Waldemar Pawlak zapytany kiedyś o to, co zrobić, aby więcej oszczędzać na wydatkach publicznych, administracyjnych itp., odpowiedział, że lepiej pomyśleć nad tym jak więcej zarobić, aby móc więcej wydawać. Filozofia ta jakoś nie może przebić się w zarządzanym przez wicepremiera ministerstwie gospodarki. Podjęło ono kampanię informacyjną, jak oszczędzać energię w najprostszych domowych czynnościach. Widać jednak, że nie przynosi ona pożądanych rezultatów. Postanowiono, że czas z siły argumentu przejść na argument siły. Tym ostatnim ma być ustawa o efektywności energetycznej. Jej uzasadnienie jest proste. Nie można przemówić do rozsądku, to przemówimy do kieszeni. Tylko nie poprzez restrykcje, bo to się źle się kojarzy na równych i równiejszych, będą natomiast promocje. Od trzech lat prowadzone na ten temat debaty wstrzymały szereg inwestycji energetycznych. Po co teraz wydawać pieniądze, kiedy możemy poczekać na choćby częściowy zwrot nakładów z budżetu. I tak rząd, który dąży do rozwoju tej niezwykle ważnej dziedziny naszej gospodarki, sam wstrzymuje inwestycje łudząc przyszłych inwestorów dopłatami, ulgami i innymi gratyfikacjami.
Podjęto też działania multimedialne w postaci telewizyjnych i radiowych spotów. Jeden z nich głosi np. „Wyłączając komputer z monitorem na noc można ograniczyć emisję CO2 nawet o pół tony rocznie”. Ograniczenie emisji dwutlenku węgla jest naszym narodowym sportem. Można powiedzieć, że pod tym względem ministerstwo trafiło w dziesiątkę. Podobnych haseł było jeszcze kilkanaście. Ich porażająca wręcz treść nie pozostawiała żadnych wątpliwości, co do potrzeby natychmiastowego ich wprowadzenia w życie. Na tym pozytywy się kończą i zaczynają się przysłowiowe „schody”. Otóż, nie każdy w Polsce posiada komputer i ma na dodatek ochotę oglądać strony internetowe ministerstwa gospodarki. Spoty telewizyjne i radiowe giną w nawale reklamy pasty do zębów itp. artykułów codziennego użytku. Po minucie już się ich nie pamięta. Rezultat jest taki, że w sumie działania promocyjne mają oddziaływanie na świadomość przeciętnego obywatela zaledwie w czasie liczonym w sekundach. Czyli na przysłowiowe „mgnienie oka”. Inaczej mówiąc jest ono żadne. Zabrakło tych wydawnictw w sklepach, biurach opłat za energię, na poczcie i na dworcach oraz wszędzie tam, gdzie wszyscy z nas muszą przebywać. Całą tę kampanię można ocenić, jako pozorowaną i mającą tylko udowodnić, że w ogóle ministerstwo coś w tej sprawie robi.
Zdaniem części krytyków zasady białych certyfikatów są zbyt skomplikowane, a systemem tym nie powinny być objęte firmy energetyczne. Jego istotnym elementem jest audyt producenta energii i w jego wyniku nałożone na niego obowiązki i procedury oszczędnościowe. Wywiązanie się z nałożonych obowiązków skutkować ma umorzeniem białego certyfikatu. Wiele przedsiębiorstw ma być objętych dofinansowaniem przeprowadzonych audytów i realizacji programów oszczędnościowych. Według dostępnej 14 wersji projekt ustawy jest zwięzły i posiada tylko 48 artykułów, które zajmują 28 stron tekstu. Pozytywnym elementem jest też dołączone do niego obszerne uzasadnienie obejmujące 32 strony druku. Opór wielu producentów energii przeciwko białym certyfikatom znacząco opóźnia wprowadzenie ustawy w życie.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
No i wlasnie. Brak decyzji lub nawet niejasnosc kiedy decyzja zostanie wprowadzona - tu chodzi o decyzje rzadowe i/lub administracyjne to podstawowy czynnik zahamowania decyzji biznesowych, co powoduje reakcje lancuchowe - czyli brak inwestycji a dalej spadek GDP lub niezrealizowanie potencjalu wzrostu, bezrobocie , i tak dalej. Bardzo ciekawie o tym wypowiadaja sie biznesmeni w USA obecnie, ktorzy "siedza" na prawie 2 bilionach zywej gotowki i nie inwestuja , bo nie wiedza co ich czeka ze strony Obamy.
