpardonowego stosowania przymusowych przesiedleń ludności oraz stosowania
kar zbiorowych. Media włoskie w komentarzach przypomniały, że Izrael zabiega o amerykańskie
wsparcie w deportacji Palestyńczyków z Gazy, mimo sceptycyzmu Białego Domu. Coraz
częściej w tej sprawie zaczął się też wypowiadać watykański sekretarz stanu, kardynał Pietro
Parolin. Jego wypowiedzi były dosadne, choć oparte na języku dyplomacji. Stwierdził jednak, że
„biorąc pod uwagę, jak bardzo chrześcijanie są siłą moderującą na Bliskim Wschodzie i w
relacjach między Palestyńczykami a Żydami, mogło pojawić się pragnienie wyeliminowania
każdego elementu, który mógłby pomóc w osiągnięciu rozejmu, a następnie pokoju".
Sytuacja w regionie jest bardzo skomplikowana. Dziś pochylamy się nad niesprawiedliwym
losem miliona Palestyńczyków żyjących w skrajnie tymczasowych warunkach w nadmorskim
pasie Gazy, czy losem okaleczonych dzieci w szpitalach bez lekarstw. Ale też przed dwoma laty
byliśmy targani wściekłością i niemocą po rzezi 1200 Izraelczyków i pojmaniu i wywiezieniu do
Strefy Gazy 250 innych, z których wielu nie wróciło do domu. Sytuacja wymaga stanowczości ze
strony międzynarodowej dyplomacji, w tym także watykańskiej. Jednak zaciekłość w regionie
się nasila, a działaniami obu stron kieruje chęć odwetu.
Urszula Rzepczak
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
