- Polskie górnictwo będzie odczuwać działalność Światowego Kongresu Górniczego w takim stopniu, w jakim będzie się angażować w jego działalność. Jestem przekonany, że zorganizowany w 2008 roku jubileuszowy Kongres w Krakowie przyniósł wiele dobrego dla rodzimego przemysłu wydobywczego - mówi w rozmowie z Trybuną Górniczą prof. dr hab. inż. Józef Dubiński, przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego Światowego Kongresu Górniczego, naczelny dyrektor Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach.
Już po raz trzeci został Pan wybrany na stanowisko przewodniczącego Światowego Kongresu Górniczego. Czym zajmuje się Kongres i jak wygląda przewodnictwo w nim?
Organizacja powstała w 1958 roku z inicjatywy profesora Bolesława Krupińskiego i innych wybitnych przedstawicieli górniczego świata. Kongres miał jednoczyć ludzi górnictwa bez względu na dzielące ich bariery polityczne i ustrojowe. W tamtym okresie światowe górnictwo potrzebowało wiedzy, techniki i doświadczenia przede wszystkim po to, by być bardziej efektywnym i bezpiecznym.
Chodziło także o osobisty kontakt ludzi górnictwa, aby mogli wymieniać poglądy, dyskutować, a także zawierać przyjaźnie. Myślę, że te ogólne cele nie straciły dzisiaj na znaczeniu i może tylko forma ich realizacji jest inna. Zmieniły się bowiem ogólnoświatowe uwarunkowania, w których działa nasza organizacja, posługujemy się dzisiaj również nowymi środkami komunikowania. Nie ma dziś żelaznej kurtyny, ograniczającej wzajemne kontakty.
Ile państw tworzy dziś Kongres?
Aktualnie Kongres tworzą 42 kraje. Stąd główną formą jego działalności jest organizowanie Światowych Kongresów w różnych krajach. To według mnie bardzo dobra i efektywna forma wymiany specjalistycznej wiedzy oraz jej transferu z wysoko rozwiniętych krajów do tych, które pilnie potrzebują nowoczesnego know-how. Wybitni przedstawiciele branży górniczej dzielą się wiedzą, doświadczeniem w kluczowych problemach. Ponadto każdy Kongres to unikalna okazja do zaprezentowania przez gospodarza swojego potencjału i zachęcenia do inwestycji. Pod moim przewodnictwem gospodarzami byli: Iran w 2005 roku, Polska w 2008 roku, Turcja w 2011 roku.
W przyszłym roku 23. ŚKG odbędzie się w Montrealu, a kolejny w 2016 roku w Rio de Janeiro. Przewodniczący kieruje pracami Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego, który zbiera się corocznie w różnych krajach i rozpatruje bieżące sprawy organizacyjne. Ostatnie posiedzenie, na którym zostałem wybrany na trzecią kadencję, miało miejsce w Wiedniu w Austrii. Oprócz tego, z powodu ograniczeń finansowych, Kongres zajmuje się tylko wybranymi zadaniami. ŚKG patronuje także niektórym krajowym wydarzeniom górniczym w krajach członkowskich - wystawom, targom, konferencjom. Prestiż naszej organizacji jest w środowisku górniczym powszechnie akceptowany.
Czy trudno godzić pracę w Kongresie z pozostałymi obowiązkami zawodowymi?
Raczej nie, gdyż nie jest to jakaś praca ciągła i wymagająca częstych kontaktów czy też wyjazdów. Poza tym ściśle współpracuje ze mną sekretarz generalny Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego, którym jest pracownik Głównego Instytutu Górnictwa. Mam też wsparcie polskiego Komitetu. Dzisiejsze możliwości komunikowania się, o których już wspomniałem, niezwykle ułatwiają funkcjonowanie sekretariatu Kongresu, a także moją pracę.
A w jaki sposób nasze polskie górnictwo odczuwa działalność ŚKG?
