Nuklidy promieniotwórcze w wodach pitnych na Śląsku
wyroby faliste produkowane w latach sześćdziesiątych zawierały od 11,5 do 15% masy suchej azbestu. Później produkowane w Polsce płyty azbestowo-cementowe zawierały różne ilości azbestu (w zależności od producenta) – od 10 do 14%. Do końca lat siedemdziesiątych. do wyrobu płyt azbestowo-cementowych stosowano mieszankę krokidolitu i chryzotylu, natomiast z początkiem lat osiemdziesiątych zaczęto używać wyłącznie chryzotylu. Ogólnie można stwierdzić, że udział azbestu w wyrobach azbestowo-cementowych zależał od ich przeznaczenia wyrobu i przedstawiał się następująco (Brzozowski, Obmiński (2004) Gdzie występuje potrzeba zabezpieczania lub usuwania azbestu w Polsce?”- Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka nr 4): w płytach płaskich prasowanych – 10–11%, w płytach falistych – 10–14%, w rurach niskociśnieniowych – 14–16%, w rurach wysokociśnieniowych do 18% (czasem do 25%), w wyrobach szczeliwo azbestowo-kauczukowych o nazwie GAMBIT, POLONIT – około 30%, w płaszczach cementowo-azbestowych – 20–70%, w płaszczach gipsowo-azbestowych – 20–60%, w sznurach o różnej grubości – od kilku do kilkudziesięciu %, w tekturze azbestowej – <50%, – w płytach ognioochronnych z dodatkiem azbestu „Sokalit” – ok. 15%, – w płytach ogniochronnych „Pyral” – ok. 35%, w płytach ligno-cementowych FIBROBET i ligno-cementowych modyfikowanych – 5–6%, w materiałach ciernych stosowanych w pojazdach – do 40%, w płaszczach ochronnych sieci cieplnej – ok. 37%, w masach izolacyjnych – 15–30% „kurzu azbestowego”.
Potencjalne miejsca w budynku mieszkalnym, w których może znajdować się azbest przedstawiono na rysunku 1.
Zdecydowana większość miejsc, w których wykonywano badania, to rejony budynków mieszkalnych wielorodzinnych, gdzie demontowano płyty elewacyjne azbestowo-cementowe, czasem dachowe. Wśród innych – w roku 2007 były budynki użyteczności publicznej – starostwa, pawilony handlowe, biura, nadszybia szybów kopalnianych, stacje –rozdzielnie wysokiego napięcia.
Opracowanie jednoznacznych kryteriów wykonywania badań w środowisku oraz ustalenie racjonalnych normatywów dopuszczalnych stężeń w powietrzu atmosferycznym powinno zapobiegać nadmiernej emisji włókien do powietrza i przyczynić się do poprawy stanu środowiska.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
