Kiedy przysłuchuję się różnego rodzaju komentarzom na temat wieku emerytalnego, to nie mogę oprzeć się wrażeniu, że najwięcej do powiedzenia na ten temat mają panowie profesorowe ekonomiści, którzy już dawno korzystają z pampersów dla dorosłych, mają po trzy wykłady w tygodniu (albo i nie, bo przecież zawsze mogą procować w domu z doktorantami), są zatrudnieni na uczelniach na umowę o pracę i dostają za to ciężkie pieniądze. A może tak pomyśleć o tych, którzy uczciwie w Polsce pracują 40h/tydz.?