Jestem jak najbardziej za sensownym oszczędzaniem energii. Tylko nieustające na ten temat debaty i spory są kompromitujące, gdyż czas ucieka, a decyzji brak. Przysłowie głosi, ze lepsza jest nawet najgorsza decyzja, niż żadna. Tego rodzaju przedłużające się debaty i pozorowane działania są denerwujące, co starałem się skrytykować. Natomiast sama idea oszczędności jest jak nabardziej celowa i potrzebna. Trzeba ją jednak umieć wprowadzić w życie, a tych umiejętności jak widać naszym "milusińskim" trochę brakuje.
Panie Adamie, nie ma za co dziekowac. Uwazam, ze ten akuratnie program w ZALOZENIU jest bardzo dobry! jedno co mnie denerwuje to przeciagajace sie dyskusje. Wprowadzmy to na jakis okres przejsciowy i po roku czy dwoch sprawdzmy czy dziala OK. Bardzo mozliwe , ze trzeba bedzie cos poprawic czy uscislic, po to sa nadzorujace osoby aby to kontrolowaly. Rozumiemy przeciez , ze koszt zaoszczedzenia 1 kW jest wielokrotnie nizszy niz budowy dodatkowego 1kW mocy. Tym bardziej ze brak pieniedzy na inwestycje, cale zamieszanie kto kogo ma przejac, globalne ocieplenie i tak dalej.
Wydaje mi się, że to samo napisałem tylko może bardziej ogólnie, mniej dokładnie i szczegółowo. Panu tytusowiW za usciślenia, wyjaśnienia i dokładności serdecznie dziękuję.
System białych certyfikatów nakłada na niektóre podmioty zobowiązania do pozyskiwania certyfikatów i przedstawiania ich do umorzenia – jeśli firmy tego nie zrobią będą zmuszone do uiszczenia opłaty co jest uznane za „groźbę kary finansowej”. Wedlug mnie, biale certyfikaty beda uzyskiwali nie tylko producent energi (wyzsza sprawnosc), dystrybutor (przesyl) ale przede wszystkim koncowy odbiorca energii, ktory uzyska je od UKE na przetargu (aukcji) swojej oferty inwestycyjnej poprawiajacej efektywnosc energetyczna. Ustawodawcy chodzi tu o to aby koszt wzrostu efektywnosci (ktory poniesie odbiorca koncowy) byl jak najnizszy dlatego ten "konkurs ofert". Chybe sie nie myle ze glowny ciezar spada na producenta i dystrybutora energii , ktory bedzie przedstawial do umorzenia certyfikaty. Uzytkownik bedzie na tym najbardziej korzystal: z jednej strony dostanie zwrot czesci poniesionych nakladow z drugiej bedzie mniej zuzywal.
Audytowi podlega tylko producent, podobnie jak biały certyfikat ma przyznawać i umarzać ministerstwo gospodarki poprzez swoje agendy. Wydawało mi się, że to jasno napisałem, byc może, że tylko jednak dla siebie! ("Jego istotnym elementem jest audyt producenta energii i w jego wyniku nałożone na niego obowiązki i procedury oszczędnościowe Wywiązanie się z nałożonych obowiązków skutkować ma umorzeniem białego certyfikatu.")itd. Przynajmniej tak to wszystko zrozumiałem ze zgromadzonych na ten temat materiałów oraz po przeglądnieciu projektu ustawy o efektywności energetycznej. Jeżeli się mylę, to proszę o wyjaśnienia, za które będębardzo wdzięczny.
Panie Adamie, podstawowa sprawa. Kto dostaje certyfikat, a kto go umarza? Z tego wynika audyt energetyczny! Czy producent czy konsument energii jemu podlega? Powinien to Pan wyjasnic wpierw, bo artykul sugeruje wg mnie bledne tezy.