Dodatni wynik finansowy górnictwa węgla kamiennego za pierwsze półrocze został pod koniec sierpnia odtrąbiony jako wielki sukces. Czy nie jest jeszcze za wcześnie na świętowanie i czy renesans branży nie powinien pociągnąć za sobą nowych inwestycji w wydobycie? Jak wygląda to dzisiaj na całym świecie?
Póki co planów budowy nowych kopalń węgla kamiennego nie mamy żadnych, za wyjątkiem ciągnącego się od kilku lat wątku z Australijczykami na Lubelszczyźnie (dla których właśnie miasto Siedliszcze „klepnęło” kopalnię w planie zagospodarowania), ale zdaje się, że resort energii nie spogląda na to zbyt przychylnym okiem. W przygotowywanym „Programie dla sektora górnictwa węgla kamiennego w Polsce” czytamy, że jednym z zagrożeń dla branży ma być „pojawienie się na krajowym rynku węglowym nowych producentów”. Oficjalnie ze strony spółek kontrolowanych przez Skarb Państwa budowy nowych kopalń możemy spodziewać się tylko w sektorze węgla brunatnego, dla którego program ministerstwo zaprezentowało tuż przed wakacjami.
Wielką inwestycją w wydobycie i produkcję prądu właśnie z węgla brunatnego szykuje sąsiad trzeciego największego producenta węgla na świecie – Indii. Pod koniec maja Al-Dżazira doniosła, że potężny projekt górniczo-energetyczny w Pakistanie jest już na zaawansowanym etapie realizacji i niedługo ekipy pracujące na pustyni Thar dokopią się do zalegającego pod ziemią węgla brunatnego. Według wstępnych szacunków, nowa kopalnia wraz z elektrownią ma zapewnić temu wyjątkowo biednemu regionowi (mieszkańcy są skrajnie niedożywieni, panuje tu potężne bezrobocie) dostęp do elektryczności na następne 200 lat. Podobnie jak w inwestycje w nowe elektrownie węglowe na Bliskim Wschodzie (o których pisałem w Punkcie Widzenia w sierpniu), w budowę kopalni w Pakistanie finansowo zaangażowane są Chiny.
Inna wielka inwestycja jest szykowana w australijskim Queensland, gdzie trzy miesiące temu stanowa premier Annastacia Palaszczuk (o, a jakże polskich korzeniach) oraz prezes hinduskiej spółki Adani Mining, miliarder Guatam Adani ogłosili zielone światło dla budowy olbrzymiej kopalni w Zagłębiu Galilee oraz sąsiadującej z nią linii kolejowej. Warte 16 miliardów dolarów przedsięwzięcie ma być największym tego typu w historii, a wydobywany tu węgiel będzie najprawdopodobniej eksportowany do Indii. Adani deklaruje, że jego inwestycja ma być odpowiedzią na wciąż jeszcze wysoki stopień ubóstwa energetycznego w Indiach oraz na wysokie bezrobocie w górniczym Queensland.
O tym, co dzieje się po drugiej stronie Oceanu Atlantyckiego, pisałem wielokrotnie, więc nie ma sensu się powtarzać. Dość wspomnieć, że w ramach przywracania miejsc pracy w amerykańskim górnictwie Corsa Coal Corporation otworzyła niedawno pierwszą od lat nową kopalnię węgla koksowego - Acosta. Wprawdzie zatrudnia ona raptem ok. 100 osób, to jednak sygnał wysłany w świat jest wyraźny, a uruchomiony 60 mil od Pittsburgha zakład urósł już nawet do rangi symbolu renesansu w przemyśle w Stanach Zjednoczonych, na który tak długo czekała klasa robotnicza w Pensylwanii.
Wyczuwając dobrą koniunkturę na rynku stalowym (nowa kopalnia również będzie produkować węgiel koksowy) oraz na fali przychylności płynącej od stycznia z Białego Domu, Corsa nie zamierza jednak poprzestać na jednym nowym zakładzie. Firma już szykuje się do otwarcia, a w zasadzie ponownego otwarcia zamkniętej pięć lat temu kopalni. Póki co nie znamy jeszcze wszystkich szczegółów, ale prezes Corsy George Dethlefsen zapowiada, że prace nad ponownym otwarciem starej-nowej kopalni rozpoczną się we wrześniu, a już na początku 2018 r. będzie mogła ona zacząć fedrować węgiel. O nowych projektach mówi się coraz głośniej również w Indiach i Rosji.
Blisko 1,5 mld zł na plusie to dla trapionego niezliczonymi problemami przez ostatnie lata górnictwa wynik co najwyżej obiecujący, biorąc pod uwagę fakt, że jest przede wszystkim zasługą utrzymującej się dobrej koniunktury na węgiel na rynkach światowych (głównie Pacyfiku), względem których sytuacja w Polsce jest dalekim echem, a dopiero w dalszej kolejności – efektem restrukturyzacji. O faktycznym sukcesie będziemy mogli powiedzieć najwcześniej za dwa-trzy lata, kiedy zdążymy już przyzwyczaić się do wyników na plusie i zaczniemy obserwować efekty inwestycji (zamiast jedynie słuchać o planowanych) i kiedy branża nabierze takiej pewności siebie, że będzie mogła proponować (jak jeszcze pięć lat temu) budowę nowych kopalń lub elektrowni.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
