Trwająca prawie pół wieku koniunktura na produkowaną przez KGHM miedź w najbliższej perspektywie będzie prawdopodobnie słabnąć. I to nie za przyczyną cen, które przynajmniej przez najbliższe dwa lata będą na poziomie zbliżonym do najwyższych notowań. Zapotrzebowanie rozwijających się Chin jest stale rekordowe. W minionym roku wyniosło ono ok. 7,9 miliona ton żółtego metalu. Dla porównania UE zużyło dwa i pół razy mniej, a USA - trzy razy mniej miedzi. Sytuacja na rynku producentów miedzi zasadniczo nie zmienia się już od dziesiątków lat. Na cenę tego metalu zasadniczy wpływ ma dobra lub zła koniunktura w gospodarce światowej. Powoduje ona, że przy zbliżonym stale poziomie produkcji raz jest nadmiar miedzi i jej ceny dołują, a kiedy indziej idą one znacząco w górę.
Utrzymująca się ostatnio hossa na ten metal przynosi dochody producentom pozyskującym miedź nawet w najtrudniejszych warunkach geologiczno – górniczych. Do tej grupy zalicza się też KGHM. Ponieważ nic nie trwa wiecznie, tak i stabilny układ producentów miedzi w najbliższej przyszłości zostanie odnowiony i znacząco poszerzony. Prowadzone na dużą skalę azjatyckie inwestycje w budowę gigantycznych kopalń rud miedzi aktualnie dobiegają końca. Ich odkrywkowy charakter, półpustynne otoczenie nie wymagające nakładów na ochronę środowiska, oraz własne źródła energii powodują, że koszta produkcji będą tu zaliczały się do najniższych. Sytuacja ta stwarza poważne niebezpieczeństwo dla drogich producentów. Przede wszystkim ich celem jest wyeliminowanie konkurentów z chińskiego rynku, a niskie koszta produkcji prawdopodobnie spowodują spadek ceny tego towaru, który może zagrozić dalszemu istnieniu KGHM.
Rosjanie nie ukrywają, że produkowaną tu miedź zamierzają dostarczać na chiński rynek i krajów rozwijających się. Odkrywkowa kopalnia ma być zsynchronizowana z wydobyciem podziemnym. Projekt ma być jednym z najnowocześniejszych w tej branży. Prace budowlane, komunikacyjne i górnicze są już bardzo zaawansowane. Linia kolejowa ma być doprowadzona do złoża z odległej o ok. 30 km od stacji Czara położonej na bajkalsko – amurskiej magistrali kolejowej łączącej Syberię z Oceanem Spokojnym (BAM). Biegnie ona blisko granicy chińskiej i będzie mogła być łatwo wykorzystana do transportu miedzi do tego kraju. Na stronach internetowych Bajkalskiej Kompanii Miedzi trwa nabór kadry inżynierskiej, technicznej oraz górników do pracy. Planuje się, że zatrudnionych zostanie tu ok. 4 tys. ludzi. Wydobycie wyniesie 36 milionów ton rudy rocznie. Produkcja zakładu osiągnie 474 tysięcy ton miedzi elektrolitycznej i około 420 ton srebra. Dla tego celu trzeba będzie zdjąć ok. 5,1 miliardów skał nadkładu. Pierwsze tony urobku w ilości ok. 12 milionów ton mają być wydobyte w 2014 roku. W dwa lata później kombinat ma osiągnąć pełną docelową zdolność produkcyjną. O randze tego przedsięwzięcia świadczy osobisty patronat nad nim premiera Władimira Putina.