Polskie górnictwo będzie odczuwać działalność ŚKG w takim stopniu, w jakim będzie się angażować w jego działalność. Jestem przekonany, że zorganizowany w 2008 roku jubileuszowy Kongres w Krakowie przyniósł wiele dobrego dla rodzimego przemysłu wydobywczego. Zaprezentował się on wspaniale w opinii bardzo wielu uczestników tego wydarzenia. Program merytoryczny, wzbogacony przez profesjonalną wystawę maszyn i urządzeń, oraz wiele atrakcji turystycznych i kulturalnych samego Krakowa i Wieliczki sytuują to wydarzenie jako jedno z ważniejszych w historii współczesnego górnictwa na świecie. Sformułowana wówczas "Deklaracja Krakowska" wytyczyła kierunki rozwoju światowego górnictwa na kolejne lata.
Uważam również, że polska reprezentacja nauki i kopalń na kolejnym Kongresie w Istambule w Turcji była również bardzo dobra i przedstawiła szereg ciekawych rozwiązań kluczowych problemów. Jestem przekonany, że na wspomnianym już Kongresie w Montrealu polskie górnictwo zaprezentuje się z jak najlepszej strony i wiele skorzysta z kontaktu z przedstawicielami innych krajów. Kanada to znaczący kraj na górniczej mapie świata, szczególnie w górnictwie rudnym. Już dzisiaj mam informację, że polscy przedstawiciele zaprezentują tam około 40 referatów. Będą poruszane najbardziej aktualne problemy - informatyzacja, automatyzacja, robotyzacja w górnictwie i wiele innych ciekawych zagadnień.
Obejmując stanowisko, deklarował Pan między innymi chęć pozyskania w skład Kongresu krajów takich, jak Indonezja, Malezja, i powrót RPA. Jak zatem wygląda taka procedura wejścia kraju w skład ŚKG?
Uważam, że im więcej krajów należy do naszej organizacji i jest aktywnych, tym lepiej, ale członkostwo liderów górniczych oraz krajów dynamicznie rozwijających górnictwo jest niezwykle ważne. Generalnie dopisuje mi szczęście w tym pozyskiwaniu nowych krajów. Za moich kadencji członkiem został Wietnam, ostatnio Australia, udało się uaktywnić Brazylię i Kazachstan.
W New Delhi w Indiach powstał regionalny sekretariat ŚKG, który ma rozwijać działalność Kongresu w krajach Azji Południowo-Wschodniej. Wierzę, że uda się wkrótce pozyskać właśnie Indonezję, Malezję i inne kraje z tego obszaru, a odzyskanie RPA to mój cel priorytetowy, gdyż nie ukrywam, że marzy mi się, aby w końcu Kongres odbył się na kontynencie afrykańskim. Aby nowy kraj został członkiem ŚKG, musi poprzez swoje reprezentatywne organy, na przykład ministerstwo zajmujące się problemami górnictwa lub izbę górniczą czy też rodzaj stowarzyszenia inżynierów górnictwa, wyrazić wolę przystąpienia do organizacji. Musi delegować swoich przedstawicieli do MKO ŚKG.
Powinni to być ludzie mający wykształcenie górnicze i zajmujący się górnictwem, zarówno z sektora nauki, jak i przemysłu. Są oni przyjmowani na członków po analizie ich kandydatur przez komisję i zaakceptowaniu na dorocznym zebraniu plenarnym MKO. Na tym samym posiedzeniu jest również akceptowane przyjęcie nowego kraju członkowskiego.
Czego życzy Pan sobie na nową kadencję?
Życzę sobie spełnienia moich celów w zakresie pozyskiwania nowych członków, udanego Kongresu w Kanadzie i Brazylii, a także tego, aby potrzeba istnienia i działalności takiej organizacji, jak ŚKG, była dobrze rozumiana i doceniana. W nieco dłuższym horyzoncie czasowym chciałbym wziąć jeszcze udział w jubileuszu 60-lecia istnienia ŚKG w 2018 roku, może będzie to w Kazachstanie, ale chyba już nie jako przewodniczący.
Stąd moje życzenie, aby pojawił się, najlepiej w Polsce, ktoś, kto przejmie moje obowiązki przewodniczącego, bo jeśli nie, to będzie je trzeba przekazać do innego kraju, a chętnych jest tutaj wielu.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
