W 1971 roku państwa Europy Zachodniej podjęły pierwsze działania na rzecz ograniczenia emisji dwutlenku węgla. Miały one jednak bardzo powierzchowny charakter, związany z przybliżeniem podstawowych aspektów prawnych tej problematyki. A potem...
• 1972. Powstaje Deklaracja Sztokholmska, dokument będący efektem pierwszego w dziejach ONZ szczytu państw poświęconego ochronie środowiska.
• 1986. Parlament Europejski w formie rezolucji przyjmuje Czwarty Program Środowiskowy (1987-92). Komisja wydaje komunikat dotyczący rozwoju polityki przeciwdziałania efektowi cieplarnianemu zalecający dalsze badania naukowe oraz przegląd dotychczasowych działań. Powołano Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatycznych.
• 1992. Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro. Przyjęto Ramową Konwencję w Sprawie Zmian Klimatycznych. Sama konwencja wprowadza tylko ogólne postanowienia i wezwanie państw do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.
• 1995. Na pierwszej Konferencji Stron UNCFFF (COP1), która miała miejsce w Berlinie, uzgodniono, że kraje Wspólnoty będą uczestniczyć w powstaniu protokołu, mającego zaostrzyć zobowiązania sygnatariuszy wobec zmian klimatu.
• 1997. Podpisanie protokołu z Kioto, który wszedł w życie dopiero po ratyfikowaniu go przez Rosję w 2004 r. Protokół wzywa państwa do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o 5,2 proc. do roku 2012, za ogólny rok bazowy przyjmując 1990.
• X 2001. Ogłoszenie dyrektywy 2003/87/WE, ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie. Według niej gazy cieplarniane to nie tylko dwutlenek węgla, ale także metan, podtlenek azotu, fluoropochodne węglowodorów, perfluoropochodne związki węgla i sześciofluorek siarki; jednostką ich miary są megagramy, czyli tony, zasadniczo chodzi o tony CO2. Jedno uprawnienie to możliwość emisji jednej tony CO2 lub ekwiwalentu w innych gazach.
• XII 2004. Uchwalenie ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji. Wprowadzony ustawą system handlu nie dotyczy wszystkich instalacji przemysłowych, ale tylko tych, które wymienia rozporządzenie wykonawcze, wydawane przez ministra środowiska w porozumieniu z ministrem gospodarki. Na indeksie znajdują się przede wszystkim elektrociepłownie, koksownie, cementownie, wytwórnie wapnia.
• 2005. System ETS zaczyna działać , przewidziane są jego trzy etapy (pierwszy: lata 2005-2007, drugi: 2008-2012 i trzeci planowany na lata 2013-2020).
• X 2006. Chiny, Korea i Indonezja nie zamierzają podpisywać protokołu z Kioto, który nakłada na sygnatariuszy ograniczenia w emisji dwutlenku węgla. Kraje Azji boją się, że spowolni to ich wzrost gospodarczy i argumentują, że to Europa doprowadziła w wyniku rozwoju swojego przemysłu do zanieczyszczenia atmosfery, nie powinna więc teraz obciążać państw rozwijających się kosztami walki z ociepleniem klimatu.
• III 2007. Szczyt Rady Europy. Polska delegacja pod przewodnictwem prezydenta Lecha Kaczyńskiego zaakceptowała rozwiązania, na podstawie których Komisja Europejska przygotowała projekt pakietu klimatycznego. Dokument ten zobowiązuje wszystkie kraje Unii Europejskiej do redukcji emisji CO2 o 20 proc. do 2020 r. Polska zgadza się z koniecznością ograniczenia emisji dwutlenku węgla. Sprzeciw polskiego rządu budzi natomiast szereg zapisów szczegółowych, które według analiz rządowych ekspertów oznaczają wzrost cen prądu nawet o 50-70 proc. Zdaniem Polski propozycje KE nie uwzględniają specyfiki poszczególnych krajów Unii Europejskiej i są groźne dla słabiej rozwiniętych gospodarek.