Około 140 km od złoża znajduje się udostępnione odkrywkowo złoże węgla kamiennego o zasobach ok. 6 miliardów ton. W tym około jednej trzeciej to najwyższej klasy węgiel koksujący. O tym, jakiego rodzaju są tu złoża świadczy fakt, że pokład węgla ma grubość ok. 40 m! Węgiel ten będzie stanowił zaplecze energetyczne dla całego przedsięwzięcia udostępnienia i eksploatacji złoża rud miedzi. Międzynarodowe konsorcja zaproponowały Mongolii wybudowanie niezbędnej infrastruktury. Wbrew jednak pozornie najbardziej ekonomicznie uzasadnionej koncepcji połączenia wszystkich nici transportowych z Chinami, wybrano inny wariant ekspansji. Jest on znacznie droższy, bo tylko częściowo i okrężną drogą łączy transport z Chinami, preferuje połączenia z Rosją. Na rywalizacji tych dwóch mocarstw Mongolia może tylko skorzystać. O tym jaką wagę gospodarka światowa przykłada do swoich interesów w Mongolii świadczą oferty USA bezpłatnego kształcenia studentów z Mongolii na swoich uniwersytetach. Energiczne i kompleksowe działania inwestora sprawiły, ze pierwsze wydobycie rudy nastąpi jeszcze w tym roku. Docelowo produkcja miedzi osiągnie poziom 514 tys. ton rocznie oraz około 27 ton złota w tym samym czasie. Projekt przewiduje eksploatację tego złoża przy pomyślnych dalszych poszukiwaniach na około 60 lat! Po 770 latach od bitwy pod Legnicą, Mongołowie po raz drugi zwyciężyli tym razem w międzynarodowej konkurencji na rynku producentów miedzi. Trzeba jeszcze zauważyć, że jest to dopiero początek zagospodarowywania niezmierzonych jeszcze bogactw naturalnych Mongolii.
Drugi wniosek wynika z powszechnego w lekceważenia naszych wschodnich partnerów gospodarczych. Dotyczy to zarówno Rosji, jak i Mongolii. Sprawa ta jest tym bardziej przykra, że byliśmy prekursorami badań geologicznych prowadzonych w drugiej połowie XX wieku w tym kraju. O osiągnięciach polskich badaczy Syberii, Jakucji i okolic Bajkału mówią rosyjskie podręczniki geografii i geologii. Jakimś wyjaśnieniem tej sytuacji jest po 1989 roku polskie zapatrzenie się i naśladownictwo Zachodu. Tymczasem zaskoczenie surowcowe, a przede wszystkim miedziowe przyszło akurat ze Wschodu. Potwierdzeniem tego jest likwidacja polskiej ambasady w Mongolii akurat w momencie odkrycia największych złóż wszelkiego rodzaju surowców w tym kraju. Mongołowie pod tym względem okazali się bardziej przewidujący i swojej ambasady w Warszawie nie zlikwidowali.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
Podniesiono Bułgarię z dna Wołgi, najwyższa pora na zmiennika - KGHM! Katastrofa czeka bowiem firmę prowadzoną przez nieodpowiedzialnych, bez wyobraźni i odwagi, którzy nie gwarantują bezpieczeństwa wśród żywiołów światowej gospodarki.
Ogólnie wiadomo, że w CENTRUM ŚWIATA POLSKIEJ MIEDZI JEST SPEŁNIONY BIZNESMEN spod Żarowa, przyjaciel Chlebusia!
Akcjonariusze rozumieją, że zakup rozsypujących się uzdrowisk i śmieci po innych oraz sadzenie lasów wierceń gdziekolwiek za byle czym powiększa wartość dodaną KGHM. Mówi się, że pełną wydajność z tego złoża miodu osiągną swoi za 5-10 lat, kiedy KGHM już nie będzie.
Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Tym razem podobnie jak w Kongo chodzi o uzasadnienie dla wyprowadzenia ich z firmy. Zamiast Konga jest Kanada, a skutek będzie ten sam. Kto na tym bzpośrednio zyska okaże się dopiero po pewnym czasie.
Kasa idzie na zakup śmieci po innych i wiercenia za czymś tam, co i tak nie będzie celem budowy kopalni jak mówi rzecznik KGHM. Jestem lekko zdziwiony tym! O co tu chodzi?
Panie Piotrze! Dobrze powiedziane. Śmieci po innych.
Po kilku latach przyleciałem do kraju i z tego, co media tu głoszą to nie dziwię się wypowiedzi Pani Violi. Do Australii nie dociera fala propagandy sukcesu i dlatego KGHM odbierany jest jako droga bańka mydlana, którą stac jedynie na śmieci po innych. Dobrze zrobiłem, że wyjechałem. Dzięki temu mogę realizowac się i wdrażac nowe rozwiązania badawcze.
