Skończył się sezon grzewczy, producenci węgla i energetyka dokonują bilansu strat i zysków, wykonanych i niewykonanych planów i konstruują hipotetyczne prognozy na bliższą i dalszą przyszłość. Skończył się sezon grzewczy, ale rozpoczęła się kampania wyborcza do europarlamentu, więc o węglu znów sporo mówi się, i to w kategoriach pozytywnych...
W Katowickim Holdingu Węglowym woleliby, żeby zima była zimą, jak to winno być w naszej szerokości geograficznej, ale...
- Mimo słabej zimy rok można uznać za udany - krótko i węzłowato sumuje Leon Kurczabiński, dyrektor Zespołu Strategii i Sprzedaży KHW.
Koncern, który dawno temu był wzorem dla innych spółek węglowych, który jeszcze nie tak dawno miał być parcelowany pomiędzy innymi spółkami, znów odzyskał formę. Rok 2013 zamknął z niewielkim, bo niewielkim, ale zyskiem. Jak będzie za osiem miesięcy? Okaże się. Oby było dobrze.
Dobrze chce premier
i to nie tylko dla górnictwa, energetyki węglowej, Polski, ale całej Unii Europejskiej. Ostatnio on i minister gospodarki głoszą, a dokładniej rzecz ujmując: nawołują do zawiązania w Unii unii. Energetycznej. Po raz pierwszy tę ideę Donald Tusk zaprezentował 29 marca, przy okazji wmurowania kamienia węgielnego pod nowy blok węglowy w tauronowskim Zakładzie Wytwarzania Tychy.
Przypomnijmy, że europejska unia energetyczna (jej koncepcje premier ma przedstawić w Brukseli) powinna opierać się m.in. na mechanizmie solidarności gazowej, wspólnych zakupach energii, rehabilitacji węgla oraz radykalnej dywersyfikacji źródeł dostaw energii.
- Polska od wielu lat pokazuje, że węgiel może stanowić gwarancję bezpieczeństwa energetycznego. Tak jak w Polsce stanowi taką gwarancję, może być także jedną z gwarancji bezpieczeństwa energetycznego dla całej Europy - przekonywał premier.
Czy przekona do tej koncepcji UE, czytaj: Niemcy przede wszystkim oraz Francję i Wielką Brytanię? Czy uda się przekonać unijnych decydentów do złagodzenia restrykcyjnej wobec energetyki węglowej polityki klimatycznej?
Są dwie możliwości. Jak myślicie, która weźmie górę?
Na szczęście w Polsce
do węgla trzeba przekonywać niewielu. I tak się ich nie przekona, bo tkwią przy swoich wiatrakach, bateriach słonecznych i zamkniętych kopalniach (nie wspominając już o elektrowniach węglowych) niewzruszenie. Większość jest przekonana. Bo do węgla pcha ich nie miłość czy patriotyczne odruchy, ale rynek, czyli cena. Nie ma dziś w Polsce tańszego nośnika energii od węgla.
Według danych Urzędu Regulacji Energetyki, udział w w ciepłownictwie przemysłowym
• węgla wynosi prawie 80 proc., natomiast:
• paliw płynnych - 9 proc.,
• gazu ziemnego - 5 proc.,
• biomasy i paliw odnawialnych - 3 proc.
Jeśli wskutek jakiegoś cudu proporcje cenowe uległyby odwróceniu, to i preferencje konsumentów podążyłyby za tym trendem. Tak nie jest. I na to, by "zielony prąd" był znacznie tańszy od "czarnego prądu" nie zanosi się w najbliższej dekadzie.
I dlatego u nas
zużywa się rocznie ok. 65 mln ton węgla kamiennego, z czego 12,5 mln ton spalają drobni i indywidualni odbiorcy.
- Producenci o ugruntowanej pozycji na rynku od lat mają swoich stałych odbiorców. Łagodna zima sprawiła jedynie, że klienci nie czuli potrzeby szukania oszczędności przy zakupie węgla, co ma miejsce w przypadku długo utrzymujących się niskich temperatur - przyznaje dyrektor Kurczabiński.
