Atak ekologów na węgiel nie ustaje. Trzeba się bronić. Tym bardziej, że ceny węgla kamiennego zaczynają dołować i już osiągnęły granice opłacalności. Polskie górnictwo musi zmierzyć się z tym problemem i tak, czy inaczej utrzymać wydobycie przynajmniej na poziomie zbytu.
Nie stać nas na niemieckie rozwiązanie, aby całość zapotrzebowania na węgiel kamienny pokrywać z importu. Jest prawie pewne, że jeżeli zostanie podjęta taka decyzja, to światowe ceny węgla kamiennego natychmiast pójdą w górę. Będziemy wtedy płacić zagranicznym dostawcom więcej niż kosztowałoby nas własne wydobycie. Krótko mówiąc, w najgorszym wypadku trzeba będzie dopłacać i zapożyczać się, aby utrzymać przynajmniej najbardziej opłacalne kopalnie. Likwidować je to jeszcze gorzej, bo wtedy trzeba będzie przepłacać za importowany węgiel, który dużo taniej będzie można wydobyć w krajowych kopalniach. Na ten nie najciekawszy obraz polskiego górnictwa węgla kamiennego nakłada się stałe jego zmaganie się z "pakietem klimatycznym" i "teorią ocieplenia klimatu".
Coraz ostrzejszy kryzys gospodarczy, który dotyka państwa UE powoduje otrzeźwienie w tej sprawie. Związane z tym restrykcje ekonomiczne, gospodarcze i finansowe wydają się już coraz mniej realne. Dwutlenek węgla, który miał być głównym argumentem w zwalczaniu polskiego górnictwa zaczyna tracić na atrakcyjności i wydaje się być już narzędziem zużytym. Od czego jest jednak niewyczerpalna pomysłowość ekologów.
Jak nie dwutlenkiem, to rtęcią
Ponieważ dwutlenek węgla nie spełnił pokładanych w nim nadziei, wymyślono zagrożenie rtęcią, która występuje w węglu kamiennym. Wiadomo, że pary tego metalu są niezwykle toksyczne, a zatrucia nimi mają koniec śmiertelny. Pierwsze protesty w tej sprawie pojawiły się przy omawianiu podziemnego zgazowania węgla kamiennego nad czym pracują naukowcy z GIG. Oto powstające ze zgazowania węgla pary rtęci mają wraz z powstałym z węgla gazem unosić się w powietrzu zatruwając wszystkich pobliskich mieszkańców. Nikt nic nie mówi ile tej rtęci jest, jakie są jej stężenia i jakie zaobserwowano skutki tego procesu. Praktycznych obserwacji nie ma żadnych. Jest za to strach. Lepiej tego węgla nie ruszać, niech sobie tam razem z rtęcią leży głęboko pod ziemią. Taka jest konkluzja nowego ataku na węgiel kamienny.
Ekolodzy protestują i coraz głośniej domagają się również zaniechania spalania węgla w elektrowniach zawodowych, już nie ze względu na dwutlenek węgla, ale przeszkadza im ta fatalna w swoich skutkach rtęć. Problemem tym zainteresowały się organy UE. Tylko patrzeć, jak przygotują one pod naporem "demokratycznej" większości kolejną dyrektywę ograniczającą, nie spalanie węgla, ale wydzielanie z niego tych "szkodliwych oparów rtęci". Pojawiają się w mediach "naukowe" rozważania na ten temat, poparte autorytetem znaczących instytucji.
Zmierzyć się z problemem
Krótkie studium na ten temat opublikował prof. Jerzy Zwoździak z Międzynarodowego Instytutu Technologii im. Noblistów w Lublinie. Nie ukrywa on celu swojej publikacji pt. "Rtęć w węglu. Jak się zmierzyć z problemem", pisząc na samym wstępie: "Od pewnego czasu w Unii Europejskiej w różnych informatorach pojawia się informacja, że polskie węgle zawierają duże ilości rtęci. Taka informacja ma wspomagać działania gospodarcze i polityczne skierowane na eliminację polityki energetycznej opartej na węglu." Już samo określenie "polskie węgle" sugeruje, że są one całkiem inne niż np. niemieckie, rosyjskie, ukraińskie, amerykańskie, czy też chińskie. Sugestia ta jest podstępna, bo rzeczywiście każdy węgiel ma swoją inną specyfikację szczegółową.
Czy jednak rtęć jest tylko w polskim węglu? Jest to bardzo mało prawdopodobne, bo wszystkie węgle kamienne mają ten sam skład petrograficzny w innych tylko proporcjach, jak: fuzyn, duryn, klaryn i witryn. Dlatego węgiel kamienny na całym świecie w swoim podstawowym składzie jest taki sam. Na to, że tylko polski węgiel zawiera rtęć nie ma żadnych dowodów. Jest wielce prawdopodobne, że węgiel pochodzący z innych krajów zawiera również rtęć. Nie jest więc uprawniona sugestia, że tylko polski węgiel zawiera ten zabójczy pierwiastek. Naturalną emisję rtęci pochodzącej z procesów przyrodniczych na całym świecie profesor ocenia w skali roku na ok. 9 ton.
