Górnicy minionych wieków swoją wiarę w Boga wyrażali nieraz poprzez nadawanie nazw szybów, sztolni czy całych kopalń. Wiele z tych nazw przetrwało do naszych czasów.
W południowej części Katowic funkcjonowała Kopalnia Węgla Kamiennego Boże Dary. Taką nazwę przyjęła jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej. Samodzielnym zakładem przestałą być z początkiem 1976 r., gdy włączono ją w struktury KWK Murcki. W 2015 r. KWK Boże Dary została przejęta przez Spółkę Restrukturyzacji Kopalń.
Często stosowaną w górnictwie nazwą była Szczęść Boże. Szyb o takiej nazwie znajdował się np. w Wałbrzychu, w dzielnicy Sobięcin, na końcu obecnej ul. Ignacego Krasickiego. Miejsce to położone jest za cmentarzem komunalnym, na skraju lasu, tuż przy granicy miasta z Boguszowem-Gorcami. Po zabudowaniach nieistniejącej już kopalni pozostały resztki ruin.
Szyb Szczęść Boże istniał także w Zabrzu. Jego dysponentem była kopalnia Królowa Luiza, czyli późniejsza KWK Zabrze. Co ciekawe, nazwa ta zapisała się także w historii kolejnictwa, a konkretnie linii kolei piaskowych. Jak podaje strona atlaskolejowy.net, „Szyb Szczęść Boże KWK Zabrze to nazwa pierwszego normalnotorowego punktu rozładunku piasku podsadzkowego na terenie ówczesnej kopalni Königin Luise Grube”, zaznaczając dalej: „Był to pierwszy normalnotorowy most rozładunkowy piasku podsadzkowego. Od niego zaczęła się historia normalnotorowych kolei piaskowych”.
Precyzyjnie ujmując, nazwę Szyb Szczęść Boże KWK Królowa Luiza nosił posterunek na linii kolejowej Kotlarnia – Pyskowice – Michał – Tunel – Klara. Była to zelektryfikowana linia kolei piaskowej, dowożąca piasek podsadzkowy do kopalń węgla. Posterunek znajdował się na 44,71 kilometrze tej linii.
Niemal w całości zasypany został szyb Szczęść Boże w Tarnowskich Górach. To jeden z punktów orientacyjnych podziemnej trasy turystycznej w Zabytkowej Kopalni Srebra. Na powierzchni w miejsce szybu jest niewielka hałda na prywatnej działce niedaleko ul. Szczęść Boże. Pod ziemią zachowany został kilkumetrowy odcinek szybu. Pod szybem w podziemiach kopalni przebiega Podkop Redena.
W Tarnowskich Górach wydrążona została poza tym sztolnia Boże Wspomóż. Prace przy niej tworzeniu zaczęły się w roku 1785. Wiadomo, że na jej trasie wykonano 29 szybów. Od nich prowadzono przodki ku sobie. Na koniec, gdy sztolnia była gotowa, szyby zaślepiono. Sztolnia ta miała za zadanie odwadniać podziemia tarnogórskie, odprowadzając wodę w kierunku północnym.
W 2019 r. w północnej części Gór Sowich niedaleko wsi Modliszów natrafiono na zapomnianą przez lata kopalnię. Miała być ona eksploatowana od XV do XVII wieku, jednak nie ma jej na dziewiętnastowiecznych mapach.
- To nie jest obiekt łatwo dostępny dla turystów. Stuprocentowej pewności nie ma, ale wszystko wskazuje na to, że jest to kopalnia Łaska Boża. Wątpliwości są zawsze, kiedy nie ma dokładnej mapy – mówi Krzysztof Krzyżanowski, badacz pozostałości górnictwa kruszcowego w Sudetach, który był jedną z osób penetrujących tę kopalnię w celu wykonania fotografii i nakręcenia filmu.
Na cześć Trójcy Świętej nazwano po łacinie jeden z szybów kopalni soli w Bochni. To szyb Trinitatis. Zgłębiono go w 1908 r. w miejscu, gdzie już wcześniej próbowano zbudować szyb. Pełni on rolę szybu wentylacyjnego. Wykonano w nim przedział drabinowy, a także wyciąg szybowy. Gwoli ścisłości trzeba dodać, że nazwa szybu została zapożyczona od sąsiedniej miejscowości Trinitatis, która w drugiej połowie XX wieku włączona została w granice Bochni.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
