Pierwszomajowe pochody nadal pojawiają się na naszych ulicach, ale daleko im do tych z czasów PRL-u, gdzie stawiennictwo na nich bywało obowiązkowe. Dziś to raczej element trzydniowej tzw. majówki, którą chętnie wraz z rodziną spędzamy na łonie przyrody, spacerując, spotykając się na grillu z przyjaciółmi.
W 1886 r. właściciel firmy McCormick Harvester w Chicago postanowił zmodernizować zakład. Zaczął od zwolnienia wszystkich pracownikówi zatrudnienia na ich miejsce innych osób. 1 maja wybuchły protesty. Mimo ich pokojowego przebiegu interweniowała policja. Doszło do masakry, która przeszła do historii jako Haymarket Riot 1886. Wiele osób zginęło od policyjnych kul. Demonstrację nazwano Kampanią na rzecz 8-godzinnego dnia pracy.
Święto Pracy wprowadziła w 1889 r. na kongresie w Paryżu II Międzynarodówka Socjalistyczna. Rodzący się ruch związkowy przyjął ten dzień za swoje święto. Wyjątkiem były Stany Zjednoczone. Amerykanie Labour Day obchodzą w pierwszy poniedziałek września. Powód to właśnie masakra, jaka dokonała się w 1886 r.
Na obecnie polskich ziemiach 1 maja obchodzono już w 1890 r. Przodowała w tym Polska Partia Socjalistyczna Józefa Piłsudskiego, zaś po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku - Związek Zawodowy Polski. W 1919 r. próbowano przeforsować ten dzień w parlamencie jako wolny od pracy. Nie udało się.
W okresie PRL-u, święto 1 maja było obchodzone z ogromną pompą. W 1950 r. rząd komunistyczny nadał 1 maja status święta państwowego. W ten sposób 1 maja stał się w końcu dniem wolnym od pracy. Organizowano pochody, wiece i zgromadzenia. Udział w nich był obowiązkowy dla robotników poszczególnych zakładów pracy, uczniów wszystkich szkół, studentów.
W praktyce polscy komuniści zagarnęli Święto Pracy dla siebie. Uroczystości były transmitowane przez państwową telewizję, trwały wiele godzin. Można było podczas nich kupić niedostępne zazwyczaj lub trudne do zdobycia towary jak np. papier toaletowy. Obecnie obchody organizowane są nadal przez lewicę, związki zawodowe, ale mają dużo mniejszy wymiar.
1 maja to także święto kościelne - Józefa Robotnika, patrona ludzi pracujących. Do kalendarza liturgicznego weszło ono w 1955 r. Św. Józef to patron cieśli, stolarzy, rzemieślników, kołodziei, inżynierów, grabarzy, wychowawców, podróżujących, wypędzonych, bezdomnych, umierających i dobrej śmierci.
1 maja 1955 roku papież Pius XII proklamował ten dzień świętem Józefa rzemieślnika, nadając w ten sposób religijne znaczenie świeckiemu, obchodzonemu na całym świecie świętu pracy. W tym dniu Kościół pragnie zwrócić uwagę na pracę w aspekcie wartości chrześcijańskich.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
