W Hiszpanii trwa strajk górników węgla kamiennego w obronie miejsc pracy. Kulminacja trwającego od końca maja protestu ma nastąpić 11 lipca w Madrycie. Do stolicy od 22 czerwca zdąża dwustu górników. Liczą, że w drodze do stolicy, namówią innych do wsparcia górniczego weto. Liczą, że uda im się uratować hiszpańskie kopalnie węgla kamiennego. Szansa jest niewielka, bo bez dotacji hiszpańskie górnictwo nie przeżyje miesiąca. Tymczasem rząd hiszpański postanowił zredukować pomoc dla kopalń o 63 proc.; do poziomu 190 milionów euro...
Przypomnijmy, że w 2012 r. Unia Europejska dyrektywą postanowiła, że po 214 r. nie będzie można udzielać pomocy publicznej, między innymi, kopalniom. Hiszpańscy górnicy i tamtejsze górnicze związki zawodowe miały nadzieję na (co najmniej) 6-letnią prolongatę. Ostatecznie Unia pozwoliła na przedłużenie pomocy publicznej do 31 grudnia 2018 r. Rzecz jednak w tym, że będzie to wsparcie nie takie, na jakie liczy hiszpańskie górnictwo. W stojącej na brzegiem finansowego krachu Hiszpanii, liczyć dziś trzeba każde wydane z budżetu euro.
Zwycięzca ubiegłorocznych, jesiennych wyborów do parlamentu w Hiszpanii, czyli konserwatywna Partia Ludowa (Partido Popular ) znowu znalazła się pod ścianą - pisze hiszpański dziennik numer jeden, czyli "El Pais" w materiale "Czarna przyszłość górnictwa": "W sytuacji ciągłego zagrożenia związanego z wysokością premii za ryzyko od hiszpańskiego długu i w obliczu bacznego nadzoru ze strony rynków i UE, okazanie oznak słabości wobec ruchu górników podważyłoby autorytet i wiarygodność rządu. A dodatkowo zachęciłoby to wiele innych branż i zawodów, również dotkniętych przez posunięcia oszczędnościowe, do wyrażania swego niezadowolenia".
Dobry okres
hiszpańskie górnictwo ma już za sobą. Okres prosperity, to lata osiemdziesiąte XX wieku. Wtedy produkowano ok 15 mln ton węgla kamiennego( i brunatnego ok. 23 mln ton). Dziś wydobycie nie przekracza 8,5 mln ton (przede wszystkim na potrzeby krajowego przemysłu stalowego), a jego import sięga 20 mln ton.
Czy w sytuacji, gdy z finansami publicznymi w Hiszpanii nie jest, delikatnie mówiąc, najlepiej, górnikom uda się wrócić do poprzedniej wielkości dotowania, kopalń w których pracują?
Rząd podkreśla
że górnicy mają przywileje, na których finansowanie państwa nie stać. I nie dotyczy to wyłącznie systemu emerytalnego. Wyjaśnijmy, że w Hiszpanii nie ma sztywno ustalonego wieku dla emeryta górniczego. Bezprzywilejowy wiek emerytalny to 65 lat dla mężczyzny. Gdy jest się górnikiem, to czynnikiem skracającym powszechny wymóg jest tzw. wskaźnik redukcji. W zależności od wykonywanej pracy, jej szkodliwości oraz niebezpieczeństwa ów współczynnik wynosi od 0,05 do 0,50 (np. dla pracujących na przodku lub ścianie). Warunkiem dokonania redukcji okresu pracy uprawniającego do emerytury przed osiągnięciem wieku powszechnego jest opłacanie składki ubezpieczeniowej przez co najmniej 15 lat. Nie wdając się w szczegóły, można powiedzieć, że górnik może pobierać emeryturę w pełnym wymiarze, gdy ma na koncie 35 lat opłacania składek (czytaj: pracy w warunkach górniczych)...
Górnicy kontrują
rządowi, że Hiszpania - dla własnego bezpieczeństwa energetycznego - nie może rezygnować z wydobywania węgla kamiennego. Rząd ripostuje argumentem ekonomicznym: węgiel z importu jest tańszy od krajowego. Górnicy alarmują, że upadek górnictwa wywoła klęskę społeczną w tych regionach, gdzie ono jest podstawową gałęzią gospodarki. Takim regionem jest Kastylia-La Mancha.
Dziś w górnictwie
węgla kamiennego, w Hiszpanii, pracuje ok. 30 tys. ludzi. Dzięki temu, że oni mają pracę i zarabiają pieniądze, to mogą je wydawać u innych, przez co tamci mają pracę i zarabiają pieniądze. To dlatego protest górników wspierają, między innymi, drobi sklepikarze, bo wiedzą, że jeśli kopalnie trzeba będzie zamknąć, to wkrótce oni będą musieli zamknąć swoje sklepy.
Rząd twardo stoi na stanowisku, że w Hiszpanii wydobywanie węgla kamiennego obecnie jest nieopłacalne.
Bezrobocie w Hiszpanii wynosi ok. 24 proc. Górnicy obawiają się, i słusznie, czy po tym, gdy stracą pracę, mają szansę znaleźć inną...
Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.
W UE pomoc publiczna dozwolona jest jedynie dla lichwiarskich banków, które swą chciwością i nieodpowiedzialnością rozpętały kryzys światowy. Z podatków zwykłych obywateli wspiera się pomocą publiczną prywatne instytucje finansowe, które zyski zgarniają dla siebie, a stratami dzielą się z państwami, a dokładnie - z podatnikami. I nikt nie wypomina im, że sa utracjuszami, choć produkują jedynie kłopoty. Natomiast górnikom, którzy produkują konkretny produkt, ważny dla dla gospodarki - świeci się w oczy po0moca publiczną. Może należałoby porównać płace bankowców i górników - oczywiście z wliczeniem milionowych poborów i premii (za co) panów bankierów - bankrutów, terroryzujących cały świat groźbą krachu, który sami wyprodukowali.
Panowie, z czym do ludzi... Po pierwsze nie "El Paso, a "El Pais". A po drugie - nienawidzę tej maniery, że wskazuje się wyraźniego winny rząd (dziwnie zazwyczaj prawicowy czy konserwatywny), a milczy się o poglądach politycznych krytykujących je mediów (tutaj lewicowych).