Jest to tym bardziej konieczne, że brak orientacji powoduje częste zafałszowania i błędne interpretacje. W ten sposób formułowane są sensacyjne wnioski, zwykle bardzo szkodliwe nie tylko dla miedziowej spółki, ale i dla całej polskiej gospodarki. Często mijają się one nawet z prawdą. W sprawie tej w KGHM postanowiono przystąpić do kontrofensywy informacyjnej.
Na pierwszy ogień Departament Gospodarki Złożem przygotował medialną informację o występowaniu rudy miedzi na tym terenie. Tu warto zauważyć, że wyrobiska podziemne na poziomie 1000–1200 m rozciągają się na przestrzeni ok. 30 km obejmując już obszar od Głogowa na północy aż do Lubina na południu. Złoże ma pod każdym względem bardzo zróżnicowane parametry. Na samym już początku eksploatacji odstąpiono od klasycznych zasad jego wybierania od granic do środka.
Przyjmując dokładnie odwrotne w tej materii założenia. Jego najbogatsza strefa centralna została praktycznie już wyeksploatowana. Kiedyś kolejne ekipy nim zarządzające wychodziły z założenia, że „po nas choćby potop” i brały tylko najbogatsze fragmenty złoża. Był to potem argument nie do odparcia. Jak my rządziliśmy, to wszystkie wskaźniki były dużo lepsze. O tym, jakim kosztem je osiągano, dyskretnie milczano. Dziś zbiera się skutki tej polityki.
Coraz większe są odległości od szybów. Wybiera się coraz bardziej peryferyjne fragmenty. Podczas prezentacji pokazano dziesiątki wykresów, tabel, map, zestawień, porównań i obliczeń ilustrujących stan aktualny. Na uwagę zasługuje posiadanie jeszcze ok. 1,5 mld zasobów geologicznych bilansowych i ok. 30 milionów ton miedzi. Z tego zasobów przemysłowych, czyli nadających się do wydobycia będzie ok. jednej trzeciej już mniej. Tak, czy inaczej złoża nadającego się do eksploatacji w obecnych warunkach i kryteriach bilansowości, czyli opłacalności starczy jeszcze na około 30 lat. Najprościej tak to właśnie wygląda.
Do tego dochodzi kwestia ograniczenia do minimum zubożenia, czyli naturalnego obsypywania się do rudy skały płonnej tj. bez zawartości metalu. Drugim czynnikiem utrudniającym wybieranie złoża, to są straty, czyli fragmenty złoża pozostawione w polach eksploatacyjnych. Są to na ogół fragmenty zabezpieczające załogę w bardzo tutaj popularnym filarowo – komorowym systemie eksploatacyjnym. Szerzej zagadnienia gospodarki złożem będzie można przedstawić dopiero po udostępnieniu szczegółowych materiałów prezentowanych na tej konferencji.
W trakcie dyskusji wskazywano na konieczność posiadania własnego wydawnictwa, które prezentowałoby różnorodne materiały dotyczące KGHM. Przede wszystkim brakuje specjalistycznego czasopisma popularno–naukowego. Powinno ono przedstawiać nie tylko osiągnięcia i porażki kadry kierowniczej, ale też inne branże górnictwa w Polsce i na świecie. Chodzi tu o mobilizację ludzi mających pomysły, krytycznie oceniających stan techniki, mających propozycje i rozeznanie w dyskutowanym zagadnieniu. Dyskusja taka, choć często wyczerpująca, podnosi stan wiedzy jej uczestników i jest jednym z elementów stałego podnoszenia kwalifikacji. Pismo popularno–naukowe temu właśnie winno służyć.
Drugim przedsięwzięciem może być zawodowy tygodnik rozprowadzany w kioskach wraz z jednym z popularnych dzienników. Tygodnik taki może na bieżąco informować załogę i mieszkańców o działaniach, zamierzeniach i wydarzeniach w górnictwie miedziowym.
Trzecim niezbędnym elementem jest rozpowszechnianie zawodowych książek, broszur, zeszytów konferencyjnych i innych dzieł opracowywanych dla potrzeb KGHM. W tej sprawie potrzebna jest na miejscu w Lubinie specjalistyczna księgarnia zawodowa, gdzie można by nabyć wszystkie interesujące prace, druki i materiały.
Trzeba zmienić też dotychczasową asekuracyjną postawę wielu najwybitniejszych ludzi tej branży. Nie może być tak, że wypowiedź prasowa, naukowa i jakakolwiek inna na temat firmy jest oceniana ujemnie, jako taka, gdyż promuje ona jej autora. Jeżeli jest ona rzetelna i prawdziwa ma nobilitować jej twórców, ma umożliwiać im uznanie, a nawet awans, a nie odwrotnie. Paraliż, bierność, pasywność i praca na dotrwanie do emerytury nie może być wzorem i ideałem. W dzisiejszej rzeczywistości wygrywają całe zespoły ludzkie i każdy uzdolniony pracownik jest tu na wagę złota.
KGHM w Lubinie po niefortunnej likwidacji swoich zasobów bibliotecznych winno wrócić przynajmniej do stanu małej biblioteki kilkusettomowej złożonej z najważniejszych pozycji wydanych o złożu, hutach i bogactwach Ziemi Legnickiej. KGHM jako flagowy okręt polskiego górnictwa nie może wlec się w ogonie jego inicjatyw kulturalnych, informacyjnych i wydawniczych. Przykładem może być dużo biedniejsze górnictwo węgla kamiennego na Górnym Śląsku. Tu kopalnie złożyły się na fundusz założycielski „Wydawnictwa Górniczego”, które prowadzi popularny górniczy portal internetowy nettg.pl oraz wydaje szereg książek o tej tematyce, a przede wszystkim tygodnik kolportowany ostatnio z „Dziennikiem Zachodnim” pt. „Trybuna Górnicza”.
Obecny na konferencji wiceprezes Zarządu KGHM ds. Produkcji Ryszard Janeczek zapewnił, że kierownictwo firmy rozpatrzy warianty optymalnych w tej sprawie rozwiązań. Podejmie też odpowiednie decyzje w sprawie poprawy wizerunku KGHM w polskim społeczeństwie. Wydaje się, że polityka informacyjna w zagłębiu miedziowym zaczyna nabierać rumieńców. Być może, że ten górniczy kolos zajęty dotąd samym sobą, zauważa, że brak powszechnie akceptowanego jego wizerunku jest przeszkodą, która w jego własnym interesie musi być jak najszybciej pokonana.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
