Jeszcze do niedawna uważano, że w rejonie tym brak jest istotnych surowców mających znaczenie dla gospodarki. Przekonanie to utrwalił znany szwajcarski geolog Toni Hagen, który przemierzał Tybet i Himalaje w latach 50. XX wieku. Stwierdził on, że tereny te nie mają dużego potencjału surowców mineralnych.
Pogląd ten zaczął się zmieniać z końcem XX wieku wraz z wejściem do globalnej czołówki gospodarczej Chin. Przez ponad pół wieku wysyłały one ekipy geologów dla zbadania tego największego na świecie płaskowyżu, jakim jest Tybet. I tu po raz kolejny sprawdziło się powiedzenie, że kto szuka, ten znajdzie. Zadanie to nie było wcale łatwe.
Wystarczy wspomnieć, że Wyżyna Tybetańska zajmuje ok. 2,5 mln km2 (8 razy większa od Polski) i wznosi się średnio na wysokość 4000–5000 m n.p.m, co czyni ją najwyżej położoną wyżyną na Ziemi. Przeważa krajobraz pustyń i stepów wysokogórskich. Ludność ok. 1 mln.
Pierwsze połączenie kolejowe ze stolicą Tybetu Lhasa wybudowano w 2006 r. Uważano dotąd, że tego rodzaju przedsięwzięcie jest niemożliwe do realizacji, ze względu na 1000 km pas wiecznej zmarzliny. Co 200 m założona technologiczna „lodówka” zasilana przez solar oraz gruby kamień podkładowy umożliwiający ucieczkę ciepła, umożliwiła bezpieczny przejazd kolei na tej trasie. Chińczycy kolej tę uznają za kolejny „cud świata”, który według nich znacznie przewyższa walory słynnego Chińskiego Muru.
Gigantyczne złoża rud miedzi
Pod koniec mijającego roku chińskie agencje informacyjne, a za nimi globalne media podały wiadomości o rozpoczęciu przez górniczego giganta firmę Zijin Mining, eksploatacji porfirowego złoża rud miedzi Qulong w Tybecie. Istnieje pod tym względem zgoda, że kopalnia jest gigantyczna.
Zijin, to znany chiński koncern górniczy miedzi i złota, który kupuje największe złoża w kraju i za granicą. Niedawno przejął kopalnię litu Neo Lithium w Argentynie oraz kopalnię rud miedzi Qulong w Tybecie. Około 18 miesięcy temu, kiedy kupił 50,1proc. jej udziałów od Tibet Julong Copper Co i szybko wznowił realizacje tego projektu.
Oczekuje się, że wyprodukuje on120 000-130 000 ton miedzi w 2022 r., w tym wolumeny z 1. fazy Qulong i kopalni Zhibula, która również znajduje się w Tybecie. Po osiągnięciu przez pierwszą fazę wyznaczonego wydobycia rudy, roczna wielkość produkcji miedzi wyniesie około 160 000 ton.
Koncern złożył wniosek o połączenie praw wydobywczych dla kopalni Qulong i sąsiedniej kopalni Rongmucuola, argumentując, że należą one do tego samego rodzaju złóż rud miedzi. Po połączeniu kopalnia zostanie przemianowana na Julong.
Jeżeli projekt uzyska aprobatę odpowiednich organów rządowych, może osiągnąć ostateczną skalę wydobycia i przerobu ok. 200 mln ton rud rocznie. Stanie się ona wtedy kopalnią miedzi o największej skali wydobycia i przerobu na świecie. Dla przykładu KGHM PM wydobywa rocznie ok.32 mln ton rudy miedzi.
Złoże zawiera dużą ilość niskogatunkowych zasobów miedzi o zawartości ok. 0,2 proc., o łącznych zasobach ponad 20 mln ton (przy granicy klasy 0,15 proc.) oraz znaczące ilości srebra i molibdenu. Średnia zawartość miedzi wynosi 0,45 proc. Według Amerykańskiej Służby Geologicznej (USGS) złoże to położone jest w porfirowym pasie miedzi Gangdese. Przekroje geologiczne wskazują na znacznie większe zasoby złoża, aniżeli podano to oficjalnie. W niewytłumaczalny sposób brak informacji o zawartości złota, które z reguły towarzyszy tego rodzajom złóż rud miedzi.
Złota sensacja
Do 2018 r., informacje o eksploatacji surowców w rejonie Tybetu miały charakter marginalny w stosunku do wiadomości dotyczących globalnych centrów wydobywczych. Dopiero zakończona sukcesem chińska inicjatywa poszukiwań geologicznych w rejonie Południowego Tybetu, spowodowała szersze zainteresowanie znajdującymi się tam bogactwami naturalnymi.
Stało się tak, kiedy Chiny ogłosiły rozpoczęcie wydobycia złota z kopalni Lhunze w wschodniej części Himalajów, położonej na granicy z Indiami, a dokładniej ze stanem Arunachal Pradesh. Wiadomość ta stałą się sensacją zarówno geologiczną, jak i polityczną.
Ta ostania zdominowała wszelkie wiadomości na ten temat, uniemożliwiając dokładniejsze zapoznanie się z geologiczno-górniczymi warunkami wydobycia oraz jakości rudy znajdującej się w tym złożu.
Problem polityczny polega na tym, że podczas chińsko-indyjskiej wojny, jaka miała miejsce w 1966 roku, z tego właśnie rejonu ruszyła chińska ofensywa wojskowa, która spowodowała zajęcie przez Chiny całego stanu Arunachal Pradesh, który Chińczycy nazywają Południowym Tybetem.
Podawana wartość zasobów złota i pierwiastków ziem rzadkich znajdujących się w tym złożu wynosi ok. 60 mld USD. Dla zagospodarowania tego terenu zbudowano drogi dojazdowe, lotnisko oraz z małej wioski utworzono 30 tysięczne miasto.
Skala inwestycji związanych z tym przedsięwzięciem zaniepokoiła Indie, które uważają, że tworzona tu infrastruktura ma ponownie umożliwić przyłączenie do Chin, indyjskiego obecnie stanu Arunachal Pradesh.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
