Bartosz Kulesza, analityk z Centralnego Domu Maklerskiego Banku PEKAO:
W ostatnim miesiącu pierwszego kwartału żadna ze stron nie zdecydowała się na zaakcentowanie bardziej zdecydowanego kierunku. Spadek globalnego zainteresowania akcjami, z jakim mieliśmy do czynienia w lutym (po bardzo dobrym styczniu) nie przełożył się na wzrost awersji do ryzyka w marcu. Z drugiej strony, brak chęci do kontynuacji zwyżki był w dalszym ciągu zauważalny. Uniemożliwiło to aprecjację cen akcji i w konsekwencji wzrost indeksów GPW.
W ujęciu miesięcznym od końca lutego WIG spadł o 0,71 proc., sWIG80 zniżkował o 1,21 proc., WIG20 spadł o 1,32 proc. , a mWIG40 zwyżkował o 1,28 proc. . Po raz drugi z rzędu najsłabsze okazały się największe spółki i indeks WIG20. Interesujące jest, że również WIG20 wykazał największą zmienność spośród głównych indeksów giełdowych GPW. Poza ogólną koniunkturą rynkową wpływ na takie zachowanie indeksu WIG20 miała silna przecena dwóch spółek: GTC (nie jest już, pod względem kapitalizacji największym deweloperem) i PBG oraz przebudowa składu indeksu.
Inwestorzy w USA zdecydowanie zanotowali pierwszy kwartał do udanych. Wzrosty trwające na dobrą sprawę od początku br. były kontynuowane, i mimo iż z technicznego punktu widzenia przegrzany rynek "domaga się" przynajmniej krótkotrwałego odreagowania to wydaje się, iż stabilność trendu wzrostowego nie jest zagrożona. Widać wyraźnie, iż kapitał coraz szerszym strumieniem płynie do USA zostawiając ze swoimi problemami Europę i Azję. Na Starym Kontynencie całym czas trwają spekulacje o to, kto będzie "następny w kolejce" i podzieli losy Grecji. Inwestorzy typują kogoś z trójki; Portugalia, Hiszpania, Włochy z naciskiem na ten pierwszy kraj, choć nie brakowało głosów mówiących o tym, iż Hiszpania w tym roku będzie musiała zwrócić się o pomoc finansową.
W związku z powyższym niekorzystnym układem czynników zewnętrznych na GPW coraz lepiej zauważalna staje się krótkoterminowa konsolidacja, co w odniesieniu do nowych szczytów aktualnej fali wzrostowej odnotowywanych na SP 500 wskazuje na istotną relatywną słabość warszawskiego parkietu, .który daleki jest od wyrównania szczytów zapoczątkowanej w IQ2009 r. hossy, wyrysowanych w kwietniu 2011 r. SP 500 dawno już te wartości przełamał, wyrównując wartości z maja 2008 r. Dystans naszego rynku do światowych liderów, czyli rynków akcji USA i giełd zachodnioeuropejskich powiększa się.
Słabe zachowanie GPW nie łączyło się w marcu z aprecjacyjną tendencją PLN oraz polskiego długu, oraz podwyższeniem krótkoterminowego ratingu Polski przez agencję The Moodys’s IS do najwyższego poziomu, co ewidentnie wskazuje, że segment akcji jest po prostu obciążany specyficznym negatywnym czynnikiem, wynikającym z niekorzystnego postrzegania regionu.
Mimo, iż marzec większych powodów do zadowolenia nie przyniósł, to jednak wpływ nieznacznego procesu uatrakcyjniania wycen na obraz techniczny rynku jest znikomy. Indeks WIG nadal plasuje się powyżej kluczowego wsparcia wyznaczonego w oparciu o połowę marubozu ze stycznia br. Z drugiej strony, aktualna bliskość względem dość powszechnie wykorzystywanego w kwestii określania formy trendu średnioterminowego wskaźnika (średnia 10 miesięczna) w dalszym ciągu umożliwia pozytywne rozstrzygnięcie. Kluczem jest utrzymanie kursu powyżej ok. 39 330 pkt.
Zachowanie spółek sektora kopalin było w marcu spolaryzowane, jedyne co je łączy to relatywna słabość względem szerokiego rynku. W gronie, w którym dwucyfrowo ujemne stopy zwrotu (NWR, Sadowaya, DSS) nie były rzadkością zdecydowanie pozytywnie wyróżniły się papiery Bogdanki. Opublikowane wyniki finansowe były lepsze od rynkowego konsensu, zwłaszcza na poziomie zysku operacyjnego i EBITDA (zysk netto oscylował wokół mediany rynkowych szacunków). 68 mln z zysku Spółka planuje wypłacić akcjonariuszom w formie dywidendy.
Mocno potaniały walory JSW, na skutek rozczarowania podanymi wynikami finansowymi. Zysk netto w wysokości 1.088 mln zł w IV kwartale tego roku okazał się co prawda nieznacznie lepszy od oczekiwań rynkowych (836,5 mln zł), ale warto pamiętać o zdarzeniach jednorazowych na poziomie operacyjnym (Na wysokość zysku operacyjnego w IV kwartale pozytywnie wpłynęła korekta w dół wyceny programu akcji pracowniczych oraz ujęcie w przychodach spornego podatku od nieruchomości od podziemnych wyrobisk górniczych w kwocie 359,7 mln zł.). Po korekcie zysk operacyjny wynosi 545 mln zł tj wzrost ok. 19proc. q/q. W II półroczu 2011 w wyniku ogólnego spowolnienia gospodarczego nastąpiło pogorszenie sytuacji w przemyśle stalowym, co miało przełożenie na niższe ceny węgla. Dodatkowo produkcja węgla koksowego w Australii, po wielkiej powodzi, zaczęła powracać do normy, zwiększając tym samym podaż na rynku. Ceny węgla koksowego na rynku spadają i zbliżają się obecnie do poziomów z 2010 roku. Przy wysokich kosztach własnych należy oczekiwać dalszego spadku rentowności.
Notowania giełdowe spółek górniczych:
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
