Przez cały 2024 rok świętujemy 30-lecie założenia „Trybuny Górniczej”. Naszym Czytelnikom przypominamy najciekawsze fragmenty tekstów, które w tygodniku ukazywały się dokładnie 30 lat temu. Zapraszamy do lektury!
13 października 1994 r. ukazał się 19. numer „Trybuny Górniczej”. „Jaka przyszłość węgla kamiennego” – pytaliśmy w czołówkowym tekście. „Historia kraju paliwami zapisana jest nader pouczająca. Pierwsze powojenne piętnastolecie (1946-60) przyniosło wydobycie 1,25 mld ton i eksport 0,34 mld ton. Węgiel kamienny pokrył 95 proc. energii pierwotnej dostarczonej na zużycie krajowe (skrót EPD). Był głównym źródłem finansowania nieodzownego importu” – pisał dziennikarz. Autor dowodził, że kolejne piętnastolecia wyglądały równie imponująco, a w latach 1976-90 padł rekord wydobycia – 2,78 mld t.
Dziennikarz podkreślał, że w żywotnym interesie kopalń leży utrzymanie mocnych przyczółków eksportowych na bliskim rynku krajów zachodnioeuropejskich i na „ścianie wschodniej”. „W ciągu niespełna półwiecza „odwęglono” 6,0 mld ton operatywnych zasobów. Wydobyto dwukrotnie więcej niż przez półtora wieku w obu zagłębiach śląskich do zakończenia II wojny światowej. Wydobyty urobek daje się porównać z likwidacją 30 dużych kopalń z operatywnymi zasobami 200 mln ton. Nic dziwnego, że w operatywnych zasobach rosnącej liczby kopalń zaczęło prześwitywać dno” – pisaliśmy. Autor tłumaczył także, że krajowy popyt będzie się kurczył, a bez masy krytycznej w sprzedaży – stabilizacja kosztu i cen węgla jest niewykonalna.
Drugi duży tekst w tym wydaniu TG poświęciliśmy kopalni Siemianowice. „Postanowiona w lipcu zeszłego roku likwidacja kopalni Siemianowice roznieciła sprzeciw nie tylko pośród jej załogi i tamtejszych organizacji związkowych. Na ministerialną decyzję krzywiły się też władze miasta, lękające się zwłaszcza wzrostu bezrobocia i pogórniczej spuścizny. Tym bardziej, że schyłek miał być raptowny: koniec 1994 r. – kres wydobycia i w dwa lata później – zakończenie likwidacji” – informowaliśmy. Autor tekstu przytaczał fakty o tym, że ekonomiczny rachunek był dla Siemianowic bezlitosny, gdyż w latach 1991-92 kopalnia popadła w ostrą finansową zapaść. „Ubiegłoroczne straty też sięgały kilkuset miliardów złotych. Tych alarmujących liczb nie mogło ocukrować wspomnienie świetnej prosperity z lat 1970-80, kiedy Siemianowice swoimi wynikami lokowały się w ścisłej czołówce polskiego górnictwa” – pisaliśmy.
Zajrzeliśmy także do Jastrzębskiej Spółki Węglowej. „Przeznaczony do likwidacji szyb V w KWK Morcinek zamieni się w niedługim czasie w podziemny magazyn gazu uzyskiwanego z odmetanowania kopalni. Jest to pierwsze tego rodzaju rozwiązanie w Polsce, a eliminacja kosztownej likwidacji szybu poprzez zasypanie go i zamiana na podziemny zbiornik gazu to niekwestionowany podwójny zysk” – informowaliśmy.
„10 specjalistów ze Słowacji, Bułgarii i Estonii przebywało w kopalni Ziemowit. Gości interesował przede wszystkim polski sprzęt pracujący w tej kopalni. W przemyśle węglowym tych krajów polskie urządzenia dla górnictwa są znane od wielu lat” – pisaliśmy.
W 19. numerze „Trybuny Górniczej” opublikowaliśmy także wywiad z dr. inż. Władysławem Mironowiczem, dyrektorem Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa „Emag”. Przypomnieliśmy, że „Emag” jest państwową jednostką badawczo-rozwojową opracowującą i wprowadzającą do polskiego górnictwa wiele nowoczesnych rozwiązań z zakresu elektrotechniki i automatyki górniczej. „Naszym osiągnięciem najświeższej daty jest zintegrowany system pożarowo-metanowy, który w najbliższym czasie będzie instalowany w KWK Zabrze-Bielszowice. W dobie mody na Zachód przekonujemy kolegów z kopalń do naszych własnych rozwiązań. Średni koszt systemu przekracza 3 mld zł. Podobne systemy zagraniczne są o 30-50 proc. droższe” – mówił dyrektor.
W tekście „Słona cena słonych wód” opisaliśmy seminarium, które zorganizowała Państwowa Agencja Węgla Kamiennego SA. „Górnictwo węgla kamiennego ma i będzie mieć podstawowe znaczenie w gospodarce Polski, której uzależnienia od górnictwa dowodzi ok. 65-proc. udział węgla kamiennego w bilansie paliwowym. Obowiązująca w strategii rozwoju gospodarczego preferencja dla działań na rzecz ochrony środowiska stawia przed górnictwem m.in. wymóg dostosowania eksploatacji do potrzeb ekologicznych. Największy problem stanowią wody słone” – mówił prof. dr inż. Andrzej Karbownik, prezes PAWK.
Dziennikarz TG pochylił się także nad problemem węgla brunatnego w Niemczech. „Zasoby węgla brunatnego w Niemczech należą do największych na świecie. Jest to jednak bogactwo dość kłopotliwe przede wszystkim z racji uciążliwych i nieodwracalnych szkód, które eksploatacja tego paliwa powoduje w środowisku naturalnym” – pisał dziennikarz. „Szacowano, że wydobycie tego węgla w landach byłego NRD osiągnie do 2012 r. poziom 94 mln ton. Teraz te prognozy są gruntownie weryfikowane. Już po roku 2000 wydobycie nie przekroczy poziomu 70-75 mln ton. Nie inaczej jest w landach zachodnich. Specjaliści ostrzegają, że za kilka lat wydobywać się tam będzie nie więcej niż 100 mln ton węgla brunatnego” – wyliczał.
W specjalnej rubryce „Kęsy i miał” pisaliśmy z kolei: „W Niemczech zanotowano 12-procentowy spadek wydobycia węgla kamiennego w I półroczu 1994 r. w porównaniu z analogicznym okresem ub. roku. Zatrudnienie w górnictwie zmalało o 4 tys. osób (do 102 tys.)”.
W rubryce „Górnicza statystyka” podaliśmy, że od początku roku do 11 października wydobyto 101 681 662 t węgla (plan zakładał 105 522 459 t); w tym okresie wyeksportowano 21 696 416 t, a na zwałach zalegało 2 946 482 t węgla.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