Komisja Europejska ogłasza limit uprawnień do emisji CO2 na lata 2008-12. Okazuje się, że z 284,6 mln t , o które wnioskował rząd, nasz kraj dostał 208,5 mln t. Aby zmieścić się w limitach, Polska musiałaby rozwijać się w latach 2008-12 w rocznym tempie 4,7-5,2 proc. PKB. Takie tempo przyjęła komisja, ustalając nasze limity.
• IV 2007. Amerykanie odrzucają porozumienie o ograniczeniu emisji gazów cieplarnianych. Prezydent Bush pozostaje nieugięty. Nie będziemy przystępować do umowy, która nakłada ścisłe zobowiązania emisji szkodliwych gazów - powiedział. Jego zdaniem, takie porozumienie mogłoby albo doprowadzić do ograniczenia wzrostu gospodarczego w krajach rozwiniętych, albo przyspieszyć przenoszenie produkcji do państw rozwijających się, które nie wprowadzą surowych i kosztownych norm ochrony środowiska.
• VI 2007. Ministerstwo Środowiska informuje: "Polska w ramach pakietu klimatycznego zobowiązała się do 6 proc. redukcji emisji dwutlenku węgla. Poziom emisji w stosunku do roku bazowego, 1990, zmniejszono o 32 proc. W tym samym czasie pozostałe kraje UE zredukowały ten poziom jedynie o 2 proc.".
• XII 2007. Na konferencji Narodów Zjednoczonych na Bali, UE zapowiada ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o 30 proc. w przypadku zobowiązania do obniżenia emisji o 20 proc., podjętego przez resztę państw wysokorozwiniętych. Jednocześnie zaproponowano ograniczenie emisji dwutlenku węgla o 20 proc., zwiększenie efektywności wykorzystania energii o 20 proc. pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł energii (OZE) w 20 proc. - tzw. pakiet trzech dwudziestek.
• IX 2007. Szwedzki Vattenfall zamierza do 2030 r. zredukować poziom emisji dwutlenku węgla ze swoich zakładów o 20 proc. W Polsce rozważane równolegle dwie inwestycje. Jedna polegałaby na modernizacji Elektrociepłowni Siekierki, druga to budowa od podstaw dwóch bloków o mocy 800 MW każdy.
• I 2008. Komisja Europejska opublikowała dokumenty dotyczące sektora energetycznego, znane pod nazwą ,,pakiet klimatyczny''. Opublikowany zbiór projektów regulacji unijnych zakłada, że globalne zanieczyszczenie środowiska zależy od antropogennych (wynikających z pośredniego lub bezpośredniego wpływu człowieka na środowisko) emisji dwutlenku węgla. Dokument ten jest kontynuacją działań zapoczątkowanych publikacją Zielonej Księgi, a następnie tzw. pakietu energetycznego. W Zielonej Księdze określono priorytety polityki energetycznej dotyczące zapewnienia bardziej zrównoważonej, efektywnej oraz zróżnicowanej energii. Pakiet klimatyczny dotyczy: systemów przechwytywania i magazynowania dwutlenku węgla (CCS), promowania OZE oraz określenia zasobów odnawialnych w pokryciu zapotrzebowania na energię pierwotną i zrewidowania propozycji systemu handlu emisjami gazów cieplarnianych.
Bezpieczeństwo sekwestracji ma być osiągane na drodze odpowiednich pozwoleń na magazynowanie oraz poszukiwania odpowiednich miejsc składowania dwutlenku węgla, jakimi mają być określone struktury geologiczne. Unia Europejska planuje realizację ok. 12 instalacji projektów demonstracyjnych CCS, które pozwolą ocenić jaka jest prawdziwa wartość technologii. Inwestycje pilotażowe są ważne, ponieważ pozwolą ocenić wady, zalety oraz ewentualne niebezpieczeństwa i starty energii. Na obszarze Polski planowane są dwie inwestycje w rejonie Kędzierzyna-Koźla oraz Elektrowni Bełchatów.
• VII 2008. ETS wykorzystuje zachęty rynkowe do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych. W porównaniu z rokiem 1990, zakłada się zmniejszenie ich emisji o 8 proc. do 2012 r. i o co najmniej 20 proc. do 2020 r., lub o 30 proc. jeśli uda się osiągnąć wiążące porozumienie na arenie międzynarodowej.
