Makoszowy płacą za błędne decyzje poprzedniej władzy

- Problem kopalni Makoszowy polega na tym, że przez poprzednią ekipę rządzącą została włączona do Spółki Restrukturyzacji Kopalń. Tam przynosi straty ze względu na to, że nie posiada swojego rynku zbytu na węgiel. Te straty powodują, że czerpie dotacje z budżetu państw, które podnoszą ceny węgla - wyjaśnia w rozmowie z portalem górniczym nettg.pl b. wiceminister gospodarki Jerzy Markowski.

Ekspert przyznaje, że nikt nie chce inwestować w polskie kopalnie.

- Nam się wydaje, że my mamy jakieś nadzwyczajne skarby, a prawda jest taka, że żaden inwestor nic chce kupować czynnych zakładów. Nie chce kupować kopalń z zaszłościami, ze starymi rozwiązaniami technologicznymi, ze związkami zawodowymi. Dla potencjalnego inwestora to wszystko stanowi balast. Dziwie się natomiast, jeśli chodzi o kopalnię Makoszowy, bo jest ona po głębokiej restrukturyzacji. Ponadto ma bardzo rozsądną i cierpliwą załogę, odpowiedzialne związki zawodowe, doskonałego dyrektora i bogate złoże, które gwarantuje funkcjonowanie na ok. 50 lat. Niestety, Makoszowy płacą za błędne decyzje poprzedniej władzy - przyznaje Markowski i stwierdza, że błędem popełnionym przed laty było połączenie Makoszów z Sośnicą.

- Obu kopalniom to zaszkodziło. Natomiast jeśli chodzi o włączenie kopalni Makoszowy do SRK, to wyszła tutaj na wierzch pewna chytrość polityczna. Wydawało się bowiem, że jak przeniesie się ten zakład do SRK, to ta kopalnia natychmiast zyska inwestora i nie będzie musiała korzystać z jakiejkolwiek pomocy publicznej. Po kilkunastu miesiącach okazało się, że inwestora nie ma, a kopalnia w SRK, które jest hospicjum polskiego górnictwa, tylko drożeje - wyjaśnia b. wiceminister gospodarki, który diagnozuje kondycje zabrzańskiego zakładu.

- Strata w Makoszowach wynosi ok. 300 zł na tonie, ale ona nie wynika z wysokich kosztów produkcji tylko z kosztów stałych, które musi ponosić kopalnia o takiej infrastrukturze w sytuacji, gdy nie ma prawie żadnych przychodów. Oni wszystko co wydobywają, a wydobywają niewiele ze względu na brak zbytu (ok. 1500 t na dobę), ładują na zwały. Ta kopalnia ma jedną ścianę w pokładzie 405. Gdyby ta ściana produkowała 5 tys. t na dobę, bo tyle może produkować, to do tej kopalni nie trzeba by dokładać ani złotówki. Tym bardziej, że jest to węgiel 34.2 czyli taki na pograniczu energetycznego i koksowego. To bardzo dobry węgiel o niskim stopniu zanieczyszczenia. Jest użyteczny zarówno dla energetyki, jak i dla mieszanek koksowniczych - wyjaśnia Markowski, który zapewnia, że podjąłby się ratowania Makoszów.

- Poprzednia władza zniszczyła perspektywy tego zakładu. Gdyby ktoś pozwolił mi tę kopalnię uratować, to zrobiłbym to w przeciągu pół roku - oznajmia ekspert.

Trzeba jednak pamiętać, że kopalnia ta wykorzystała już w tym roku 101 mln zł dotacji z kwoty rocznej subwencji wynoszącej 157 mln zł. W 2015 r. było to 61 mln zł. I te pieniądze musiałby inwestor zwrócić do budżetu, gdyż inaczej byłaby to niedozowolna pomoc publiczna.

Jeżeli chcesz codziennie otrzymywać informacje o aktualnych publikacjach ukazujących się na portalu netTG.pl Gospodarka i Ludzie, zapisz się do newslettera.