Czasy, gdy w tarnogórskiej kopalni wydobywano galenę srebrnonośną, minęły sto lat temu, ale zakład wciąż działa. W tej kopalni praca wre pełną parą przez siedem dni w tygodniu. Nikt nie żali się, że musi przyjść do pracy w sobotę lub niedzielę, a na hasło "strajk" wszyscy reagują gromkim śmiechem.
Należąca do Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej Zabytkowa Kopalnia Srebra w Tarnowskich Górach to wyjątkowy zakład. Wydobycie jest tu równe zeru, a roboty ogrom. Każdego dnia setki turystów zjeżdżają szybem do podziemi kopalni. Kontrole nadzoru górniczego zdarzają się wcale nie rzadziej niż w czynnych kopalniach węgla.
Kilkunastoosobowa załoga uwija się, aby sprostać wszystkim zadaniom. Piotr Cisek, sztygar ds. elektrycznych, swoją szychtę rozpoczyna bladym świtem od obchodu podziemnych wyrobisk. Odpowiada za kontrolę urządzeń elektrycznych i utrzymanie ich w należytym stanie. Zabezpieczenia przeciwpożarowe, przeciążeniowe i mechanizmy sterowania łodziami muszą działać bez zarzutu.
- Odpowiedzialność za szczęśliwy powrót turystów na powierzchnię jest ogromna. Ale mam pełne zaufanie do moich ludzi. To górnicy o wysokich kwalifikacjach zawodowych. Byli pracownicy kopalń Julian i Bobrek. Posiadają niezbędne uprawnienia, regularnie uczestniczą w kursach specjalistycznych i przechodzą badania psychotechniczne. Dyscyplina panuje u nas wojskowa, jak w każdej kopalni - zapewnia Zygmunt Potempa, kierownik Zabytkowej Kopalni Srebra, były pracownik kopalni węgla kamiennego Miechowice.
Oszczędzać i inwestować
- Budżet kopalni jest skromny. Ciągle trzeba szukać rezerw i oszczędności, a przy okazji inwestować, podobnie zresztą, jak dzieje się to w całej górniczej branży. W tarnogórskim zakładzie, jako pierwszym w Polsce wśród kopalń zabytkowych, zdecydowano się wymienić wyciąg szybowy na nowoczesną windę. Dzięki temu z listy płac zniknęli trzej maszyniści wyciągowi. Sygnaliści utrzymali zatrudnienie, choć zmieniono im zakres obowiązków. Odpowiadają teraz za prowadzenie ewidencji zjazdów i wyjazdów, podają dzwonkiem sygnały, aby utrzymać górniczy klimat miejsca, i współpracują z przewodnikami. Kierownicy działów: energomaszynowego, robót górniczych i wentylacji, dwóch sztygarów, odpowiedzialnych za sprawy elektryczne i mechaniczne, hydrogeolog i siedmioosobowa grupa elektryków stanowią podstawowy trzon załogi. Pytanie, ile wynosi obecnie ich uposażenie, szef tarnogórskiej kopalni srebra przyjmuje jako dowcip.
Jeden przywilej
- Czasy, kiedy wydobywano tu srebrnonośną galenę, minęły sto lat temu. Gdybyśmy prowadzili tu wydobycie, ludzie pewnie biliby się o robotę. A tak, trzeba im dziękować, że w ogóle chcą u nas pracować, a w zasadzie dorabiać do swoich górniczych emerytur. Jedyny przywilej, który mają, to możliwość podniesienia sobie wskaźnika stażu zatrudnienia. Strajkować raczej nie myślą - śmieje się Potempa.
W ciągu tego czasu życie nie szczędziło mu również sytuacji mrożących krew w żyłach. W końcu szefuje kopalni. Przed dwoma laty, gdy napierająca woda z opadów deszczu podchodziła pod zakład, omal nie musiał ogłaszać akcji ratowniczej.
- Zwykle przypływ wody w kopalni wynosi 22 do 25 metrów sześciennych na dobę, a tu nagle poszedł w górę dobrze ponad 1800 metrów sześciennych. Nie dysponujemy własnym zastępem ratowniczym, mamy tylko zawartą umowę z Centralną Stacją Ratownictwa Górniczego na świadczenie usług. Ratowników na szczęście nie trzeba było wzywać. Nasza załoga zdołała sama uchronić zakład przed napierającym żywiołem. Poszła w ruch pompa i obyło się bez alarmu - opowiada Zygmunt Potempa.
W tym sezonie ruch turystyczny jest spory. Kopalnia tętni życiem od rana do późnych godzin popołudniowych. Zanosi się na dobry wynik finansowy i szansę na kolejne inwestycje.
Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
blokuja robote mlodym co by chcieli pracowac nawet za marne grosze Niestety jak to tacy milosnicy kopalni to niech pracuja jako wolontariusze to wtedy pojdzie powiedziec ze sa milosnikami kopalni i chca zrobic cos dobrego dla kopalni czy patriotyzmu lokalnego Tak pracuja dostaja kase a w zusie tez maja wieksza emeryture co jakis czas bo staz pracy im idzie! dziwi mnie ze redakcja taki artykul umieszcza bo inni nie maja pracy a tu tacy starsi panowie pracuje maja pozdrawiam
same dziadki podpierają sie kryczkami!!! jak plusk to zobaczy to dzwignie ze przejscie w wiek emerytalny bydzie 70 lat!! ja sie pytam po jakiego grzyba trzymac takich grzybow w kopalni!!!