Polski obyczaj nakazuje mieć rezerwę do kogoś, kto jest na „gazie”. Stała i totalna krytyka rosyjskiego kontraktu gazowego wydaje się, że jest prowadzona na takim właśnie „gazie”. Wiadomo, że jak się chce to można wszystko skrytykować. Tu jednak krytycy posuwają się tak daleko, że sami sobie szkodzą. Dokładniej to wszystkim, którzy korzystają z gazu ziemnego. Skutek tej krytyki może być taki, że tej zimy zostaniemy bez gazu. Dla gospodarstw domowych starczy. Gorzej dla przedsiębiorstw. Te z nich, dla których zabraknie tego paliwa wstrzymają produkcję i zwolnią ludzi. W ten sposób przetarg polityczny o kontrakt gazowy staje się niezwykle szkodliwy dla naszej gospodarki. Dla naszej polityki zagranicznej. Dla naszych obyczajów. W powodzi wspomnianych „lamentów” nad wspieraniem przez rząd „interesów” Gazpromu w naszym kraju ukazał się trafny i rzeczowy głos rozsądku.
Tymczasem ta fatalna spółka, która miała zapewnić nam dywersyfikację, zaczęła nas szantażować. Taką sytuację zastał wicepremier Pawlak. W trakcie prowadzonych rozmów uzyskał obniżenie ceny w granicach 1- 2 procent oraz uzyskał zwiększenie dostaw bezpośrednio od Rosjan z pominięciem fatalnej spółki RosUrEnergo. Pawlak zabiegał o jak najdłuższą umowę czasowo, co spotkało się z nieprzytomną krytyką opozycji. Uzasadniał on swoje stanowisko, tym, ze Rosja mając Nord Stream, a wkrótce South Stream, nie musi przesyłać swego gazu do Europy przez Polskę. Po prostu od 2022 roku, bo dotąd obowiązuje umowa, rurociąg ten może być pusty. Co jest lepsze dla Polski? Pusty, czy też pełny rurociąg gazowy z Rosji? Wydaje się, ze jest to pytanie retoryczne.
Międzynarodowa rozgrywka o polskie dostawy gazu jak najgorzej świadczy o naszych politykach, którzy dopuścili do tego, że inni w naszym imieniu będą wypowiadać się i podejmować decyzje o tym, co jest dla nas korzystne, a co nie. Żaden szanujący się kraj do takich sytuacji nie dopuszcza. Ich wynikiem jest zawsze zepchnięcie naszych interesów na drugi, albo trzeci i dalszy plan. W konsekwencji polityka taka prowadzi do uzależnienia gospodarczego polski od naszych sąsiadów. Ci sąsiedzi choćby byli nawet najlepszymi przyjaciółmi, to wiadomo, że własne interesy postawią zawsze przed naszymi. Wicepremier Pawlak sam chciał się dogadać z Rosjanami. Teraz warunki tego porozumienia w jakiejś części podyktują Niemcy w imieniu UE. Wobec trudności, jakie stawia nam komisarz UE Polska może nie podpisać umowy, a dostawy gazu z Rosji mają być wstrzymane pod koniec tego miesiąca. Oto są skutki działania „przyjaciół” z UE. W zamian Niemcy nie są w stanie dostarczyć nam swego gazu, bo po prostu nie ma odpowiednich rurociągów łączących oba kraje.
Dziś z norweskich doświadczeń korzystają też Rosjanie. Nie trzeba dodawać, że nie za darmo. My zamiast tego mamy groszowe wpływy z wykupu koncesji i płaconych podatków. Polski monopolista w tym zakresie PGNiG zdaniem autora tej wypowiedzi ma charakter usypiający. Patrząc na polityków, co robią oni z najlepszymi państwowymi przedsiębiorstwami to, można zawahać się przed tego rodzaju naśladownictwem. Budżet jest pusty, a politycy gotowi są za bezcen sprzedać nawet kurę, która znosi złote jaja. Przy najlepszym dla nas rozwiązaniu kiedyś gaz łupkowy zostanie wydrenowany, a zagraniczne firmy, które mają koncesję opuszczą nas zostawiając na lodzie. Norwegom w tym przypadku nie tylko pozostaje przynajmniej 50 procent zysków, ale też ich technologia podmorskiej eksploatacji, która stała się ich własnością.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
