Ku normalności bez absurdów

Liczba sprzedawców węgla w skali kraju przekracza ponad 10 tysięcy podmiotów. Jest to środowisko szalenie zatomizowane i mocno ze sobą konkurujące - zauważa w rozmowie z Trybuną Górniczą Adam Gorszanów, prezes Towarzystwa Gospodarczego Sprzedawców Polskiego Węgla.

Towarzystwo zostało zarejestrowane w lutym, zatem jest bytem zupełnie nowym. Co było impulsem powoływania nowej organizacji?
Ogólna liczba sprzedawców węgla w skali kraju przekracza ponad 10 tysięcy podmiotów. Jest to środowisko szalenie zatomizowane i mocno ze sobą konkurujące. Istnieją jednak płaszczyzny aż dopominające się wspólnego działania. Hurtowi sprzedawcy węgla - myślę o autoryzowanych sprzedawcach tak Kompanii Węglowej, jak i Katowickiego Holdingu Węglowego, ale również działających przy innych producentach węgla - dostrzegli potrzebę współpracy w aspekcie podatku akcyzowego od wyrobów węglowych. Był to zasadniczy impuls powołania Towarzystwa.

Inicjatywa wydaje się nieco spóźniona.
Formalnie, spoglądając na datę rejestracji, można powiedzieć, że spóźniona, ale ta integracja środowiska rozpoczęła się na początku ubiegłego roku na bazie grupy inicjatywnej, wyodrębnionej spośród autoryzowanych sprzedawców Kompanii Węglowej. Byliśmy słyszanym uczestnikiem prac przygotowawczych dotyczących akcyzy. Pewnie zaraz usłyszę ripostę, że - skoro jest, jak jest - bez spektakularnego sukcesu. Odpowiem w sposób następujący: niestety, wiele do życzenia pozostawia w naszym kraju kultura prawodawcza prezentowana przez organy państwa. Widzimy to w przygotowaniu innych regulacji. Przykłady - ACTA, leki refundowane... Mimo pięcioletniego moratorium na wprowadzenie unijnych przepisów w zakresie akcyzy na węgiel ten czas zmarnotrawiono, serwując branży węglowej "akcyzowy pasztet". Jednak środowisko sprzedawców węgla najszybciej zareagowało na absurdy wywołane akcyzą i branża rozpoczęła z naszej inicjatywy batalię o zmianę regulacji.

Zanim przejdziemy do tematu akcyzy, zapytam o cele Towarzystwa Gospodarczego.
Sama nazwa determinuje cele i zadania stowarzyszenia. Będziemy promować polski węgiel i jego sprzedawców. Towarzystwo zostało pomyślane jako wspólne forum i reprezentacja w relacjach z producentami węgla oraz instytucjami państwa. Nie przebija się jakoś do opinii publicznej fakt, że autoryzowani sprzedawcy rozprowadzają około 95 procent węgla opałowego w kraju. Dla jego producentów wykorzystanie sieci dilerskich to bardzo bezpieczny i wygodny model dystrybucji. Mają dzięki niemu solidne narzędzie sprzedaży, ze zweryfikowanymi przez rynek pod względem wiarygodności, kupieckiej rzetelności i polityki cenowej podmiotami. Uzyskują jednocześnie poręczny instrument finansowy. Jako autoryzowani sprzedawcy kupujemy węgiel na przedpłaty, a przy tym - regularnie odbierając opał przez cały rok w uzgodnionych terminach - zdecydowanie łagodzimy problem sezonowości sprzedaży. Ponadto chcemy działać na rzecz integracji i edukacji naszego środowiska. Ważnym aspektem, którym również się zajmiemy, jest zmiana negatywnego wizerunku, który "przyklejono" wszystkim sprzedawcom węgla. Nie neguję faktu, że miały miejsce patologie związane z handlem węglem, ale nie było od nich wolne całe górnictwo. Nie mogą one jednak rzutować na wszystkich sprzedawców węgla, dzięki którym polski węgiel sprzedaje się w kraju i poza jego granicami. Chcemy pójść dalej w integracji i już myślimy o powołaniu jeszcze w tym roku Izby Gospodarczej Sprzedawców Polskiego Węgla.

Sprzedawcom jest za ciasno w kostiumie Towarzystwa?
Tłem takich aspiracji nie jest wcale czyjekolwiek rozdęte ego, ale konieczność. Po prostu ustawa o samorządzie gospodarczym zobowiązuje instytucje państwa do obligatoryjnego konsultowania z izbami gospodarczymi przyszłych rozwiązań legislacyjnych oraz działań rządu. Głos reprezentantów stowarzyszeń ma zdecydowanie niższą rangę i znaczenie. Jest przejawem determinacji członków naszego Towarzystwa, że jakoś się przebił i został dosłyszany w sprawie akcyzy na węgiel.

I tak oto wróciliśmy do wcześniejszego wątku. Akcyza na węgiel boli dziś - wydawałoby się - wszystkich i to bodaj wcale nie w wymiarze finansowym. Dlaczego doskwiera sprzedawcom tego paliwa?
To typowy przypadek polskiego działania na ostatni gwizdek. Przepisy wykonawcze pojawiły się między świętami Bożego Narodzenia i Nowym Rokiem. Nikt nie był w stanie przygotować się do nowej rzeczywistości, czego przejawem był całkowity paraliż sprzedaży węgla w pierwszych tygodniach stycznia. Co gorsza, przy szerokiej gamie zwolnień z akcyzy na węgiel zastosowano bardzo restrykcyjne zasady i przepisy dokumentacyjne, przeniesione z handlu olejem opałowym. W jego przypadku państwo chce zidentyfikować i karać tych, którzy wlewają olej opałowy do baków samochodów. Reguła jest jednak taka, że to sprzedawcy oleju ponoszą odpowiedzialność za nieuczciwość kupujących. Podobnego traktowania obawiają się producenci i sprzedawcy węgla.

Zatem?
Będziemy zdecydowanie zabiegali o zmianę ustawy akcyzowej. Myślę o generalnej zmianie w jej filozofii. Państwo nie może wyręczać się przedsiębiorcami w swoich funkcjach kontrolnych. Musi też zostać jasno zdefiniowana nasza podatkowa odpowiedzialność w obrocie wyrobami węglowymi, bo tego do tej pory ustawodawca nie określił. Uważamy, że jeśli respektujemy zasady rzetelności w handlu węglem, to jest to wystarczające dla organów celno-podatkowych do sprawdzenia prawidłowości transakcji. Wróćmy do normalności w handlu węglem bez zbędnej biurokracji.

Jeśli chcesz mieć dostęp do artykułów z Trybuny Górniczej, w dniu ukazania się tygodnika, zamów elektroniczną prenumeratę PREMIUM. Szczegóły: nettg.pl/premium. Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.