Pani Violu. Nie jetem optymistą, ani pesymistą. Przedstawiam fakty i zdarzenia. Stawiają one w niekorzystnym świetle naszego miedziowego giganta. Proszę zauważyć , że gdyby były one nieprawdziwe firma dawno by protestowała lub zaskarżyła redkcję do sądu. Sprawę by wygrała i zakazano by takiego pisania. Jednak tego nie robi, bo nie jest w stanie udowodnić, ze to wszystko, co na ten temat piszemy nie jest prawdą. Oto miedziowi giganci mają kolsalne obroty i takie same dochody. Przez ćwierć wieku pracowłem w tej firmie i wydaje mi się, że znam ja dośc dobrze. Zadnych osobistych porachunków nie mam i życze jej jak najlepiej. Nie oznacza to wcale, ze nie mozna dostrzegac w jej pracach szeregu błedów, pomyłek i zaniedbań. Moim zdaniem pisząc na ten temat pomagamy firmie przełamac inercję i podjąc włsciwe rozwiązania. Temu słuzy dziennikarstwo. To, czy ktoś skorzysta z naszego pisania nie zależy już od nas. Optymizm w sprawach KGHM źle moim zdaniem służy firmie, która mimo sukcesów światowej klasy nieuchronnie zbliża się do granicy swoich mozliwości. Debata w tej sprawie ma nam wszystkim pomóc zrozumieć w czym jest problem i pomóc firmie go przezwycięzyc. Klakierzy i pochlebcy niczego nie wniosą poza osobistymi korzyściami i zyskami.
Nie rozumiem dlaczego Panowie szerzycie taki pesymizm, co do naszego miedziowego giganta. Polecam więcej optymizmu, wszak z tego co się słyszy w mediach to KGHM jest świetnie zarządzany przez najlepszych specjalistów, którzy wiedzą jak odkrywa się najbogatsze złoża. A z ostatnich informacji można się dowiedzieć, że zaczynamy wiercenia w Niemczech, a więc mamy zapewnioną spokojną przyszłość.
A jednak trudno tutaj komentować. Panie Adamie, Mongołowie mają taki sam stosunek do Rosjan i Chińczyków – po prostu ich się obawiają. Preferują firmy z Kanady czy Australii, które przychodzą do nich z technologią a nie z myślą aby zawładnąć zasoby i ich podporządkować gospodarczo. Nasze KGHM to chodzący przykład zmarnowanych szans rozwoju na bazie posiadanych zasobów miedzi nowoczesnej firmy. Nie dość, że nie potrafią zagospodarować krajowych złóż w sensowny sposób a świadczą o tym wszelkie wskaźniki technologiczne i koszty produkcji, to nawet im się nie chce zbytnio zająć dalszymi rozpoznaniami złóż krajowych. Aby nie być posądzonym o bezczynność od 4 lat prezesi z grupy PO opowiadają bajki o zamorskich ekspansjach. Ostatni przykład to zakupy w Kanadzie trzeciorzędnych złóż gdzie w środku miasta Kamloops ,KGHM i jego partner kanadyjski chcą postawić kopalnię odkrywkową wraz ze stawem osadowym. Oprócz tego , że KGHM jest zacofany technologicznie to jeszcze brak w tej firmie elementarnego kojarzenia faktów i wyciąganai wniosków. Bo jeśli od kilku lat ludność koło Legnicy sprzeciwia się odkrywce na węglu brunatnym to nie przyszło prezesom KGHM do głowy , że tubylcy w Kanadzie nie podniosą wrzawy gdy w centrum kanadyjskiej „Legnicy” KGHM i jego partner zacznie kopać doły ?
Na dodatek rozeznanie międzynarodowe, którym tak chwali się prezes jest też chyba nie najlepsze. Jeszcze w tej chwili w wiadomościach na tym portalu wisi wiadomość, że KGHM zawarł długoterminowe porozumienie biznesowe z Chinami z okazji wizyty jakiegoś sekretarza KC KPCh. Pozornie to dobra wiadomośc, tylko w kontekście tego co dzieje się w Azji to KGHM wstawia palce między mongolsko - chińskie drzwi, które będą otwierać i zamykać Rosjanie. Chiny podpisują takie nic nie znaczące zobowiązania, które mają w ich polityce wywrzeć naciśk na Mongołów aby miedź ze swego złoża na pustyni Gobi im sprzedawali bez rosyjskiego pośrednictwa. Jest to dla nich o tyle istotne, że złoże leży tuż przy ich granicy. Jest prawie pewne, że spór ten wygrają Mongołowie z Rosjanami, bo oni mają w tej chwili największe złoża miedzi, które bedą eksploataowane z powierzchni ziemi. Przy pierwszej nadażajacej się okazji Chiny porzucą KGHM, jako najdroższego i mało znaczącego dla nich partnera.