Pisaliśmy 30 lat temu: Zmierzch wyziera również z dwóch, obsuwających się w dół kolorowych linii na wykresie. Czarna ilustruje schyłek wydobycia, zielona – szczuplenie załogi

Zapraszamy do lektury tekstów, które ukazały się w „Trybunie Górniczej” dokładnie 30 lat temu, czyli w 1995 r. O czym wówczas pisaliśmy?

26 stycznia 1995 r. ukazał się 4 (34) numer „Trybuny Górniczej”. Czołówkowy tekst miał tytuł „Ze spokojem, ale bez euforii” i dotyczył restrukturyzacji oraz wyników finansowych w górnictwie za 1994 r.

„Przyjęty przez rząd RP program II etapu restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego zakładał uzyskanie przez ten przemysł rentowności w 1994 r. W tym kontekście jego ekonomiczne położenie po pierwszym półroczu napawało niepokojem. Po sześciu miesiącach odnotowano jeszcze w skali całego górnictwa ujemny wynik finansowy brutto w kwocie nieznacznie przekraczającej 2 bln zł. Wstępne dane o wynikach finansowych górnictwa wskazują, że za rok 1994 ujemny wynik finansowy w górnictwie zmniejszył się do około 800 mld zł” - pisaliśmy w czwartym numerze TG z 1995 r.

Z tekstu wynikało, że spółki węglowe i kopalnie wykazały łącznie niewielki zysk brutto rzędu 25 mld zł. Oznacza to, że poprawiły wynik finansowy brutto w porównaniu do roku 1993 o ponad 7,8 bln zł. Pięć spółek węglowych uzyskało wynik finansowy brutto dodatni w sumie 840,7 mld zł, a dwie wynik finansowy brutto ujemny w sunnę 814,2 mld zł. - O wyniku finansowym górnictwa w 1994 r. decydowały trzy czynniki: wielkość sprzedaży, ceny zbytu i koszty sprzedanego węgla - informował dziennikarz.

„Dłuższy żywot „paryskiej” tony” - brzmiał tytuł jednego z naszych najsmutniejszych tekstów. Mówił o likwidacji kopalni Paryż w Dąbrowie Górniczej. „Oprócz ministerialnej decyzji, wyznaczającej zakończenie jej całkowitej likwidacji do 31 grudnia przyszłego roku ów zmierzch wyziera również z dwóch, obsuwających się w dół, kolorowych linii na wykresie. Czarna ilustruje schyłek wydobycia, zielona – szczuplenie załogi. Ta pierwsza miała się notabene urwać trzy tygodnie temu. W grudniu dyrektor wytargował jednak w Warszawie półroczną prolongatę ostatecznego termonu. Zakończenie eksploatacji ma więc nastąpić w czerwcu br.” - pisał nasz dziennikarz.

Pisaliśmy o Paryżu: „Czarna kreska na wykresie z jeszcze 2 500 w zeszłym roku zatrzymała się więc dziś na 1 600 tonach na dobę. W styczniu zeszłego roku zielona kreska wskazywała jeszcze 2 351 osób dziś - 1 316. Nieco ponad 700 pracowników dołowych będzie zaangażowanych w techniczną likwidację Paryża. Sześciuset trzeba jednak przeflancować gdzie indziej. Dyrekcja ma już odpowiednie przyrzeczenia z Andaluzji, Juliana i Rozbarku”.

Przypomnieliśmy też negocjacje płacowe w Nadwiślańskiej Spółce Węglowej, które prowadził zarząd z 11 związkami zawodowymi. Dyskusja dotyczyła podwyższenia płac w 1995 r. „Zarząd przedstawił dwie propozycje. Pierwsza przewidywała podwyżkę w wysokości 17 proc, a więc mającą pokryć skutki przewidywanej inflacji. Druga propozycja, oparta o optymistyczne prognozy | sprzedaży węgla z Nadwiślańskiej, przewiduje podwyżkę w wysokości 23,3 proc. w ciągu roku. Strona | związkowa przystępując do negocjacji stała na stanowisku, że od stycznia 1995 r. średnia płaca zatrudnionego powinna wynosić minimum 1050 zł” – informowaliśmy.

Z kolei zarząd Rudzkiej Spółki Węglowej SA zawarł ze związkami zawodowymi spółki kolejne porozumienie w sprawie zasad wynagradzania pracowników kopalń rudzkiej spółki w okresie od stycznia do czerwca 1995 r. Porozumienie uwzględniające aktualne możliwości finansowe przedsiębiorstwa zakłada 9-procentowy wzrost płac w stosunku do poziomu wynagrodzeń z grudnia 1994 r.

W tekście „Zrobić następny krok” pisaliśmy: „Proces reformowania polskiego górnictwa węgla kamiennego nie został zakończony, i stan obecny nie może być przeciągany w czasie. Górnictwa można nie lubić, górników się bać, ale od problemów górnictwa i górników nie można uciec, gdyż jest to rzeczywiście kluczowa gałąź polskiej gospodarki”.

W tym numerze gazety opublikowaliśmy także wywiad z prof. Romanem Neyem, dyrektorem Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN w Krakowie. W wywiadzie zatytułowanym :Jednak energetyka węglowa”, profesor mówił, że górnictwo wielokrotnie było tą gałęzią, która ratowała kraj. - Trzeba też zwrócić uwagę, że u nas po 1990 r. przyjęto, że trzeba restrukturyzacji przemysłu dokonać w bardzo krótkim czasie, natomiast górnictwo na Zachodzie było transformowane przez około 30 lat podkreślał rozmówca. - Na początku przyszłego wieku nie będzie nas stać na przestawienie elektroenergetyki na ropę. W święcie od pięciu lat obserwujemy zresztą tendencję, że nawet państwa o dużej dostępności do ropy wyhamowują rozwój energetyki opartej o ropę; powracają do węgla i innych źródeł, bo nie chcą uzależnić się od jednego źródła, a poza tym ropa jest surowcem łatwo podlegającym koniunkturom politycznym - dodał.

W specjalnej rubryce „Kęsy i miał” pisaliśmy z kolei: „Kanada wydobywa ponad 69 milionów ton węgla kamiennego rocznie, z tego 95 proc. metodami odkrywkowymi. W zakresie eksportu węgla zajmuje czwarte miejsce na świecie”.

W rubryce „Górnicza statystyka” podaliśmy, że od początku roku do 24 stycznia wydobyto 9 324 862 t węgla (plan zakładał 9 440 970 t); w tym okresie wyeksportowano 2 101 602 t, a na zwałach zalegało 1 104 142 t węgla.

Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.