Potrzeba konsolidacji środowisk górniczych w nowych warunkach polityczno – gospodarczych została zmaterializowana w postaci Pierwszego Polskiego Kongresu Górniczego, który został zorganizowany w 2007 roku w Krakowie. Była to jednocześnie generalna próba przed mającym odbyć się rok później XXI Światowym Kongresem Górniczym. Jego obrady były pod każdym względem ogromnym sukcesem polskiego górnictwa. Prezentacja polskich osiągnięć na tle światowych potęg w tej dziedzinie wypadła bardzo dobrze. Cieniem na obradach kongresu była nieobecność na jego prezydenta i premiera RP - honorowych patronów nad tej imprezy. Tuż po zakończeniu jego obrad nastąpił największy powojenny kryzys ekonomiczny w skali światowej, który przyćmił wszystkie jego osiągnięcia. Kongres ten był jubileuszowy i odbywał się w 50 rocznicę zwołania z polskiej inicjatywy Pierwszego Światowego Kongresu Górnictwa, który w 1958 roku odbył się w Warszawie.
Całkiem inaczej jest z eksploatacją węgla kamiennego, szczególnie w Górnośląskim Zagłębiu. Tu coraz bardziej odczuwana jest presja konkurencyjnego węgla kamiennego z Ukrainy i z Rosji. Dzieje się to przy stale wysokich kosztach eksploatacji węgla z własnych pokładów. Nie jest jeszcze zakończona restrukturyzacja przemysłu wydobywczego węgla kamiennego. Na tym tle pozytywnym przykładem jest stan techniczny i ekonomiczny LW „Bogdanka”, która doskonale sobie radzi na rynku uzyskując coraz większe dochody. Innego rodzaju kłopoty ma górnictwo odkrywkowe, a w nim wiodąca branża węgla brunatnego. Społeczny protest przeciwko budowie nowych kopalń węgla brunatnego osiąga skalę ogólnokrajową. Pasywność i bezradność w tej sprawie największych producentów tego rodzaju energii, źle wróży tej branży na przyszłość. Problemy te, choć są dostrzegane, widoczne i dokuczliwe w niewielkim tylko stopniu są przedmiotem studiów naukowych, organizacyjnych, i ekonomicznych. W tym kontekście widoczna jest niechęć górnictwa, jako całości do przedstawiania swoich racji, uzasadnień i studiów pod ocenę publiczną. Brakuje w tym zakresie masowych wydawnictw, publikacji naukowych i popularno – naukowych, zawodowych, organizacyjnych, a nawet historycznych. Jeżeli nawet są, to mają one na ogół charakter symboliczny, marginalny i są dostępne tylko w zamkniętych środowiskach górniczych. Tym samym mają one bardzo ograniczony charakter informowania opinii publicznej o stanie polskiego górnictwa. Być może, że odbywający się właśnie Drugi Kongres Górniczy coś zmieni w tej materii.
Zniecierpliwienie
Nie przesądzając tej sprawy stwierdzić trzeba, że obecne położenie administracyjne WUG jest szkodliwe dla tej instytucji oraz dla polskiego górnictwa. Bardzo oględnie swoje zniecierpliwienie bezradnością WUG wobec skali wypadków w górnictwie wyraził sam prezes tej instytucji. Oto, mimo spadku wydobycia węgla kamiennego, zmniejszonej ilości kopalń i zatrudnionych w nich górników ogólna ilość wypadków, w tym śmiertelnych i ciężkich nie ulega zmniejszeniu. Można do tego tylko dodać, że nie będzie ulegać, jeżeli WUG będzie pozbawiony wszelkiej samodzielności. Po prostu kontrolowani przez te instytucję mają na ogół większe przebicie administracyjne i zawsze mogą zagrozić jej pozycji. W ten sposób instytucja ta staje się raczej biernym i statystycznym rejestratorem katastrof górniczych. Stąd chyba bierze się wspomniane zniecierpliwienie jej prezesa.
Spór o jego szczegółowość, ewidentną dominację geologii nad górnictwem, trzeba w jakiś sposób przeciąć. Najlepszym rozwiązaniem byłoby rozdzielenie prawa geologicznego, od prawa górniczego. To ostatnie nie wzbudzając większych sprzeciwów mogłoby by być uchwalone stosunkowo szybko. Poważnym mankamentem obecnej wersji tego prawa jest sam jego wnioskodawca. Prawo to wnosi pod obrady Sejmu RP Ministerstwo Środowiska stawiające sobie za cel ograniczenie polskiego górnictwa do symbolicznego tylko stanu w formie skansenu. Dominować ma środowisko. Zrównoważony rozwój to tylko hasło, które może nadal być głoszone nawet po likwidacji górnictwa. Nie wnikając w szczegóły tego prawa wydaje się, że Kongres winien zaproponować rządowi, aby od strony formalnej prawo geologiczne i górnicze było wnoszone do Sejmu przez ministra gospodarki odpowiedzialnego za jego funkcjonowanie.
Kadry
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
Kiedyś myślałem,że być ratownikiem,to zaszczyt. Dziś wiem,że górnik dla którego jestem w stanie narazić własne życie, pluje na mnie. Dlaczego? Myślę,że widzi przykład z samej "góry"-Dyrektor pluje,to i ja mogę...nie.