Tajni agenci i niezapowiedziane kontrole urzędów górniczych

Czesciowo obaj przedmowcy maja racje. Zabwa trwa, ale porowanie do gornictwa norweskiego jest niewlasciwe. To ze polskie gornictwo ma swoja specyfike kazdy wie. Nalezy pamietac, ze rodzilo sie w czasach PRL i czesto zasady post PRL panuja na kopalniach, przynajmniej wegla kamiennego, bo takie znam. Co do wypowiedzi pana Bugli - opisal w zasadzie jak to wyglada i chyba nic nie nalezy dodawac. Pamietac natomiast nalezy, ze wewnatrz zakladowe kontrole najczesciej sa falszowane na najnizszym poziomie.

Proszę przeczytać doskonały wycinek z artykułu zamieszczonego przez piszącego na łamach nettg pl Pana Adama Maksymowicza. " liczba kontroli w 2006 roku wynosiła 144 na jedną kopalnię węgla kamiennego zajmując ok. 11% roboczodniówek. Po prostu najazd kontroli górniczej, a przecież nie tylko inspektorzy górniczy kontrolują kopalnie. Czy będąc stale pod presją kontroli można wydajnie pracować? Często zdarzało się tak, że kilka różnych kontroli zjawiało się na kopalni z tego samego urzędu górniczego? To istny najazd. Doceniając niezbędność kontroli warto jednak zwrócić uwagę, że są one bardzo drobiazgowe, w przeciwieństwie do np. kontroli norweskich urzędów. Tam dla przykładu jeden urzędnik ma pod kontrolą mniej więcej taki obszar i ilość zakładów górniczych jak u nas cały okręg. Tylko, że tam urzędnik przyjeżdża na kopalnię raz do roku. Sprawdza rejestr wypadków i potwierdza właściwą jej kwalifikację ubezpieczeniową. Jeżeli wypadków jest więcej, natychmiast kopalnia zaliczana jest do wyższej strefy opłat ubezpieczeniowych, co obciąża ją w milionach dolarów rocznie. W tych kopalniach sami pracownicy, dozór i kierownictwo dbają nie tylko o produkcje i wydobycie, ale też autentycznie o bezpieczeństwo każdego zatrudnionego, bez konieczności kontroli urzędu górniczego. Natomiast u nas odwrotnie. Urząd bada szczegóły i drobiazgi. Wydaje zarządzenia, kary, upomnienia i dyspozycje. Kiedy tylko jest już za bramą sprawa zaraz wraca do stanu poprzedniego. I tak trwa zabawa w „złodziei” i „policjantów”.