Waldemar Pawlak zapytany kiedyś o to, co zrobić, aby więcej oszczędzać na wydatkach publicznych, administracyjnych itp., odpowiedział, że lepiej pomyśleć nad tym jak więcej zarobić, aby móc więcej wydawać. Filozofia ta jakoś nie może przebić się w zarządzanym przez wicepremiera ministerstwie gospodarki. Podjęło ono kampanię informacyjną, jak oszczędzać energię w najprostszych domowych czynnościach. Widać jednak, że nie przynosi ona pożądanych rezultatów. Postanowiono, że czas z siły argumentu przejść na argument siły. Tym ostatnim ma być ustawa o efektywności energetycznej. Jej uzasadnienie jest proste. Nie można przemówić do rozsądku, to przemówimy do kieszeni. Tylko nie poprzez restrykcje, bo to się źle się kojarzy na równych i równiejszych, będą natomiast promocje. Od trzech lat prowadzone na ten temat debaty wstrzymały szereg inwestycji energetycznych. Po co teraz wydawać pieniądze, kiedy możemy poczekać na choćby częściowy zwrot nakładów z budżetu. I tak rząd, który dąży do rozwoju tej niezwykle ważnej dziedziny naszej gospodarki, sam wstrzymuje inwestycje łudząc przyszłych inwestorów dopłatami, ulgami i innymi gratyfikacjami.
Podjęto też działania multimedialne w postaci telewizyjnych i radiowych spotów. Jeden z nich głosi np. „Wyłączając komputer z monitorem na noc można ograniczyć emisję CO2 nawet o pół tony rocznie”. Ograniczenie emisji dwutlenku węgla jest naszym narodowym sportem. Można powiedzieć, że pod tym względem ministerstwo trafiło w dziesiątkę. Podobnych haseł było jeszcze kilkanaście. Ich porażająca wręcz treść nie pozostawiała żadnych wątpliwości, co do potrzeby natychmiastowego ich wprowadzenia w życie. Na tym pozytywy się kończą i zaczynają się przysłowiowe „schody”. Otóż, nie każdy w Polsce posiada komputer i ma na dodatek ochotę oglądać strony internetowe ministerstwa gospodarki. Spoty telewizyjne i radiowe giną w nawale reklamy pasty do zębów itp. artykułów codziennego użytku. Po minucie już się ich nie pamięta. Rezultat jest taki, że w sumie działania promocyjne mają oddziaływanie na świadomość przeciętnego obywatela zaledwie w czasie liczonym w sekundach. Czyli na przysłowiowe „mgnienie oka”. Inaczej mówiąc jest ono żadne. Zabrakło tych wydawnictw w sklepach, biurach opłat za energię, na poczcie i na dworcach oraz wszędzie tam, gdzie wszyscy z nas muszą przebywać. Całą tę kampanię można ocenić, jako pozorowaną i mającą tylko udowodnić, że w ogóle ministerstwo coś w tej sprawie robi.
Zdaniem części krytyków zasady białych certyfikatów są zbyt skomplikowane, a systemem tym nie powinny być objęte firmy energetyczne. Jego istotnym elementem jest audyt producenta energii i w jego wyniku nałożone na niego obowiązki i procedury oszczędnościowe. Wywiązanie się z nałożonych obowiązków skutkować ma umorzeniem białego certyfikatu. Wiele przedsiębiorstw ma być objętych dofinansowaniem przeprowadzonych audytów i realizacji programów oszczędnościowych. Według dostępnej 14 wersji projekt ustawy jest zwięzły i posiada tylko 48 artykułów, które zajmują 28 stron tekstu. Pozytywnym elementem jest też dołączone do niego obszerne uzasadnienie obejmujące 32 strony druku. Opór wielu producentów energii przeciwko białym certyfikatom znacząco opóźnia wprowadzenie ustawy w życie.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
