Bogata historia
Za datę powstania Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych i Hutniczych przyjmuje się rok 1892. W tym bowiem roku Krakowski Zjazd Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych – absolwentów Akademii Górniczych w Leoben, Przybramie i Schemnitz (obecnie Bańska Szczawnica) utworzył swą reprezentację, która ze względu na warunki panujące w zaborach przyjęła nazwę Delegacji. Zdecydowano wówczas podejmować różne działania jawne lub tajne dla rozwoju górnictwa istniejącego na ziemiach polskich w trzech zaborach. Priorytetem był interes ogólnopolski.
Wspólna reprezentacja – Delegacja – zajęła się organizacją współpracy i przekazywaniem doświadczeń pomiędzy inżynierami, tworzeniem polskiego słownictwa górniczego, wydawaniem polskiego czasopisma górniczo-hutniczego, przygotowywaniem zjazdów itp.
Po drugiej wojnie światowej stowarzyszenie stało się masową organizacją inżynierów i techników całego polskiego górnictwa z wyjątkiem górnictwa nafty i gazu.
Stowarzyszenie tworzyło klimat dla postępu naukowo-technicznego i szeregu dokonań w górnictwie, które w tym czasie ogromnie się rozwinęło, stanowiąc podstawę gospodarki kraju. Powstały nowe zagłębia węgla kamiennego, rud miedzi, siarki, cynku i ołowiu, węgla brunatnego, surowców skalnych.
Okres ostatniego dziesięciolecia XX wieku - okres zmian strukturalnych górnictwa, jego restrukturyzacji - to okres likwidacji nierentownych kopalń i zmniejszenia roli górnictwa w gospodarce kraju. Tak jak i zatrudnienie w górnictwie, tak i ilość członków i kół stowarzyszenia zmniejszyła się. Udało się jednak zintegrować inżynierów i techników górnictwa wobec problemów zawodu oraz narastających problemów jego członków w tym emerytów górniczych i młodej kadry, zachowując – co podkreślają władze stowarzyszenia - jego apolityczność.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
