\"Przeróbka\" rozmawia z pracodawcami - na razie wstrzymuje się ze strajkiem

Dzięki za merytoryczną wypowiedź, z którą w zasadzie się zgadzam i zapewniam, że nie tylko wszystkie możliwe do przeczytania książki na temat sporów zbiorowych przeczytałem plus do tego orzecznictwo i doktrynę nauki(dodam ze zrozumieniem), to również mamy wsparcie Kancelarii Prawnej w przedmiotowym zakresie. Ponadto Szanowny Kolego dziękuję bardzo za stwierdzenie, że postulaty są słuszne i życzenia osiągnięcia sukcesu dla dobra wszystkich Przeróbkarzy. Idąc za Twoim wskazaniem - to pragnę zauważyć, iż literatura zatargów zbiorowych pracy oraz wykładnie i orzecznictwo - nie kończy się na art. 20 polskiej ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Należy bowiem pamiętać, iż Polska jest w UE, a to oznacza, że powinna przestrzegać zapisy Europejskiej Karty Społecznej, która to w art. 6 ust. 4 (§4) stanowi o prawie do strajk grup pracowniczych, bez konieczności uzyskania zgody wszystkich pracowników na zasadzie, że pracownicy i pracodawcy mają prawo do zbiorowego działania w przypadku konfliktu interesów, włączając w to prawo do strajku, z zastrzeżeniem zobowiązań, jakie mogłyby wyniknąć z wcześniej zawartych układów zbiorowych pracy. Od raz pragnę wyjaśnić, iż RP nie ratyfikowała do tej pory tego zapisu, choć w doktrynie Europejskiej jest on uznawany za podstawowy rdzeń Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. I tu Kolego zaczyna się prawdziwa kołomyja, bowiem Europejska Karta Społeczna składa się z 19 artykułów, które są podzielone na 72 paragrafy. Siedem artykułów EKS (1, 5, 6, 12, 13, 16 i 19) zostało zaliczonych do przepisów bezwzględnie obowiązujących, czyli tzw. twardego rdzenia. Państwa członkowskie, które zdecydowały się zostać stroną EKS, są zobowiązane ratyfikować co najmniej 10 z 19 artykułów lub 45 spośród 72 paragrafów. Wśród wybranych przepisów powinno znaleźć się co najmniej pięć z siedmiu artykułów zaliczanych do kategorii norm bezwzględnie obowiązujących. Zrewidowana Europejska Karta Społeczna jest złożona z 31 artykułów podzielonych na 98 paragrafów. Dziewięć artykułów ZEKS (1, 5, 6, 7, 12, 13, 16, 19 i 20) jest zaliczonych do przepisów bezwzględnie obowiązujących. Stanowią one tzw. twardy rdzeń ZEKS. Państwa członkowskie Rady Europy, których władze postanowiły stać się stroną ZEKS, są obowiązane ratyfikować co najmniej 16 z 31 artykułów lub 63 z 98 paragrafów tego traktatu, w tym przynajmniej sześć z dziewięciu artykułów zaliczonych do kategorii przepisów bezwzględnie obowiązujących. Polska nie ratyfikowała 14 spośród 72 paragrafów EKS: art. 2 § 2, art. 4 § 1, art. 6 § 4, art. 7 § 1, 3 i 5, art. 10 § 3-4, art. 13 § 1 i 4, art. 14 § 1 oraz art. 18 § 1-3. Nie ratyfikowała także dwóch z siedmiu bezwzględnie obowiązujących przepisów EKS: art. 6 § 4, art. 13 § 1 i 4. Owa kołomyja wskazuje bardzo wyraźnie, że w ramach naszego sporu mamy również walkę, jako grupa pracownicza o prawo do strajku, bez konieczności uzyskania zgody na jego ogłoszenie od większości zatrudnionych u danego pracodawcy (przedsiębiorcy) pracowników, tak jak to wynika z art. 20 w/w ustawy. W zakresie zaś samego prawa do strajku wypowiedział się w wyroku z dnia 7 lutego 2007 r. Sąd Najwyższy (I PK 209/06), stwierdzając: 1. Prawo do strajku należy do podstawowych praw człowieka oraz wolności związkowych. Wobec tego wątpliwości związane z wykładnią przepisów regulujących strajk powinny być - zgodne z zasadą in dubio pro libertate - rozstrzygane na