Sylwetkę wybitnego naukowca, którego pogrzeb odbył się w sobotę 11 stycznia, przybliżają prof. dr hab. inż. Józef Dubiński, członek rzeczywisty PAN, oraz prof. dr hab. inż. Józef Kabiesz.
Prof. dr hab. inż. Władysław Konopko urodził się 27 czerwca 1935 r. w miejscowości Nowy Lipsk, położonej w województwie podlaskim. W 1953 r., po zdaniu matury w Liceum Ogólnokształcącym w Augustowie, podjął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1958 r. uzyskał tytuł magistra inżyniera górnictwa w specjalności podziemna eksploatacja złóż i podjął pracę w Kopalni Węgla Kamiennego „Wesoła”, osiągając stanowisko kierownika oddziału wydobywczego. Następny etap Jego kariery zawodowej był związany z Głównym Instytutem Górnictwa, w którym rozpoczął pracę z dniem 15.10.1960 r. w częstochowskim Oddziale GIG, gdzie zajmował się technicznymi i technologicznymi problemami górnictwa rud żelaza. Od dnia 1.10.1961 r. kontynuuje pracę naukową w Zakładzie Mechaniki Górotworu i Obudowy w Pionie Górniczym GIG w Katowicach. W 1969 r. uzyskuje stopień naukowy doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy pt. „Wpływ podporności obudowy na półkę skalną stropu bezpośredniego w wyrobiskach ścianowych prowadzonych z zawałem stropu”. Umiejętność sprawnego kierowania zespołami ludzkimi skutkowała powierzaniem Profesorowi w kolejnych latach funkcji kierowniczych w takich jednostkach organizacyjnych GIG, jak Zakład Mechaniki Górotworu i Zakład Technologii Eksploatacji Podziemnej, i od 1981 r. kieruje Zakładem Zwalczania Ciśnień Górotworu i Tąpań, a następnie Zakładem Tąpań i Mechaniki Górotworu. W 1973 r. zostaje powołany przez Ministra Górnictwa i Energetyki na samodzielnego pracownika naukowego i na stanowisko docenta. W 1995 r. uzyskuje stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie pracy pt. „Doświadczalne podstawy kwalifikowania wyrobisk górniczych w kopalniach węgla kamiennego do stopni zagrożenia tąpaniami”. Ukoronowaniem kariery naukowej jest uzyskanie w dniu 18.06.2001 r. tytułu naukowego profesora nauk technicznych.
Podstawowym obszarem zainteresowań naukowo-badawczych Profesora W. Konopki była problematyka związana z badaniem górniczych zagrożeń geomechanicznych, takich jak: zawały, wstrząsy sejsmiczne i tąpania i związanych z tym działań profilaktycznych zapewniających stateczność podziemnych wyrobisk i bezpieczeństwo pracujących górników. Wynikiem badań było wiele rozwiązań dotyczących: kwalifikowania wyrobisk górniczych do stopni zagrożenia tąpaniami, zasad projektowania eksploatacji górniczej z uwzględnieniem zagrożeń skojarzonych, rozwoju nowych aktywnych metod profilaktyki tąpaniowej i wiele innych. Ich wspólną cechą jest wysoka utylitarność i ich rzeczywiste zastosowanie w praktyce górniczej zarówno w kopalniach węgla kamiennego, jak i rud miedzi, a także w przepisach prawa branżowego i innych. Dorobek naukowy Profesora jest znaczący i obejmuje ponad 140 artykułów i monografii, 34 patenty i ponad 350 opracowań eksperckich dla kopalń, wśród nich kompleksowe projekty eksploatacji pokładów zagrożonych tąpaniami. Swoją wiedzę naukową upowszechniał na różnych konferencjach i kongresach naukowych krajowych i zagranicznych oraz na seminariach i panelach dyskusyjnych Polskiej Akademii Nauk i SITG.