• VIII 2008. Komisja Europejska rozpoczęła konsultacje publiczne na temat przyszłej polityki unijnej w dziedzinie walki z globalnym ociepleniem i zmianami klimatycznymi. Działania te są bardzo istotne, ponieważ od 2012 r. ustalenia protokołu z Kioto przestają obowiązywać. Komisja podkreśla fakt, że zmiany klimatu stały się rzeczywistością i aby ograniczyć je do rozsądnego poziomu, należy podjąć natychmiastowe działania. UE musi wykorzystać niezbędne wewnętrzne środki i dopilnować, aby wzrost średniej globalnej temperatury nie przekraczał poziomu sprzed okresu uprzemysłowienia o więcej niż 2°C. Pozwoli to ograniczyć negatywny wpływ wywierany przez zmiany klimatu oraz prawdopodobieństwa wystąpienia rozległych i nieodwracalnych zakłóceń w globalnym ekosystemie. Podjęcie decyzji zaplanowano podczas szczytu w październiku.
• 9 IX 2008. W Schwarze Pumpe w Niemczech rusza pierwsza pilotażowa instalacja CCS do wychwytywania dwutlenku węgla. Międzynarodowa Agencja Energii szacuje, że w 2050 roku będzie pracowało na świecie ok. 3400 instalacji, zarówno w energetyce, jak i w przemyśle. Aby wychwytywać nie 200 ton, lecz tysiące ton CO dziennie. Zdaniem sporego grona naukowców nie jest to niemożliwe, choćby ze względu na koszty budowy i problem z zatłaczaniem dwutlenku węgla.
• 16 X 2008. Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli uzgodniono, że ostateczny kształt pakietu klimatyczno-energetycznego zostanie zaakceptowany jednomyślnie na kolejnym szczycie w grudniu. Decyzja Rady gwarantuje Polsce, że w przypadku przyjęcia pakietu, będzie on uwzględniał specyfikę takich państw jak Polska, które w większości opierają swoją energetyką na węglu.
**pagebreak**
• 5 XI 2008. W Warszawie obraduje szczyt państw Grupy Wyszehradzkiej i krajów bałtyckich. Uczestnicy spotkania zgodnie zadeklarowali, że chcą solidarnie bronić rozwiązań, które nie będą zagrażać gospodarkom poszczególnych państw. Węgry, Bułgaria, Estonia, Łotwa, Litwa, Rumunia i Słowacja oceniły jako nieuczciwe uznanie roku 2005 za wyjściowy, twierdząc, że rozwiązanie to jest "uszyte na miarę" bogatszych, starszych krajów członkowskich i nie odzwierciedla cięć, jakich dokonały nowe kraje członkowskie od 1990 roku, w ramach restrukturyzacji ich postkomunistycznego przemysłu.
• 11-12 XII 2008. Szczyt w Brukseli zakończył się osiągnięciem kompromisu w sprawie pakietu klimatyczno-energetycznego. Według szacunków, Polska zyska 60 mld złotych dzięki mechanizmowi "solidarności". Pieniądze z aukcji trafią do budżetów narodowych i mają służyć finansowaniu inwestycji przyjaznych środowisku. Na finansowanie budzących kontrowersje instalacji CCS ma być przeznaczone ok. 6-7 mld euro ze sprzedaży uprawnień. By dodatkowo zrekompensować koszty proekologicznych inwestycji biedniejszym krajom UE, powstanie specjalny mechanizm solidarności, odpowiadający 12 proc. całej puli uprawnień.
Polska w latach 2013-2020 zyska około 60 mld zł, m.in. na modernizację energetyki, w ramach pakietu wynegocjowanego podczas szczytu Rady Europejskiej w Brukseli. Ponadto od 2013 r. nasz kraj będzie miał prawo nawet do 70 proc. bezpłatnych uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Ustalono sposób finansowania kosztownego procesu przechodzenia z energetyki opartej na węglu na inne, korzystniejsze dla klimatu formy pozyskiwania energii elektrycznej. Zgodnie z ustaleniami z Brukseli, Polska będzie mogła wydać na modernizację energetyki ok. 60 mld zł. Z wyliczeń rządowych ekspertów wynika, że tyle będą warte dodatkowe uprawnienia dla Polski. W latach 2012-2019 polskie elektrownie będą mogły dostawać nawet 70 proc. darmowych uprawnień do emisji. Będą one stopniowo zmniejszane aż do 2020 r., kiedy wejdzie obowiązek zakupu 100 proc. uprawnień.
