W przyszłym roku przypadać będzie 780 rocznica otrzymania praw miejskich przez Szczecin. Miasto położone u ujścia Odry do Zalewu Szczecińskiego kojarzone bywa głównie ze stoczniami. Przez lata jednak rozwijały się tu różne gałęzie przemysłu, w tym hutnictwo, produkcja papieru i... górnictwo. Na terenie Szczecina zachowały się podziemne sztolnie i korytarze oraz efektowne pozostałości dawnych kopalń odkrywkowych, które pełnią dziś funkcję jednej z największych atrakcji turystycznych miasta.
Nie da się jednak ukryć, że jak na razie górnictwo to zamknięta karta w historii miasta.
- W odniesieniu do zakładów górniczych znajdujących się na terenie miasta Szczecin informuję, że nie ma tam zakładów górniczych nadzorowanych przez OUG w Poznaniu - informuje Anna Swiniarska-Tadla, rzecznik prasowy Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego.
Na terenie Szczecina znajduje się oficjalnie sześć złóż kopalin. Wśród nich są złoże glin ceramiki budowlanej Niebuszewo o powierzchni 26,3 ha i złoże piasków schudzających dla przemysłu ceramicznego Szczecin-Skolwin.
Działalność górnicza na terenie miasta zakończyła się u schyłku XX wieku. I tak złoże gliny Szczecin Zgoda o powierzchni 11 ha zaprzestano eksploatować w 1992 r. Natomiast w 1993 r. zakończono wydobycie ze złoża glin ceramiki budowlanej Bukowo wschód zajmującego powierzchnię 7,4 ha. Złoże to miało miąższość od 2 do nieco ponad 12 metrów. Tamtejszy surowiec wykorzystywały cegielnie Bukowo, Smerdnica i Łozice. Po zaniechaniu eksploatacji teren zaczęto wykorzystywać do celów magazynowych. Cegielnie Bukowo i Smerdnica wykorzystywały też piasek z innego szczecińskiego złoża Jezierzyce. Do 1996 r. było eksploatowane złoże surowców ilastych służących do produkcji keramzytu Bukowo Płonia, o powierzchni ponad 10 ha.
Najbardziej znane tereny pogórnicze Szczecina rozciągają się pomiędzy zabudowaniami dzielnic Zdroje i Podjuchy, w prawobrzeżnej części miasta. Ulicą Kopalnianą dojechać można pod Jezioro Szmaragdowe, czyli zalane wyrobisko po kopalni kredy i wapienia w Puszczy Bukowej. Napełniona wodą jeziora dawna niecka poeksploatacyjna malowniczo komponuje się z otaczającymi ją zboczami Wzgórz Bukowych. Pozostałością po kopalni jest też żelbetowy łukowy mostek u wylotu jeziora, po którym dawniej kursowały pociągi wąskotorowe z urobkiem.
Nad brzegiem Jeziora Szmaragdowego podczas drugiej wojny światowej wykonane zostały przez Niemców podziemne wyrobiska - sztolnie, tunele i szyb prowadzący na powierzchnię. Był to system schronów, wykorzystywanych po wojnie przez zagłuszarkę zagranicznych radiostacji np. Wolnej Europy, a później przez Państwową Straż Pożarną. Od kilkunastu lat podziemia te w sezonie wiosenno-letnim udostępniane są zwiedzającym. Do kwietnia pozostają jednak zamknięte z uwagi na przebywające tam nietoperze.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