rzecz, a nie przeciwko wolności strajku. Co w konsekwencji oznacza, i co należy podkreślić, że prawo do strajku należy do podstawowych praw człowieka oraz wolności związkowych. W związku z tym wątpliwości związane z wykładnią przepisów regulujących strajk powinny być, zgodnie z zasadą in dubio pro libertate. Czyli jeżeli pojawia się wątpliwość czy dany czyn jest dozwolony czy też nie, należy przyjąć, że jest dozwolony, a więc rozstrzygnięcia dotyczące prawa do strajku powinny być rozstrzygane na rzecz, a nie przeciwko wolności strajku. Taką to mamy sytuację prawną dogi Kolego. Nie jeden prawnik mógłby na przykładzie naszego sporu napisać ciekawą pracę, i to nie tylko magisterską, czy doktorancką, ale nawet habilitacyjną i ...... . Ciekawostką w tym wszystkich rozważaniach prawnych są przykłady z życia sporowego lekarzy, anestezjologów, pielęgniarek i wiele jeszcze innych grup zawodowych w Polsce, a także na świecie. Chcąc jednak zbytnio nie zagmatwać się w tych rozważaniach w ramach prowadzonego sporu, aby nie zatracić jego istoty, a więc zgłoszonych żądań, to mamy w planie "B" po przekonaniu się, iż Przeróbkarze są faktycznie zdeterminowani - czemu służy nasze referendum - podjąć się zorganizowania referendum całościowego zapraszając do jego wspólnego zorganizowania i przeprowadzenia wszystkie działające w górnictwie węgla kamiennego organizacje związkowe. Czy, będzie z ich strony taka wola, to się już niebawem okaże. Przy okazji, to bardzo serdecznie pozdrawiam przedstawicieli konkurencyjnych związków zawodowych i życzę wszystkim, aby na tej konkurencyjności zyskali sami Przeróbkarze!

Widzę, że padają pod moim adresem epitety od "czytelnika", a nawet od "też przeróbkarz" o rzekomym "nieuctwie" i "oszustwie" i "cwaniactwie". Do tego jeszcze dochodzą gadki, że przesadzam z "obiecywaniem ludziom gruszek na wierzbie". No to Panowie adwersarze sprawdźmy się z wiedzy o prawodawstwie zbiorowego prawa pracy zarówno w ujęciu krajowym, jak i europejskim. Zobaczymy wówczas czy Wasze epitety są uprawnione, czy też nie. Otóż moim zdaniem nie ulega wątpliwości i spór wielozakładowy został wszczęty w trybie i na zasadach art. 7 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Dla wzmocnienia jego zaistnienia zostały wystosowane aż dwa wystąpienia związku z dn. 21 listopada i 21 grudnia 2008 r. Pierwsze miało wskazanie terminu nie krótszego niż 3 dni na spełnienie zgłoszonych żądań w treści samych żądań, a drugie określało ten termin do 29 grudnia 2008 r. włącznie. Co oznacza, że zgodnie z art. 8 tej ustawy - pracodawcy objęci sporem, byli zobowiązani do podjęcia niezwłocznych rokowań w celu rozwiązania sporu w drodze porozumienia, zawiadamiając równocześnie o powstaniu sporu właściwego okręgowego inspektora pracy. Niestety za wyjątkiem jednej tylko spółki węglowej, to do tej pory pozostali pracodawcy tego nie uczynili. Czym nie tylko narażają się na postawienie zarzutu, o którym mowa w art. 26 przedmiotowej ustawy, a więc pociągnięcia ich do odpowiedzialności zagrożonej karą grzywny, a nawet pozbawieniem wolności, to na domiar złego ich nierozsądne postępowanie wyczerpuje znamiona przeszkadzania we wszczęciu lub w prowadzeniu w sposób zgodny z prawem sporu zbiorowego i świadczy o nie dopełnienia określonych w ustawie obowiązków (podjęcia rokowań, zawiadomienia właściwego OIP i mediacji), co w konsekwencji zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy pozwala związkowi na zorganizowanie strajku bez wyczerpani procedur określonych