Z Andrzejem Torem, wiceprezesem ds. Produkcji Jastrzębskiej Spółki Węglowej rozmawia Agnieszka Barzycka.
Z górnictwem jest pan związany od 1982 roku, z Jastrzębską Spółką Węglową od dziesięciu lat. To szmat czasu. Jak zmieniała się spółka na przestrzeni tych lat?
- Faktycznie, 10 lat to bardzo dużo z punktu widzenia historii tej spółki. Firma przeszła przez ten czas wiele pozytywnych zmian, choć nie ominęły jej także trudności. Szkoda, że często nie dostrzega się tego w jak trudnych warunkach przyszło Jastrzębskiej Spółce Węglowej funkcjonować. Na przestrzeni tych dziesięciu lat warunki geologiczno-górnicze w kopalniach zdecydowanie pogorszyły się, między innymi z powodu wzrostu głębokości eksploatacji. Coraz częściej prowadzimy roboty górnicze na głębokości sięgającej 1000 metrów. To powoduje często duże trudności we właściwym utrzymaniu wyrobisk. Zintensyfikowały się również zagrożenia naturalne, mam na myśli większą metanowość i zagrożenie tąpaniami, które uaktywniło się w 2007 roku w dwóch kopalniach – Zofiówce i Jas-Mosie. Trzeba zdawać sobie sprawę, że od 2002 roku do 2008 metanowość całkowita kopalń spółki wzrosła o ponad 40 procent. Zaskoczeniem stało się także pojawienie się realnego zagrożenia wyrzutowego, co potwierdziły wyrzuty metanu i skał w kopalni Pniówek w 2002 r. i kopalni Zofiówka w 2005. Te dziesięć lat to także wciąż zmniejszające się zasoby, co wpływa na zmniejszenie zdolności wydobywczych kopalń.
- Spółka była po długim okresie restrukturyzacji wymagającym wielu wyrzeczeń finansowych. Potrzebny był impuls inwestycyjny. Lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku to okres głębokiej restrukturyzacji wszystkich obszarów działalności polskich kopalń. Wówczas nie było podstaw i przede wszystkim środków do realizacji strategicznych inwestycji związanych z rozwojem bazy zasobowej. To dopiero od kilku lat mówi się o renesansie górnictwa. Gdy rozpoczynałem pracę w spółce znalazłem się w całkowicie nowym środowisku. Bliżej znałem tylko dwie osoby, Krzysztofa Ogiegłę, ówczesnego dyrektora kopalni Jas-Mos i Augustyna Holeksę, wtedy naczelnego inżyniera. To było duże wyzwanie dla mnie, aby w tym środowisku się odnaleźć, żeby zostać zaakceptowanym. W Rudzkiej Spółce Węglowej, gdzie wcześniej pracowałem, zajmowałem się inną problematyką. Byłem zastępcą prezesa ds. restrukturyzacji, choć oczywiście zagadnienia techniczne nie były mi obce. Zanim trafiłem do Rudzkiej Spółki przeszedłem wszystkie szczeble kariery w już nieistniejącej kopalni „Siemianowice”– od nadgórnika do dyrektora tej kopalni. Traktowałem przejście do Jastrzębskiej Spółki Węglowej w 2000 roku jako duże wyzwanie w swoim życiu zawodowym.
Co więc się zmieniało na przestrzeni tych dziesięciu lat?
- Podniesiono poziom techniczny wyposażenia kopalń. Od 2001 roku do 2009 łącznie zakupiono m.in. ponad 3,5 tysiąca sztuk fabrycznie nowych sekcji obudów zmechanizowanych, znaczące środki przeznaczono też na poprawę poziomu bezpieczeństwa pracy, między innymi unowocześniono systemy monitoringu zagrożeń, a kopalnie zostały wyposażone w układy klimatyzacji grupowej i centralnej. W strategii Jastrzębskiej Spółki Węglowej jako priorytetowe przyjęto przedsięwzięcia związane z rozwojem bazy zasobowej kopalń. Opracowano koncepcje i projekty, a następnie rozpoczęto realizację zadań w zakresie budowy i rozbudowy nowych poziomów wydobywczych oraz udostępnienia i zagospodarowania nowych złóż. Efektywna realizacja tych przedsięwzięć jest warunkiem perspektywicznego rozwoju spółki.
Często Pan podkreśla, że nowoczesne maszyny i urządzenia to też większe bezpieczeństwo pracy w kopalniach…
- W zasobach, szczególnie tych perspektywicznych bardzo duży udział stanowią pokłady o miąższości do 1,5 metra. Rozwój Jastrzębskiej Spółki Węglowej będzie w dużym stopniu uzależniony od tego, czy uda nam się efektywnie eksploatować pokłady niskie. To właśnie był powód, dla którego spółka zdecydowała się na wprowadzenie techniki strugowej. Dotychczasowe doświadczenia z jej wdrożeniem w kopalni Zofiówka są bardzo pozytywne. Uzyskano dobre wyniki produkcyjne przy eksploatacji ściany B-1 w pokładzie 406/1, zebrano też cenne doświadczenia, które będą wykorzystane w przyszłości. Mnie osobiście najbardziej cieszy jednak fakt, że tak nowoczesna technika została zaakceptowana przez pracowników, a niektórzy stali się wręcz jej entuzjastami. To jest inne górnictwo, górnictwo nowoczesne, które wymaga zaawansowanych umiejętności technicznych z zakresu automatyki, elektroniki, informatyki.
- To kolejny warunek osiągnięcia sukcesu. Jestem jednak przekonany, że do konsensusu dojdzie. Tak duża jest skala wyzwań, istnieje tyle przeciwności zewnętrznych, że strony będą zmuszone do osiągnięcia porozumienia w imię interesu nadrzędnego spółki.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