Polska i Azja
W dalszej części swego tekstu wspomniany profesor, jakby sam nie dowierzał temu, co pisze. Powołuje się on na anegdotę, jaka krąży wśród polskich energetyków "...jak to polskie węgle o dużej zawartości rtęci, gdy tylko przekroczą granice kraju odbiorcy np. Austrii, stają się paliwami pozbawionymi rtęci. Czyli eksport polskich węgli energetycznych do krajów Europy zachodniej jest najtańszym sposobem obniżania emisji rtęci do atmosfery. Różne szacunki przypisują Polsce emisję rtęci w granicach od 14 do 20 ton na rok, co stawia nasz kraj wśród tzw. "dużych emitorów rtęci" o rocznej emisji powyżej 10 ton. Głównym źródłem emisji rtęci w Polsce jest energetyczne spalanie paliw, przede wszystkim węgli w energetyce zawodowej. Udział emisji z tego źródła jest szacowany na ponad 60 proc.." Profesor nie wyjaśnia, ani nie ustosunkowuje się do tych "szacunków", które "przypisują" nam takie wielkości emisji rtęci. Przyjmuje to z tak zwanym "dobrodziejstwem inwentarza". Ile emitują tej rtęci takie Chiny, które wydobywają 59 razy więcej od nas węgla, czy USA - 15 razy, lub Australia około 5 razy. Czy są to kraje pod specjalną ochroną, czy jest tam węgiel kamienny całkiem inny, profesor tego nie wyjaśnia. Jakby tylko pośrednio wyjaśnia ile rtęci wydzielają do atmosfery poszczególne kontynenty. Niechlubnym pod tym względem liderem jest Azja z emisją ponad 1200 ton w ciągu roku.
Europa emituje każdego roku około 150 ton rtęci, mniej więcej taki sam poziom emisji jest szacowany dla Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Tyle tylko, że dla Azji, która wydziela 60 razy więcej od Polski tej trucizny nie stanowi to żadnego problemu. Nie stanowi to też problemu dla reszty świata. Dla tej reszty problemem jest Polska ze swoimi 20 tonami rtęci, a nie Azja z 1200 tonami.
Niewiarygodne wskaźniki
Wskaźniki zawartości rtęci w węglu po różnych przeliczeniach wyglądają następująco: "spalaniu tysiąca ton "przeciętnego" węgla kamiennego przypisuje się emisję do atmosfery 128 g rtęci. Natomiast spalaniu przez elektrownie tysiąca ton węgla brunatnego, przypisywana jest emisja rtęci na poziomie 40 g." Są to wartości uśrednione i teraz już charakterystyczne dla węgla niezależnie od tego, gdzie jest on wydobywany! Profesor dalej pisze, że wartości te trzeba poddać rewizji. Wiele danych wskazuje na to, że są one kilkadziesiąt nawet razy zawyżone! Po dokładniejszych badaniach okazało się, że w polski węgiel kamienny zawiera w 10 tonach jeden gram rtęci. Czyli mniej nawet niż średnia światowa! Kogo zatem należy tu piętnować? Pisze on dalej, że nowoczesne filtry stosowane również w polskiej energetyce są w stanie zredukować zawartość rtęci wydzielanej do atmosfery w skali od 20 procent do 90 procent!
Nowy nonsens
Najbardziej racjonalne i sensowne wnioski profesor formułuje na końcu. Stwierdza, że "problem rtęci" jest nieunikniony. Zapewne ma tu w całej rozciągłości rację , bo zajadłość ekologów jest nieograniczona. Wzywa on rząd do podjęcia "strategicznego działania zmiany wizerunku polskiego węgla na poziomie odpowiednich Biur UE". Również sektor energetyczny winien bardziej aktywnie podjąć ten temat, kiedy nie jest jeszcze za późno, "aby nowy "nonsens" nie powodował obniżenia naszego wzrostu gospodarczego".
Budzik
Mamy smutne doświadczenia z daleko zaawansowanymi propagandowo i "naukowo" "programami klimatycznymi" oraz "limitami dwutlenku węgla". Stale w tej kwestii byliśmy w obronie. Ani razu nie przeszliśmy tu do ataku. Sprawa ta byłaby całkowicie przegrana, gdyby nie europejski kryzys zadłużeniowy i ogólna zła sytuacja gospodarcza na całym świecie. Wszystko wskazuje na to, że program ten umrze śmiercią naturalną. W sprawach "klimatycznych" możemy powiedzieć, że mądry Polak po szkodzie. Mając na uwadze, że ekolodzy potrafią z każdej "igły" zrobić "widły" musimy być przygotowani do kolejnej batalii środowiskowej o węgiel kamienny. Rozegra się ona już w najbliższych miesiącach i latach. Dotyczyć będzie emisji rtęci do atmosfery. Trzeba, aby tym razem okazało się, że Polak również jest mądry przed szkodą. I nie czeka z założonymi rękami, aż narzucone zostaną mu nowe pęta i okowy dotyczące wydobycia węgla kamiennego i brunatnego. Mimo wielu kontrowersji zawartych w omawianym artykule naukowym spełnia on rolę "budzika", który dzwoni na trwogę, że czas najwyższy abyśmy obudzili się w sprawie rtęci.
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
"Oto powstające ze zgazowania węgla pary rtęci mają wraz z powstałym z węgla gazem unosić się w powietrzu zatruwając wszystkich pobliskich mieszkańców" to stwierdzenie pokazuje, moim zdaniem, że autor nie wie o co chodzi z problemem rtęci w UCG