Stosunkowo najwięcej na ciepłej zimie stracili ci, którzy sprowadzają dla odbiorcy indywidualnego węgiel zza wschodniej granicy, głównie z Rosji.
Ale nie tylko na jesiennej zimie tracą sprzedawcy węgla, a więc - w jakiejś mierze - także i jego producenci. Anomalie pogodowe to raz. A nieuczciwość sprzedawców to dwa. Kopalnia fedruje, urobek biorą między innymi hurtownicy sprzedający węgiel w detalu. To od ich uczciwości zależy, czy klient nadal będzie uważał, że warto używać węgla do ogrzewania swego domu. Znana jest historia pewnej firmy dobrze reklamującej kiepski węgiel. I co z tego, że została za to ukarana za takie praktyki półmilionową grzywną? To kopalnie sprzedają takie g...? - dziwili się niezadowoleni klienci, najczęściej niewiedzący, że ów węgiel z dobrej reklamy wydobyto w Rosji.
Niestety, przypadki podobnych oszustw względem klienta (a przez to i względem producenta) zdarzają się wśród sprzedających polski węgiel. Niestety, na tzw. pierwszy rzut oka raczej trudno klientowi zweryfikować jakość węgla. Przekona się o niej, gdy zacznie nim palić. A kiepski węgiel pali się słabo, jest niewzbogacony, nie jest jednorodny, nie brakuje w nim kamienia... O tym, jak nieekologiczne jest spalanie takie paliwa, nie wspominamy.
Co roku przed nowym sezonem grzewczym spółki węglowe ostrzegają przed oszustami "tuningującymi" węgiel in minus.
- Chcąc mieć pewność, że węgiel to jest w rzeczywistości węgiel, a nie połowa kamienia, proszę zaopatrywać się u naszych dilerów lub u tych przewoźników, co do których mamy pewność. Osoby, które oferują znacznie niższe, okazyjne ceny powinny wzbudzić nasze podejrzenia - przestrzegał w październiku Zbigniew Madej, rzecznik Kompanii Węglowej.
I radzi, by kupować węgiel w certyfikowanych przez Kompanię centrach dystrybucji. Nawet jeśli zdarzyłoby się, że kupowany towar byłby złej jakości, to w takim autoryzowanym punkcie sprzedaży można go reklamować. Jeśli zła jakość zostanie udowodniona, dane centrum traci koncesję, a klient odzyskuje pieniądze.
Jakość węgla, a więc np. jego kaloryczność, zawartość popiołu i siarki czy też spiekalność można określić w akredytowanych laboratoriach, i takim analizom poddawany jest produkt wysyłany przez kopalnie. Dlatego ważne są jego pochodzenie i autoryzowana dystrybucja, bo to pozwala na skuteczną interwencję producenta w przypadku reklamacji. Węgiel pochodzący z niewiadomego źródła może być surowcem o złej jakości, bardzo często bez certyfikatu lub z certyfikatem podającym nieprawdziwe informacje.
- W przypadku węgla pochodzącego z naszych kopalń, nie ma dyskusji na temat jego jakości. Jest to produkt o bardzo wysokiej jakości, która to jakość gwarantowana jest przez producenta. Problem natomiast pojawia się w przypadku, gdy drobni dystrybutorzy próbują podszywać się pod naszą markę - przyznaje dyrektor Kurczabiński.
I na koniec wracamy
do wielkiej polityki, która może mieć implikacje w skali mikro. Jeśli stałoby się tak, że propozycja unii energetycznej spotkałaby się z zainteresowaniem w Brukseli, to byłoby to sygnałem dla samorządów, że dla poprawy jakości powietrza nie trzeba rugować węgla z ogrzewania komunalnego, tylko nakłaniać prośbą i groźbą do spalania w ekologicznych instalacjach. To mogłyby być skutki przewartościowania unijnej polityki energetycznej w skali mikro. W skali makro - węgiel kamienny mógłby wrócić do łask. Rzecz tylko w tym, że mógłby to być nie tylko węgiel z Polski...
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
