Szczeliniec Wielki w Górach Stołowych ściąga tłumy turystów. Labirynt skał, fantazyjne ich formy, zapierające dech w piersiach widoki z platform na Sudety są magnesem nie tylko dla miłośników gór. Góra nie należy do szczególnie wymagających szczytów, bo ma – według najnowszych pomiarów – 921,84 m n.p.m., wchodzi jednak w skład Korony Gór Polski.
Historia tej formacji rozpoczęła się – podobnie jak niedalekich Błędnych Skał czy czeskiego Skalnego Miasta – 100 mln lat temu. Wtedy to w okresie kredy prawie całe tereny obecnej Polski i Europy zalewało morze. Na jego dnie odkładały się grube pokłady piasku, które przez kolejne miliony lat przekształciły się w lite skały piaskowcowe. Jedne były bardzo twarde, inne mniej. Ta różnica po kolejnych milionach lat zaowocowała niezwykłymi formami skał.
25 milionów lat temu region obecnych Sudetów zaczął się szybko wypiętrzać. Był to koniec okresu paleogeńskiego. Uwypuklone skały ulegały wietrzeniu i erozji, najsilniej te miękkie, które wręcz się rozsypywały. Te twarde opierały się niszczycielskiej działalności warunków atmosferycznych. Ostały się w formie, którą geolodzy zwą stoliwami – góry o płaskim i rozległym szczycie. Takim jest właśnie Szczeliniec Wielki.
Góra ta – jak sama nazwa sugeruje – monolitem nie jest. Swój kształt zawdzięcza ruchom tektonicznym. W ich wyniku w skałach powstały pionowe szczeliny, które na skutek wietrzenia poszerzały się, tworząc labirynty i nadając pojedynczym skałom często fantazyjne kształty. O tym, jak są fantazyjne, najlepiej świadczą ich nazwy. W przypadku najwyższego szczytu Gór Stołowych są to: Wielbłąd, Mamut, Słoń, Kwoka, Małpa, Pies, Żółw, Sowa, Fotel Pradziada, czy Piekiełko i Diabelska Kuchnia.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