w art. 7 -14 ustawy (rokowań i mediacji). Odnośnie obiecywania "gruszek na wierzbie", to warto, aby douczony czytelnik wiedział, że to właśnie pracodawcy w Trójstronnych rozmowach, byli za wydłużeniem wieku emerytalnego dla Przeróbkarzy i nie tylko, a w przypadku pozostałych grup zawodowych za całkowitą likwidacją nabywanych uprawień emerytalnych. Dlatego logiczne jest, aby to właśnie oni ponieśli z tego tytułu pewne konsekwencję, które w przypadku Przeróbkarzy zgodnie z żądaniem ustanowienia urlopu przedemerytalnego adresowanego w głównej mierze do pracowników, którzy muszą dodatkowo pracować kolejne 5 lat i w zamian za to otrzymać głodową emeryturę pomostową. Spełnienie tego żądania nie wymaga zmian ustawowych, gdyż może być zawarte w układach zbiorowych pracy lub innych porozumieniach zbiorowych pracy o których mowa w art. 9 k.p. W przypadku bowiem Przerobkarzy nie chodzi o zaliczenie okresu przebywania na takim urlopie do pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż mając 55 lat życia mężczyźni i 50 lat życia kobiety owe 15 lat pracy w tych warunkach pracownicy Przeróbki już mają. Co z resztą łatwo można wyliczyć przyjmując nawet, że podjęli pracę w wieku 30 lat życia (30+15=45 w tym dodatkowo dokładają tego jeszcze wymagane okresy składkowe w przypadku kobiet 20 lat i 25 w przypadku mężczyzn, co daje odpowiednio lata życia 50 kobieta i 55 mężczyzna). Warto również wyjaśnić, iż zasady i tryb przyznawania tego urlopu oraz wysokość świadczenia urlopowego mającego być wypłacanego w trakcie przebywania na nim, mają być uzgodnione. W zasadzie to chodzi nam o zabezpieczenie pracowników, którzy w skutek konieczności dalszej pracy o 5 lat dłużej, mogą np. nie uzyskać zdolności do pracy i, co gorsza nie kwalifikować się do przyznania renty. Więcej na ten temat mogę napisać inny razem, bo chodzi nam o takie wypracowanie konkretnych rozwiązań, które uwzględniać interesy wszystkich zainteresowanych stron. Na koniec pragnę uczciwie wyjaśnić, iż przypisywanie mi zarzutu dt. skrajnego oszustwa, które polegać ma na tym, że informuję, że ZZ "Przeróbka" liczy 15 tys. członków jest wynikiem tego, że najwyraźniej autor komentowanego tego artykułu mylnie uznał, iż ZZ "Przeróbka" zrzesza wszystkich pracowników zatrudnionych w zakładach przeróbczych węgla i wzbogacania rud miedzi oraz cynku i ołowiu, a także odsalania wód dołowych, których dotyczy problem. Gdyż myślmy wskazywali jedynie szacunkową skalę problemu, gdyż szacujemy, że w Polsce zatrudnionych jest wszystkich Przeróbkarzy właśnie 15 tys. pracowników. Z tej sumy zaledwie ok. 5 tys. należy do ZZ "Przeróbka" z czego duża część należy również do innych konkurencyjnych związków. Dlatego mogę śmiało stwierdzić, iż kolejny raz tak niewielu walczy o tak wielu, bo wzorować się zaczynają na naszych działaniach również inne grupy zawodowe w Polsce, które zostały poszkodowane (okradzione ze swych nabywanych uprawnień emerytalnych) uchwaloną ustawą o emeryturach pomostowych. Miłych adwersarzy zapraszam do merytorycznej polemiki dla dobra i na rzecz wszystkich Przeróbkarzy. Trochę

Nasze postulaty -postulaty załogi- są bez wątpienia słuszne i należy dążyć do ich realizacji. Jest mi jednak przykro, że działacze nie doczytali ustawy o sporach zbiorowych i nie dotrzymują ustawowych wymogów, niezbędnych do przeprowadzenia legalnego strajku i przez własne nieuctwo niepotrzebnie narażają ludzi na reperkusje. Planowany "dziki przestój" to nie to samo co legalny strajk. Działacze do książek !