Coby pokazować sie we cyrku, trza sie kupa lot uczyć – praje uod dziecka – a potym kożdy dziyń ćwiczyć. We kabarecie niy do sie bele jakich gupot pociskać, bo żodyn tego słuchoł niy bydzie i artysta plajtnie. Kożdo kómedyjo musi być piyknie napisano i zagrano, w piyknyj a ku tymu śmiysznyj godce.
Ale tak se myśla, że szło by inksze powiedzonka zaprowadzić. Dlo przikładu; jak wtoś jest niygrzeczny dlo drugich, w godce (rozmowie) nikogo niy słucho, a sóm ino chce godać głośnij uod inkszych, to trza takiymu pedzieć: zachowujesz się jak polski polityk. Abo tyż jak wtoś myśli ino uo sobie i robi tak, coby ino uónymu było dobrze, to trza mu pedzieć: ale polityk z ciebie.
A jak wtoś zamiast móndrze godać, bydzie móndrowoł (mądrzył się) – bo to je pierónowo różnica, co niy kożdy, a przeważnie polityk, wiy – to mu sie powiy: politykujesz zamiast mądrze mówić. Nó i coby już sie niy rozwodzić, jak komuś by sie chciało pedzieć, że ś niego uokropny soróń, gizd, chachor, lump, sopuch abo i mamlas, faja, tuleja i co inszego jeszcze, to zamiast mianować (nazywać) go roztómajtymi członkami (częściami ciała – nomen omen) abo wypóminać mu pochodzynie, styknie pedzieć: ty polityku! I wszystko jasne, bo dzisiaj u nas „polityk” to brzmi obraźliwie. Ale czy to my tymu sóm winni?
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