Przyjęto też dla wszystkich krajów rok bazowy dla redukcji emisji jako 2005. Zdaniem ekspertów jest o tyle niekorzystne, ze nie uwzględnia naszych najwyższych osiągnięć redukcyjnych emisji tego gazu, które miały miejsce pod koniec lat. 80. i na początku lat 90. Nie uwzględniono również tego, że Polska jest wyjątkiem w UE, gdyż w odróżnieniu od innych państw węgiel jest głównym nośnikiem energii w Polsce.
Zdaniem prof. Jerzego Buzka rok bazowy 2005 oznacza, że przyznano Polsce więcej pozwoleń na emisję, co oznacza z kolei więcej pieniędzy w polskim budżecie niż mielibyśmy, gdyby rokiem bazowym był 1990. Wszystkie kraje, które jak Polska chciały przyjąć za rok bazowy 1990, dostaną dodatkowe uprawnienia do emisji.
• 1-14 XII 2008. W czasie COP14 w Poznaniu przedstawiciele państw z całego świata debatowali nad kształtem nowego porozumienia klimatycznego. Dokonano przeglądu Protokołu z Kioto, a przede wszystkim włączenie wychwytywania i magazynowania dwutlenku węgla (technologia CCS) oraz zalesiania do Mechanizmów Czystego Rozwoju. Uzgodniono również kwestię funduszu adaptacyjnego dla wspierania biedniejszych państw w dostosowaniu się do zmian klimatu.
• 18 XII 2008. Firma doradcza McKinsey działając na zlecenie Ministerstwa Gospodarki opublikowała raport tylko o kosztach inwestycji niezbędnych w naszym kraju, aby zredukować emisję dwutlenku węgla o 30 proc. do 2030 r. Koszty wyniosą aż 92 mld euro i w latach 2011-2015 powinniśmy przeznaczać na ten cel 2,5 mld euro rocznie, a w kolejnych pięciolatkach: 3,6 mld euro, 5,4 mld euro i 6,9 mld euro rocznie. Kolejne wydatki to koszty poszczególnych firm na zakup dodatkowych pozwoleń na emisję, co będzie szczególnie obciążające dla energetyki, hut i przedsiębiorstw chemicznych od roku 2013, kiedy limity dla poszczególnych krajów UE będą w każdym roku mniejsze.
• 15 VI 2009. Z inicjatywy ministra Bernarda Błaszczyka, podsekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska, odbyło się spotkanie z reprezentantami sektora energetyki i ciepłownictwa poświęcone problematyce wdrażania pakietu klimatyczno-energetycznego w Polsce. W trakcie dyskusji zwrócono uwagę na ogromną rolę projektów demonstracyjnych CCS . Zgromadzone przy realizacji projektów doświadczenie pozwoli stwierdzić, czy technika ta może, a jeśli tak, to w jakim zakresie, być stosowana w naszym kraju jako ekonomicznie uzasadniona metoda redukcji emisji z energetycznego spalania paliw kopalnych.
• 29 IX 2009. Z badania wpływu aktualnego kryzysu gospodarczego na zmiany klimatyczne, przeprowadzonego przez Międzynarodową Agencję Energii (IEA) wynika, że emisje dwutlenku węgla spadły najbardziej od 40 lat, więcej niż w 1981 roku po kryzysie naftowym. Główną przyczyną jest malejąca produkcja przemysłowa.
• XI 2009. Z serwera Uniwersytetu Wschodniej Anglii, którego naukowcy zajmują się (wśród wielu innych ośrodków) globalnym ociepleniem, skradziono 61 megabajtów danych, w tym wyniki badań i e-mailową korespondencję uczonych. Około tysiąca e-maili oraz 3 tysiące innych poufnych dokumentów hakerzy opublikowali w sieci. Posłużyli się rosyjskim serwerem, by trudniej było ich wykryć. Po lekturze korespondencji z ostatnich dziesięciu lat między naukowcami angielskimi i amerykańskimi "The Wall Street Journal" stwierdza, że można dojść do wniosku, iż teza o odpowiedzialności człowieka za globalne ocieplenie została po prostu wymyślona.