Dorobek dydaktyczny i wychowawczy Profesora W. Konopki obejmował prowadzenie wykładów
w Akademii Ekonomicznej w Katowicach, dotyczących podstaw technologii w górnictwie węgla kamiennego, oraz w Politechnice Śląskiej na temat „Technologie eksploatacji w warunkach zagrożeń naturalnych”. Wypromował 5 doktorów oraz recenzował 18 prac doktorskich. Działał aktywnie jako organizator corocznej międzynarodowej konferencji poświęconej tąpaniom, a następnie zagrożeniom naturalnym występującym w polskich kopalniach węgla kamiennego i rud miedzi. Przez 25 lat pod Jego kierownictwem był opracowywany coroczny Raport nt. zagrożeń naturalnych i technicznych występujących w polskich kopalniach węgla kamiennego. Od 1982 r. był przez wiele lat redaktorem działowym miesięcznika „Przegląd Górniczy”. Uczestniczył w pracach Komisji Górniczej Oddziału PAN w Katowicach oraz sekcji Mechaniki Górotworu w Komitecie Górnictwa PAN.
W uznaniu wysokich kompetencji naukowych w obszarze górnictwa i zagrożeń naturalnych był przez wiele lat powoływany przez Prezesa WUG do składu komisji ds. tąpań w kopalniach węgla kamiennego i komisji ds. tąpań w kopalniach rud miedzi, a także komisji powypadkowych dla ustalenia przyczyn zaistniałych wypadków zbiorowych i katastrof górniczych.
Działalność Profesora W. Konopki i jej rezultaty budowały Jego uznanie i prestiż w całym środowisku naukowym i zawodowym, co przejawiało się w nadawanych Mu licznych odznaczeniach, nagrodach i wyróżnieniach. Był Generalnym Dyrektorem Górniczym I stopnia, odznaczonym Krzyżem Kawalerskim OOP, Honorową Odznaką „Zasłużony dla Górnictwa RP”, Medalem Złotym za Długoletnią Służbę i wielu innymi.
W 2005 r. Profesor osiągnął wiek emerytalny, ale w dalszym ciągu pozostał czynnym pracownikiem naukowym GIG zatrudnionym jako profesor konsultant. Pracował na tym stanowisku do dnia 10.01.2017 r., a więc był związany z GIG przez 56 lat.
Na koniec chcemy przedstawić nasze wspólne relacje z Profesorem Władysławem Konopką. Przede wszystkim był On wspaniałym i dobrym człowiekiem. Praca naukowa, szczególnie o charakterze eksperymentalnym, posiada zwykle charakter kolektywny. Cecha ta powoduje, że działalnością taką zajmują się zespoły współpracowników, co w naszym przypadku pozwoliło na nawiązanie bliskich, zawodowych i nie tylko zawodowych, kontaktów z Profesorem. Wnosił do nich swoją bezcenną wiedzę, duże doświadczenie i realizm, co było szczególnie ważne ze względu na ich powiązanie głównie z bezpieczeństwem pracy w kopalniach. W relacjach służbowych Profesor zawsze przyjmował postawę pełną życzliwości, a w nielicznych przypadkach rozbieżnych interesów był obiektywny i sprawiedliwy. Starał się przyjmować i prezentować jednoznacznie swoje stanowisko, co niekoniecznie w każdym przypadku było proste i łatwe, które jednak potrafił skutecznie i wytrwale bronić.
Profesor Konopko, jako kierownik Zakładu, był zawsze pozytywnie nastawiony do naukowych i zawodowych „pomysłów” swoich podwładnych. Pozwalał na ich realizację pod warunkiem, że zostały ocenione i zweryfikowane jako realne do wykonania i potrzebne w praktyce. W takich przypadkach wspierał ich wykonawców, co najczęściej pozwalało na osiąganie pomyślnych rezultatów.
Z relacji pozasłużbowych w naszej pamięci pozostał wizerunek Profesora W. Konopki jako osoby przyjaznej, prezentującej wysoki poziom kultury osobistej, dyskrecji, z wszechstronną wiedzą i znajomością współczesnego świata. W połączeniu z altruizmem oraz dużym poczuciem humoru czyniły z Niego niepospolitego znajomego, na którym dodatkowo można było polegać w każdej życiowej sytuacji. Codzienna praca stawała się przez to bardziej ciekawa i zwiększała nasze w nią zaangażowanie. Znajomość z Profesorem należy uznać w wymiarze zawodowym i prywatnym za ważną losową wygraną. Profesor Władysław Konopko pozostanie w naszej pamięci jako wzorcowy przykład szefa, współpracownika i kolegi. Będziemy zawsze Go mile wspominać.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
