Rozmowa z prof. Markiem Pozzim z Politechniki Śląskiej przewodniczącym organizacji Kongresu Górnictwa Podziemnego będącego częścią Polskiego Kongresu Górniczego 2010, który dziś rozpoczął się w Gliwicach.
Jakie wątki będą Pana zdaniem dominować w czasie obrad? Co według Pana może stać się motywem przewodnim kongresu, tematem, o którym głośno będzie się mówić?
Na pewno nie unikniemy pytań i dyskusji na tematy najbardziej aktualne: dalsza restrukturyzacja górnictwa węglowego, przekształcenia własnościowe, rola węgla w gospodarce narodowej, czyste technologie węglowe. Także perspektywy górnictwa rud, w tym rud miedzi i rud Zn-Pb, górnictwa węgla brunatnego, szczególnie w aspekcie dostępu do nowych złóż oraz niepokojąco długo ciągnące się prace legislacyjne nad ustawą prawo geologiczne i górnicze. Tematem bardzo aktualnym i ciągle otwartym jest problematyka sekwestracji CO2, a także perspektyw zasobowych konwencjonalnych i niekonwencjonalnych złóż gazu ziemnego, w tym także metanu z formacji węglonośnej Górnośląskiego Zagłębia Węglowego.
Po kilku latach dyskusji chyba już nikt nie ma wątpliwości co do tego, że bezpieczeństwo energetyczne Polski powinno być oparte o własne zasoby paliw i energii, w szczególności węgla kamiennego i węgla brunatnego. Ma to szczególne znaczenie przy dużym uzależnieniu Polski od importu ropy naftowej i gazu ziemnego. Oczywiście wprowadzenie energetyki jądrowej oraz upowszechnianie OZE (20 % udziału w 2030 r.) sprzyjać będzie zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego Polski oraz zmniejszeniu oddziaływania energetyki na środowisko (ograniczenie emisji CO2, SO2, NOx). Jednak wykorzystanie węgla jako głównego paliwa dla elektroenergetyki wiąże się z koniecznością zaspokojenia krajowego zapotrzebowania na węgiel poprzez zagwarantowanie stabilnych dostaw do odbiorców i wymaganych parametrów jakościowych, stosowania sprawnych i niskoemisyjnych technologii, w tym zgazowania węgla i przeróbki na paliwa płynne lub gazowe, wykorzystania nowoczesnych technologii eksploatacji węgla dla zwiększenia konkurencyjności, bezpieczeństwa pracy i ochrony środowiska ( w tym maksymalnego wykorzystania metanu, uwalnianego przy eksploatacji węgla).
Dla realizacji wymienionych zadań powinno się wprowadzić m.in. instrumenty motywujące do prowadzenia prac przygotowawczych oraz utrzymania odpowiednich mocy wydobywczych. W tym zakresie celowe byłoby powołanie np. Funduszu Węglowego, wprowadzenie zmian w Prawie zamówień publicznych dla umożliwienia elastycznego działania przedsiębiorstw górniczych w przypadku konieczności uzupełnienia niezbędnych urządzeń, sprzętu i infrastruktury oraz w Prawie ochrony środowiska, umożliwiających finansowanie ze środków NFOŚiGW rozwoju zmodernizowanych technologii przygotowania węgla do energetycznego wykorzystania.
Coraz głośniej się mówi się także o konieczności identyfikacji krajowych zasobów strategicznych węgla kamiennego i brunatnego oraz ich ochronę poprzez ujęcie w planach zagospodarowania przestrzennego oraz zabezpieczenie dostępu do tych zasobów poprzez realizację przedsięwzięć inwestycyjnych jako inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym. Jest to istotne, gdyż uwzględniając wystarczalność zasobów w zagospodarowanych złożach węgla kamiennego, szacuje się, że zdolność produkcyjna kopalń węgla kamiennego w 2030 r. wyniesie około 43 mln t. Ponadto ważne jest dokończenie trwających zmian organizacyjnych i strukturalnych w górnictwie węglowym. W tym zakresie należy jednak silniej wykorzystać działania łączące firmy wydobywcze i elektroenergetyczne, dobrym przykładem takiego działania jest Południowy Koncern Energetyczny, a także prywatyzacje przedsiębiorstw górniczych z udziałem inwestora strategicznego.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