• XII 2009. Nawet milion miejsc pracy może do 2020 roku zniknąć w krajach Unii Europejskiej w związku z wdrożeniem pakietu klimatycznego, zakładającego głębszą redukcję emisji dwutlenku węgla - alarmuje górnicza Solidarność, apelując do rządu, by nie przyjmował niekorzystnych dla Polski rozwiązań.
• 7-18 XII 2009. Konferencja COP15 w Kopenhadze nie przynosi oczekiwanego porozumienia klimatycznego. Końcowy dokument zawierający m.in. ustalenia dokonane przez przybyłych do Kopenhagi przywódców państw i rządów, ma jedynie status dokumentu dodatkowego, nie wiążącego prawnie. Zgodnie z podjętymi przez Konferencję decyzjami, negocjacje będą dalej kontynuowane.
• 27 IV 2010. W Pabianicach zawiązano Komitet Obywatelski Przeciwko Magazynowaniu CO2. To reakcja na odwierty prowadzone w pobliskim Jadwininie, gdzie 70-metrowa maszyna wwierca się 2,5 km w głąb ziemi, aby zbadać, czy da się tam uzmagazynować dwutlenek węgla wychwycony z kominów bełchatowskiej elektrowni. Podobne odwierty prowadzone są pod Kutnem. Na mieszkańców tych regionów padł strach. Gaz wychwycony z elektrowni ma być transportowany rurociągiem pod Łódź. Tu zostanie wtłoczony pod ziemię do wód solankowych, w których powinien się rozpuścić, wejść w skład skał i minerałów, aż po dwutlenku węgla nie będzie śladu. Kłopot w tym, że nie wiadomo, jak długo gaz będzie neutralizowany oraz czy ten proces będzie bezpieczny.
• 23 IX 2010. Vattenfall ogłasza wycofanie inwestycji z Polski. Plany wdrożenia przez koncern technologii CCS w Polsce zostają przekreślone.
• 29 XI - 10 XII 2010. Konferencja Klimatyczna ONZ COP 16 w Cancun zakończyła się przyjęciem "zrównoważonego pakietu decyzji" - wytyczających kierunek prac dla osiągnięcia następnego, po Protokole z Kioto, porozumienia o ochronie klimatu. Dalsze uzgodnienia miałyby zapaść podczas kolejnej Konferencji klimatycznej w Durbanie, w RPA w 2011 r.
• 8 III 2011. Komisja Europejska przyjęła plan działania, którego celem jest przekształcenie do 2050 r. Unii Europejskiej w konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną. W planie działania opisano racjonalny pod względem kosztów sposób osiągnięcia celu polegającego na zmniejszeniu do 2050 r. emisji gazów cieplarnianych o 80-95 proc. w porównaniu z poziomem z roku 1990. W oparciu o przeprowadzone analizy kosztów i wyników wspomniany plan działania wyznacza kierunek dla polityki sektorowej, krajowych i regionalnych strategii niskoemisyjnych oraz inwestycji długoterminowych.
Tym samym przedstawiono "mapę drogową" przejścia do konkurencyjnej gospodarki niskoemisyjnej we Wspólnocie w 2050 r. W dokumencie zaprezentowane zostały m.in. pośrednie cele redukcyjne: 25 proc. redukcji emisji gazów cieplarnianych w 2020 r., 40 proc. w 2030 r. i 60 proc. w 2040 r. Spełnienie wymogu redukcji 25 proc. emisji już w 2020 r. będzie możliwe, jeśli UE zrealizuje cel poprawy efektywności energetycznej o 20 proc. do 2020 r. W tej sytuacji sektor elektroenergetyczny powinien niemal całkowicie zredukować swoje emisje do roku 2050.
Unia według "mapy drogowej" powinna stawiać sobie za cel utrzymanie wysokiej ceny uprawnień do emisji dwutlenku węgla, która ma być głównym motorem działań redukcyjnych w UE i sugeruje nawet konieczność zmniejszenia puli uprawnień w sytuacji, gdyby poprawa efektywności energetycznej doprowadziła do spadku ich cen.
W mapie drogowej zabrakło jednak analizy skutków realizacji głębokich redukcji emisji na poszczególne kraje członkowskie. Zdaniem Andrzeja Kraszewskiego, ministra środowiska, na podstawie zaprezentowanych danych nadal nie ma realnych przesłanek do zwiększania celu redukcyjnego w horyzoncie 2020 r., w tym poprzez dyskusję o uszczupleniu puli uprawnień w okresie 2013-2020. Ponadto prezentując wizję drastycznych redukcji emisji w sektorze energetycznym, nawet do poziomu 99 proc. trzeba dysponować technologią, która może to umożliwić oraz mieć zapewnione możliwości finansowe jej wdrożenia.
Podstawą polityki klimatycznej UE pozostaje tzw. pakiet energetyczno-klimatyczny, czyli zestaw aktów prawnych, zmierzających do realizacji przez UE celów 3 x 20 proc. w horyzoncie 2020 r. - dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych, wzrostu produkcji energii ze źródeł odnawialnych oraz poprawy efektywności energetycznej.
Wraz z mapą drogową 2050 r. został opublikowany przez Komisję Europejską komunikat "Plan w Zakresie Efektywności Energetycznej 2011".
• 17 III 2011. Zgodnie z wymogiem Unii Europejskiej Polska przygotowuje prawne podstawy do bezpiecznego przetestowania podziemnego składowania dwutlenku węgla. Jest to główny cel przyjętego 15 marca przez Radę Ministrów projektu założeń do zmiany prawa geologicznego i górniczego. Projekt założeń do ustawy opracowano w celu dostosowywania polskiego prawa do przepisów Unii Europejskiej dotyczących podziemnego składowania dwutlenku węgla. Zgodnie z prawem unijnym, wychwytywanie dwutlenku węgla i jego geologiczne składowanie, czyli technologia CCS to jeden z potencjalnych sposobów ograniczenia nadmiernej emisji tego gazu do atmosfery.
• 8 V 2011. W 2010 roku Polska wyemitowała mniej CO2 niż wynosił unijny przydział. Komisja Europejska poinformowała, że emisje przedsiębiorstw objętych unijnym systemem handlu dwutlenkiem węgla wzrosły w 2010 r. o ok. 3 proc. Jednak polskie firmy wyemitowały mniej dwutlenku węgla niż wynosił unijny przydział darmowych pozwoleń.
• 17 V 2011. Zarząd Zakładów Azotowych Kędzierzyn postanowił nie stawać do konkursu o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej budowy zeroemisyjnego kompleksu energo-chemicznego CCS. Zarząd ZAK tłumaczy swoją decyzję nieopłacalnością projektu i zwraca uwagę na wysokość wymaganych gwarancji kredytowych dla realizacji przedsięwzięcia, wynoszących ok. 1,5 mld zł, co przekracza znacznie kapitał własny firmy...
• 2 VI 2011. Wicepremier i minister gospodarki Waldemar Pawlak zapowiedział, że Polska zaskarży do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości decyzję Komisji Europejskiej dotyczącą darmowych pozwoleń na emisję dwutlenku węgla.
-Pomimo naszych starań Komisja Europejska w tym zakresie była nieugięta i będziemy występowali do instytucji wymiaru sprawiedliwości w UE, aby to rozstrzygnięcie zmienić - podkreślił. -To jest rozwiązanie szkodliwe i przekraczające zasady traktatowe, szczególnie zasadę proporcjonalności, a także zasadę subsydiarności, ponieważ w prawie europejskim jest mowa, że ten miks jest miksem ustalanym na poziomie narodowym, a więc nie może być narzucany przez Komisję Europejską - zaznaczył wicepremier.
• 17 VI 2011. Ostrą krytykę postanowień pakietu energetyczno-klimatycznego wyrazili uczestnicy czesko-polskiej konferencji, poświęconej polskiej prezydencji w UE.
- Pakiet energetyczno-klimatyczny położy na łopatki gospodarki naszych krajów. Połowa światowej produkcji stali jest w chińskich rękach, tymczasem Chińczycy, podobnie jak Amerykanie, nie chcą o żadnym pakiecie słyszeć. Jaki więc ma sens jego wprowadzanie w Europie? Pod hasłem ocieplenia klimatycznego będziemy likwidować huty i kopalnie. To nonsens - powiedział Jiri Cienciala, prezes zarządu Czesko-Polskiej Izby Gospodarczej a zarazem prezes zarządu huty Trzyniec.
Według ekspertów z Ministerstwa Środowiska Republiki Czeskiej, miks energetyczny Unii Europejskiej powinien być oparty na rzeczywistych możliwościach krajów członkowskich, a nie na decyzjach politycznych.
• 21 VI 2011. Polska jako jedyny kraj UE zagłosowała przeciw przyjęciu wniosków rady ministrów środowiska ws. ścieżki obniżania emisji CO2 w UE do 2050 r. Narzuca ona niezwykle radykalną redukcję emisji CO2 - o 80 do 95 proc. w porównaniu z rokiem 1990, co kompletnie rozmija się z realiami polskiej gospodarki i zwiększa powszechną już, negatywną ocenę aktualnego kształtu pakietu energetyczno-klimatycznego.
- Nie pozwolimy sobie narzucić takiego rytmu działań, jeśli chodzi o redukcję CO2, który byłby niebezpieczny czy wręcz rujnujący dla naszej gospodarki czy energetyki - stwierdził premier Donald Tusk.
• 11 VII 2011. Parlament Europejski odrzucił rezolucję postulującą, aby do 2020 r. kraje UE zmniejszyły emisję nie o 20 proc. jak zakładał pakiet energetyczno-klimatyczny, ale o 30 proc. Polska jest przeciwna przyspieszaniu redukcji emisji CO2.
- To bardzo dobra wiadomość - skomentował decyzję Parlamentu Europejskiego Kazimierz Grajcarek, przewodniczący Sekretariatu Górnictwa NSZZ Solidarność.
• 15 VII 2011. Jastrzębska Spółka Węglowa przyłączyła się do akcji zbierania podpisów pod deklaracją sprzeciwu wobec unijnego pakietu energetyczno-klimatycznego.
• 26 VII 2011. Producenci stali to kolejna branża po liniach lotniczych, która podważyła unijne zasady ochrony klimatu. Według oceny stowarzyszenia Eurofer producenci stali zapłacą w latach 2013 - 2020 dodatkowo 5 mld euro z powodu niekorzystnego benchmarku (wyznacznika dla określenia puli darmowych praw do emisji CO2) ustalonego przez Komisję.
Od 2005 roku 12 tys. europejskich firm, z czego blisko tysiąc w Polsce, podlega limitom emisji dwutlenku węgla. Podstawą do zaskarżenia decyzji Komisji jest fakt, że potraktowała ona huty stali inaczej niż inne branże.
- Sektory uznane za narażone na przenoszenie produkcji, takie jak przemysł stalowy, winny otrzymać bezpłatnie 100 procent swoich benchmarków, które są wyznaczone jako średnia emisji z 10 proc. najlepszych instalacji. Ale w swojej decyzji Komisja Europejska procesowi produkcji stali nie przypisała całkowitej emisji CO2 z emitowanych gazów, a jedynie około 85 procent - wyjaśnił Rzeczpospolitej Romuald Talarek, szef Hutniczej Izby Przemysłowo-Handlowej.
• 23 VIII 2011. Przewodniczący śląsko-dąbrowskiej Solidarności Dominik Kolorz zwrócił się do prof. Andrzeja Kazimierczaka, członka Rady Polityki Pieniężnej, z wnioskiem o pomoc w przeprowadzeniu przez Narodowy Bank Polski szczegółowej analizy społeczno-ekonomicznych skutków wdrożenia pakietu energetyczno-klimatycznego. Instytut Ekonomiczny Narodowego Banku Polskiego przyjął jej wykonanie.
• 9 IX 2011. Komisja Krajowa NSZZ Solidarność powołała zespół ekspercki, którego celem jest analiza społeczno-gospodarczych skutków wdrożenia unijnego pakietu energetyczno-klimatycznego. W skład zespołu, oprócz przedstawicieli związku, weszli polscy naukowcy, specjalizujący się, m.in., w kwestiach zmian klimatu, ekologii oraz eksperci z zakresu gospodarki i finansów.
• 26 IX 2011. Przewodniczący Solidarności Piotr Duda zaapelował do premiera Donalda Tuska o powołanie wspólnego, związkowo-rządowego zespołu ds. renegocjacji zapisów pakietu klimatycznego.
• 14 X 2011. 1665 pracowników Katowickiego Holdingu Węglowego poparło zainicjowaną przez Trybunę Górniczą i portal nettg.pl akcję sprzeciwu wobec stosowania postanowień pakietu energetyczno-klimatycznego.
• 31 X 2011. Zdaniem ekspertów z Ernst &Young, firmy świadczącej usługi z zakresu audytu, doradztwa biznesowego, podatkowego i transakcyjnego, polski przychód krajowy brutto byłby w 2020 r. wyższy nawet o 1,4 proc., gdyby nie realizacja postanowień pakietu energetyczno-klimatycznnego w obecnym kształcie. Realne szanse na odwrócenie tej niekorzystnej tendencji miałyby się pojawić dopiero w 2030 r. Wiąże się to w szczególności z długim okresem prowadzenia inwestycji, a następnie eksploatacji aktywów w energetyce.
• 14 XI 2011. Bytomska Spółka Restrukturyzacji Kopalń przystąpiła do akcji Trybuny Górniczej i portalu nettg.pl "NIE DLA TEGO PAKIETU". We wszystkich zakładach należących do Spółki zbierano głosy sprzeciwu pracowników wobec wprowadzenia w Polsce postanowień pakietu energetyczno-klimatycznego w obecnym kształcie.
• 22 XI 2011. Solidarność zaapelowała o zwołanie tzw. okrągłego stołu w sprawie unijnego pakietu energetyczno-klimatycznego, który zagraża polskim interesom. O wsparcie tej inicjatywy zaapelował do prezydenta Bronisława Komorowskiego szef Solidarności Piotr Duda .
• 1 XII 2011. Joanna Maćkowiak-Pandera, wiceminister środowiska w wywiadzie dla Trybuny Górniczej:
- Regulacje klimatyczne są potrzebne światu, ale tylko wtedy, gdy sprawiedliwie i solidarnie będą rozkładały zobowiązania i koszty ponoszone przez kraje. Dlatego tłumaczymy na unijnym forum, że dopóki nie policzymy skutków gospodarczych dla poszczególnych państw członkowskich i nie zapewnimy odpowiednich rekompensat, a inne duże kraje świata nie zobowiążą się do działania, dopóty nie będzie mowy o zwiększaniu celów redukcyjnych powyżej 20 procent. Takie postępowanie będzie miało niekorzystny wpływ na inne działania na rzecz ochrony środowiska, wód, oszczędzanie zasobów, degradację gruntów. Do tego ministrowie środowiska staną się najbardziej znienawidzoną grupą polityków w Unii. W Durbanie nie będziemy jednak rozmawiać o wyższych celach redukcyjnych, ale o tym, jak zachęcić inne kraje spoza Unii, żeby chciały wziąć na siebie odpowiedzialność za zmiany klimatu.
• 11 XII 2011. Podczas Konferencji Klimatycznej ONZ w Durbanie (RPA) przyjęto pakiet rozwiązań prowadzących do nowego porozumienia klimatycznego w 2015 r. Ma on status prawnie obowiązującego dokumentu i zawiera mapę drogową dojścia do nowego porozumienia w 2015 r., które obowiązywałoby po 2020 r., a także deklarację prowadzącą do przedłużenia protokołu z Kioto na drugi okres rozliczeniowy. W pakiecie są też rozwiązania wspierające adaptację do zmian klimatu, funkcjonowanie funduszu klimatycznego oraz szereg zapisów o ochronie klimatu Ziemi, sposobów wsparcia inwestycji chroniących środowisko w krajach najbiedniejszych i najbardziej narażonych na zmiany klimatu.
Minister środowiska Marcin Korolec ocenił wynik spotkania jako sukces Polski:
- Poszukiwaliśmy wspólnych rozwiązań, próbowaliśmy nazwać to, co wspólne, a nie to, co rozłączne...
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
